🗡VII. Blood Moon🗡

107 7 0
                                    

*Blood Moon above*

Third Person's POV

Sa pagsapit ng gabi ay hindi inaasahan ng lahat ang nakita nila sa kalangitan. Marami ang nasisiyahan. Marami ang nangangamba at nanganganib.

The hunters and humans rejoice. Pero taliwas naman sa kanilang naramdaman ang nangyari sa iilang nilalang na narito sa lupa.

The vampires are getting weak. Crying in pain. Kasama na roon si Abraham at Vesper. All the vampires are now suffering with unbearable pain. Si Ambrogio V ay nanatili lamang sa kanyang silid. Unable to stand. Lalo na ang dalawang anak nito. Niklaus and Cassius are the same. Cassius isn't yet healed from vervain and now he's in pain again because of the blood moon.

Vampires and werewolves are weak during blood moon and much more stronger during full moons. Blood moon symbolizes witchery kaya ganoon nalang ang kanilang panghihina.

Abraham stayed in his room, fully locked. Ganoon din si Vesper.

Ng maisilang na ni Vashti ang kanyang anak na babae ay mas lalong lumiwanag ang buwan. The blood moon is getting brighter and brighter.

"Luna", sabi ni Bonvich sa kanyang asawa. They are both in their room, locked.

"The moon is bloody. Something bad might happen", sabi ni Deane sa asawa. "The prophecy has been fulfilled".

Tumango si Bonvich. "It's starting but not yet fulfilled".




Ng masilayan ni Vashti ang anak ay kaagad siyang napaluha sa saya. Ika-anim na anak ngunit ang saya na naramdaman niya ay walang nagbago.

Her other sons and daugthers gather around to see the child. Tanging silang magkapamilya lamang ang naroon sa loob ng silid.

"Mama, it's her", sabi ni Aphasia. Pangatlo sa kanyang mga anak, ang panganay na babae.

"What's her name, mama?", tanong ni Ambrosia at napaupo sa tabi ng nakahigang ina.

"Artemis. The goddess of moon", nakangiting sabi ni Vashti.

Hindi iyon pinaalam sa iba. Only Vashti and her children knows it. Sa sumusunod na araw ay sinabi ni Vashti ang tungkol dito sa kay Abraham.

"Talaga, aking tala?", hindi mawari ang kasiyahang naramdaman ni Abraham sa nalaman. He jump for joy. Matindi ang kanilang pag-iingat sa kay Artemis. Ganoon din ang mga kapatid nito.

Sa susunod na mga araw ay hindi pa rin nagising si Vesper. Nalaman lamang iyon ni Vashti ng pumasok siya sa bakanteng silid noon. Ng makita ang babaeng nakahiga doon ay kaagad niya itong nilapitan.

"Abraham, who's that woman?", tanong nito sa asawa. .

"Her name is Vesper. The wife of Ambrogio V", sagot ni Abraham.

Vashti's eyes widened in fraction.

"That can't be. We can't keep an enemy inside our house, Bram", pabulong na sabi nito.

"She's not an enemy, Vashti. Trust me. She isn't monster like what you think she is", sabi nito.

They went inside the room together. Ganoon pa rin ang ayos ni Vesper. Still unconscious and weak.

"She needs to be feed with blood", sabi ni Abraham at kaagad na kinagatan ang pulsuhan nito. He place it on Vesper's lips. Unti-unti ay nagkaroon na ng lakas si Vesper. She breathed heavily as she gasp and sips the blood on Abraham's wrist. Vashti's eyes are still wide. Hindi makapaniwala sa nakita.

Ng matapos ay napadilat si Vesper. Bumabalik ang lakas na nawala sa kanya.

"Vesper, can you hear me?", tanong ni Abraham.

Vesper breath is rigid. Hindi kaagad nakasagot at tumango lamang.

"Where am I, Abraham?", tanong niya dito. Kaagad din namang lumipat ang mga mata sa babaeng nasa likod nito.

"You're in our house. This is my wife. Vashti", pakilala ni Abraham sa kay Vashti na ngayon ay hindi pa rin nakabawi.

Umiwas ng tingin si Vesper.

"That might be a wrong idea, Abraham. Please make her leave. I'm still in hunger and I might hurt her", she closes her eyes.

Abraham nodded. He guided Vashti outside.

"I'll take care of this, Vashti. Make everyone stay inside their houses. You  stay in our room. Isama mo sila Alaric", he said and kissed Vashti's forehead bago ito tuloyang umalis para gawin ang sinabi ni Abraham. He went back to the room and shut the window close. Pulls the curtain down ng matanaw ang mga mata ni Vesper na nakaderikta sa mga taong nasa labas.

"Why did you leave the Sighisoara?", tanong ni Abraham sa kay Vesper kaya naagaw nito ang buong atensyon.

"I can't live with Ambrogio. I want to find Bonvich but I don't have any idea where he is", sagot ni Vesper.

Tumango si Abraham. "I'll find him. But it will take long. Maybe years".

Vesper only nodded.

"You want to keep this a secret?".

Vesper sigh and nodded again. "As much as possible, Abraham. Even in your children, don't tell them".

"I won't. But please, don't leave this room. I want to keep you safe and all the people I have outside", sabi ni Abraham. "I can't risk it, Vesper".

"Lock the door from outside for weeks or even months. Put strong holds on the windows".

"I will work on that later. So, goodbye for now. I'll send you your food here later", sabi nito bago lumabas ng silid.

••••••••••••••

Author's Note: some of the chapters are short. I divided it with every scenes for the chapter titles para hindi ako malito sa next plot. Thank you, I hope you understand.

Happy Reading!

BLOOD BOUND: THE HAWTHORNE'S FALL ( Book 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon