In My Blood

Chapter 41

Unhappy birthday

—

Nathalia's POV

It's been a month, and today is my eighteenth birthday. Sa loob ng ilang buwan ay nag-stay ako sa bahay nila Adrian. Minsan ko na lamang nakikita ang aking mga magulang, halos lahat ay patago pa.

Bumababa rin ang kaso ng pagkalat ng virus noon at sana ay magtuloy tuloy na.

"Happy birthday, beautiful. I love you." napangiti ako nang marinig ko ang iyon galing sa kanya.

"Thankyou, and I love you more." nakangiting sambit ko. It is so nice to start my day with this man.

"Come on, get up, we need to eat breakfast." he kissed me on my forehead and helped me to get up from the bed.

Everyday, I am falling inlove, deeper and madly for him, sobrang laki ng pasasalamat ko dahil hindi niya ako pinabayaan, ganoon din ang pamilya niya.

Because of what's happening in our city, I just can't help but feel sorry. Many people perished and were lost. Kung may magagawa lamang ako para matulungan sila ay ginawa ko na.

"Good morning, Nathalia. Happy birthday." napangiti ako nang batiin ako ni Tita Gwen. Binati rin ako ni Nephtali at ni Tito Axi.

"Your parents and siblings were going here later around eight o'clock. Sisiguraduhin naming walang makakakitang babyahe sila rito." sambit ni Adrian habang kumakain kami, napangiti ako sa kanyang sinabi, but somehow inside of me felt pain.

Hindi ko gustong patago ko silang kinikita, I missed them so much at hindi masyado nakakatulong ang ganitong patago-tago.

"Thankyou so much, hindi sila pwedeng mawala ngayon." nakangiti kong sagot, nakangiting tumatango ito bago itinuloy ang kanyang pag-kain kaya ganoon na rin ang ginawa ko.

Hindi ko maiwasang kabahan at malungkot sa hindi malamang bagay, hindi ko alam kung anong dahilan ngunit pabilis nang pabilis ang tibok ng aking puso.

Binalewala ko na lamang ang nararamdaman ko saka itinuon ang atensyon sa pagkain. Hanggang sa matapos kaming kumain ay nagtungo kami sa maluwang na garden kung saan may mga nag-aayos para ganapin ang aking debut.

I am still thankful that I am able to celebrate a birthday party like this despite of what's happening. Lockdown ang halos buong city namin dahil sa virus na kumakalat.

Well, hindi naman ako mag iinvite ng kung sinu-sino, just my friends, my family friends, Adrian friends and I just don't know if my inivite ang family ni Adrian.

They told me I can celebrate my debut with eighteenth roses or whatsoever but I refused. It is more favorable to Adrian dahil ayaw din naman niya na kung sinu-sino ang magsayaw sa akin kahit pa raw ang mga kaibigan niya. Sapat na raw siya, ang mga kapatid ko at si Dad.

Pati sa pagsayaw ko sa iba ay pagseselosan pa niya, but it's fine, I mean ayoko rin naman na sumayaw sayae pa ng labing walong beses. All I want is just a party so I could celebrate my debut.

I came back from my toughts when I felt arms embraced my waist, I could feel him slightly pinching it as if he wants to get my attention.

"I can't read your mind, what were you thinking?" my boyfriend asked me.

"Nothing." tipid kong sagot saka siya nginitian.

"Your parents were here." dahan dahan niya akong hinila upang igaya papasok sa bahay nila. Nawili yata ako sa panonood sa pag-aayos nila sa garden at pag-iisip, ni hindi ko man lang namalayan na andito na pala sila.