In My Blood

Chapter 20

Van Santos

-

Nathalia's POV

Halos manginig ako sa takot habang hinihintay ko si Adrian dito sa loob ng bahay. Hindi ko alam kung ano pang ginagawa niya sa labas, kung bakit hindi siya sumunod sa akin papasok dito sa loob ng bahay.

Pinilit kong ikalma ang sarili ko, kahit na natatakot ako sa ideyang baka isunod ako or si Adrian sa mga namamatay sa school.

When I calmed myself down I took the medicine to Kuya's room. I also brought a glass of water.

Bumalik din ako agad sa sala at baka makahalata na si Kuya. I can't tell him what happened because he's not feeling well, ayokong matakot siya. Kailangan niyang magpahinga at magpagaling.

"Nathalia."

My glance turned to Adrian when he entered the house with his phone on his hand.

"I need to go to school." he said.

"Bakit?" I asked.

"Van died."

'What?'

Van was Adrian’s team mate in basketball at school. He is Van Santos.

"W-why? What happened?"

"I don't know. I have suspicious that the voice in call earlier was Van. The man that were growling and moaning on the call sounds like it's Van voice."

"I want to come." lumapit ako sa kanya.

"No, you'll stay here."

"Ayoko. Sasama ako." pagpupumilit ko.

Alam kong gusto niya akong iwan pero parang wala siyang nagawa at tumango nalang kaya lumabas na kami ng bahay at sumakay sa kotse niya.

Habang nasa byahe kami ay naala ko si Kuya. Naiwan na siyang mag isa sa bahay.

"Si Kuya. Mag isa lang siya sa bahay." nag aalalang sabi ko.

"Don't worry, Dad has ordered someone to guard your house, because you would have been left there earlier." sabi niya at nakatutok lang ang paningin niya sa kalsada.

After a few minutes we arrived at school. Walang mga studyante rito ngayon dahil wala namang pasok. At mukang mas matatagalan pa ang pagbalik klase dahil sa panibago na namang nangyari.

Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi. Matutuwa dahil walang klase o hindi kasi wala kaming matututunan at ang malala ay ang dahilan kung bakit walang klase.

May mga pulis, investigators at medical helpers. Nakita ko rin ang parents ni Adrian kasama si Nephtali. May kasama rin ang parents niya na para bang close sa kanila, siguro ito yung mga personal agent nila.

Naglakad kami ni Adrian palapit sa kanila. Palapit pa lamang kami sa kanila ay napansin na kami ng parents ni Adrian.

Tita Gwen smiled at me. Until now I am still ashamed to call her Tita. Syempre sino ba naman ako para hindi ngumiti sa gan'to kagandang babae diba? A sweet smile also plasttered in my lips.

Ngunit napawi ang mga ngiti ko nang makalapit kami at nagawi ang tingin ko sa bangkay ni Van. 'Oh, God.' Bigla akong nakaramdam ng awa at takot sa nakita ko.

He was lying on the floor while holding the airless ball in his left hand. His neck was bloody as if a sharp object had cut it.

"Bakit dito siya namatay? Diba suspended ang klase? Bakit nandito siya?" nagtataka kong bulong kay Adrian.