BLOOD BOUND: THE HAWTHORNE'S FALL ( Book 1)

🗡XIX. Dress🗡

Ng nasa medyo mataong lugar na kami ay huminto ang carriage sa tapat ng isang lumang motel. We checked in there at dinala namin ang iilang mga dalang gamit sa loob. We payed for two rooms. One for us and one for the four men in black.

Gusto sana ni Alaric na gawing tatlo but the men who's with us sent by Grandpa refuse it. Gusto nilang sa labas lamang sila at magbantay. They can sleep inside the carriage if needed.

"We need to search for papa. Magtatanong tayo sa mga narito baka may makakilala", sabi ni Aphasia. She pulled her skirt up.

"What are those steampunk for?", tanong ko.

"These are for protection, Art. We don't know what's out there. Better be ready than not", sagot niya sa akin.

She tied the steampunk belt in her right thigh. May dalawang stakes, dagger at isang baril na sa pagkakaalam ko ay vampire gun. I've seen that inside the cabinet.

Naglagay rin ng ganoon si Ambrosia. Alaric handed me one at nilagay ko rin.

The boys are wearing vest steampunk at may mga maliliit na sandata rin silang naroon. Like what we have. Natabunan naman iyon ng jacket na suot nila. Except for the four men in black at ang iilang kasamahan namin. Their weapons are visible.

Paglabas namin sa aming silid ay kaagad napatingin ang mga iilang taong naroon. May dalawang lalaki pa na humarang sa kanila.

"We're from the Callahan's", sabi ng isa sa bodyguard namin. May pinakita silang medal sa dalawang tao kaya tumabi ito.

"I'm sorry, Sir", at tumabi ang dalawa.

"Iyan ba ang mga apo ni Philetus? Iyong kay Vashti?", dinig namin ang bulongan sa paligid.

"Hindi ako sigurado. Baka sa ibang anak iyan ni Philetus".

Kahit ng nakalabas na kami sa tatlong palapag na gusali ay ramdam pa rin namin ang paninitig ng mga naroon. Some don't care and continue their tracks.

Naghiwa-hiwalay kami. I'm with Aeneas, of course. With two men with us behind. Si Ambrosia naman at Amadeus at Aphasia at Alaric.

"I'm just wondering if you know Abraham Balkan?", sabi ko ng makalapit kami sa isang tindahan. May lalaking nagbabantay doon. Mukhang kainan ito dahil maraming mesa, medyo puno rin ng tao.

Natulala ang lalaki na tinanong ko. Palingon-lingon pa ito at naghahanap ng kasama. One old woman came to him.

"Anong sadya niyo, hija, hijo?", napatingin ang matanda sa amin. Bumaling na rin siya sa dalawang lalaki na nasa likod namin. Her eyes widened in fraction when her eyes drifted to the weapons with them.

"Nagbabasakali po na baka may kilala kayong Abraham, po?", si Aeneas.

"Abraham? Pamilyar sa akin ang pangalan, hijo. Ano ang kompletong pangalan?", tanong nito.

"Abraham Balkan po", ako na ang nagsalita.

Kaagad kong nakitaan ng takot ang mata ng matanda. Bahagya pa nga itong umatras.

"Mabuti pa ay umalis nalang kayo dito. Sa iba nalang kayo magtanong at baka mapahamak kami", sabi nito.

"Po? Baka naman po makatulong kayo. We're looking for our father", I said in desperate tone.

"Umalis na kayo. Alis! Alis! Mapapahamak kami sa inyo. Alis na!", tinaboy kami ng matanda.

Ang iilang naroon na nakarinig sa matanda ay napatingin sa amin.

"Hindi ko kilala si Abraham Balkan. Sa iba kayo magtanong", aniya at halata ang matinding galit.

Wala kaming nagawa ni Aeneas kaya umalis na rin kami. Lumipat kami sa iilang mataong lugar at doon nagtatanong pero tinaboy ulit kami. Ang masama pa ay muntik na kaming mapasabak sa digmaan ng napunta kami sa maliit na palengke dito.