UMAY

39

Acarın yanına gittiğimde öksürerek kusmaya çalışıyordu.

"Öyle kusulmuyor yanlız." Diyerek güldüğümde klozetin kapağını kapatıp üstüne oturdu ve bana sinirle bakmaya başladı

"O nasıl kahveydi kızım, ne koydun ona öyle? " dediğinde gülümsememi genişleterek baktım ve

"Aslanın işi vallahi sevgilim benim hiçbir suçum yok." Dedim

"Biliyordum o piçin bir şeyler yapacağını." Deyip tekrar öksürmeye başladı. Sonra birden durdu ve gülerek bana döndü

"Lan baban verdi seni bana baya baya. Evleniyoruz dişi kurt. Umay Atalay oluyorsun." Dediğinde gözlerimi devirdim

"Yılmaz daha iyi bir kere." Dediğimde ayağa kalktı ve beni kendine çekip sarıldı

"Bunun bir önemi yok. Benim için babanın soyadından vazgeçiyorsun sonuçta. Hem Atalayın nesi var? " dedi kahkaha atarak. Karnına hafif bir yumruk attım ve

"İyiysen gideceğim içeri. Kendimi kuytu sokaklarda cilveleşen liseliler gibi hissettim." Dedim

"Of be kızım iki dakika romantik de olamıyoruz sayende. Neyse hadi git bari nasılsa 2 haftaya birlikte operasyona çıkacağız." Dediğinde anlamazca ona baktım

"Timler birleşecek yani." Diye açıklama yaptı

"Farklı şehirlerde görev yapıyoruz farkındaysan nerden çıktı bu? " dediğimde birden ciddileşti

"Emirleri ben vermiyorum farkındaysan omzumda yarbay rütbesi varda benim mi haberim yok." Dediğinde göz devirip banyodan çıktım. Misafir odasına girdiğimde Özgür ve Umut hala ellerindeki telefonlara bakıp gülüyorlardı. Herkes kendi arasında konuşurken birden bana dönmüşlerdi. Tedirgince yerime oturduğumda Acarın babası konuşmaya başladı

"Eee Umay sen nasılsın kızım? " dediğinde Babam huzursuzca yerinde kıpırdandı

"İyiyim Kemal amca siz nasılsınız? " dediğimde Kemal amca söylememesi gereken o cümleyi söyledi

"Amca değil kızim baba diyeceksin baba. Ben de senin bir babanım artık sonuçta." Bu kelimelerden sonra herkesin gözü babamı buldu. Babam sinirle boynunu çıtlatıp konuşmaya başladı

"Onun bir tane babası var zaten Kemal." Dediğinde annem araya girdi

"Ihmm evlenince görev yerleriniz değişecek mı kızım? " dediğinde ona minnettarca bakıp

"Acar görev yerini yeni değiştirdi zaten anne. Ben eş durumundan yanına giderim büyük ihtimalle." Dedim. O sırada içeri Acar girdi. Yavaşça odada göz gezdirip yanıma oturduğunda Özgür ve Aslan daha fazla dayanamayıp kıkırdamaya başladılar. Acar sinirle onlara bakıp

"Sizi de göreceğim ben. İşte o gün benden çok çekeceksiniz." Dedi. Aslanın yüzü anında ciddileşti

"Asenamdan başkası olmaz!  " dediğinde hepimiz birden gerildik. Acarın annesi Halime teyze araya girip

"Oğlum biliyoruz yaran derin. Ama bu hayat tek başına da geçmez ki." Dediğinde Aslan Halime teyzeye karşı sakin ve nazik olmaya çalışarak

"Yanlız geçmeyecek zaten teyzem Asena hep yanımda olacak." Dedi ve elini kalbine götürdü. "Bak işte tam burada." Dedi. Ortamdaki havayı dağıtmak için konuşmaya başladım

"Eee Aslan askerlik zormuş dimi. Taner Yüzbaşı çektiriyor mu bari size? " dediğimde Aslan

"Ya harbi çok zor. İçtimada eziyorlar resmen bizi. " dedi gülerek. Onunla beraber biz de gülmeye başladık. Özgür konuşmaya başladı