Chapter 25

195 17 0
                                    

Ian Valdez

-

Nathalia's POV

A few days after that happened to me, nothing like that happened again, ganon naman palagi, nawawala tapos nag paparamdam ulit, and what's good is just like Adrian said he would watch over me, he did. I always have him with me everywhere.

Many are now wondering why we are always together. I didn't know what to answer so I just ignored them.

Mula sa kinauupuan ko ngayon sa isang bench tanaw ko ang mga studyante na nagtatakbuhan papunta sa parking lot.

"What happened?" napalingon ko sa nagsalita.

Si Adrian, galing siyang comfort room. Magkasama kami kanina dito pero nagpa-alam siyang pupunta muna siya ng comfort room.

"Hindi ko rin alam. Bigla nalang silang nagtatakbuhan." sagot ko sa kanya.

Mahina naman siyang napamura saka niya ako hinila patayo at nagpatiyanod nalang ako sa kanya nung tumakbo siya.

He quickly headed in the direction where they were running and I just followed him because he was holding and dragging me with him.

"Excuse us!" sabi ni Adrian sa mga estudyanteng nagkukumpulan.

Kaya bago pa sila makalingon sa amin ay mabilis ko ng hinila ang aking braso mula sa pag-kakahila niya, baka ma-issue kami.

Hindi parin nila maiwasang magtaka dahil nga magkasunod kami ni Adrian. Alam niyo na mga chismosa ang mga estudyante dito, nakiki-alam ng buhay nang may buhay.

Adrian didn't pay attention to my release from his grip, he probably already knew why. I also huddled with a lot of people here while I was just following Adrian.

Until we see what's in here. I was shocked by what I saw. I almost wanted to curse at seeing the familiar face.

This is exactly what I saw right here in the parking lot and in this very place. A man was lying with fire on his half face up to his shoulder and it was still burning. This is the exactly man I saw here before. That's exactly what he is, where he is and his look was same on what I saw before.

What does that mean? Why did I see him before this happened? Why did I see him in his exactly looked like before he died and what did he look like when he died?

Don't tell me nakakakita na ako ng future kung ano ang itsura ng taong mamamatay? Gusto kong kilabutan sa naiisip ko.

"A-adrian..." tawag ko sa pangalan niya. Nagulat ako nang mabilis niya akong hinila palayo doon na parang wala siyang pake sa mga makakakita.

"No! This is not happening!" sabi niya na para bang hindi ito makapaniwala sa nakita. He took his cellphone from his pocket with one hand and while his other hand held my hand. "Dad.... You need to be here. I have something to tell you, asap... You were on your way?... I'll wait you here, Dad... Bye."

"That's exactly what I saw before, Adrian." sabi ko sa kanya nang ibaba niya ang tawag.

"Yeah, I know, kaya nga kita inilayo doon." sagot niya. "But how come that you saw him before he died?" mukang malaking katanungan din sa kanya 'yon.

"I don't even have idea." nagtataka kong sagot. "Adrian, hindi kaya... May kapangyarihan na ako? Like yung nakikita kung paano namatay, kung anong itsura ng tao pag namatay, at kung paano sila mamamatay?"

"No. That's impossible. You're a mortal, there's no reason for that to happen."

"Pero nangyari na. Ang creepy sobra, pero parang may advantage siya." sabi ko pero hindi niya ako kinibo, parang may iniisip siya. "Adrian, if I see them before they die we can still save them before they die. Like, pwede natin silang hanapin since nakikita ko kung ano itsura nila at pwede niyo silang protektahan."

In My BloodWhere stories live. Discover now