In My Blood

Chapter 39

Virus
_

Nathalia's POV

"There is a blood test that the result is normal, there is also a blood test that the result is not normal."

I don't know what to react anymore about what I heard to Tito Axi.

Naramdaman kong humawak sa kamay ko si Adrian nang napansin niyang tumahimik ako.

"Nag-iiba iba ang results ng blood test na isinagawa sa dugo mo. We can't yet figure out what's really happening." dagdag ni Tito Axi nang hindi ako nagsalita.

Nang sa wakas ay nahanap ko na ang gusto kong itanong ay nagsalita na ako.

"So may possibility parin po na nakakalason ang dugo ko?" malakas ang kabog ng dibdib kong tanong dahil sa kabang nararamdaman ko.

Since I entered Adrian's life and he entered my life, almost everything around me is no longer normal, my lifestyle is no longer normal, and I, no longer normal.

I don't blame anyone or anything for what happened. What I just don't get is why everything is so complicated.

Ganito ba talaga 'pag mga bampira? Napaka-komplekado ng mga buhay nila?

"About that, 'yong dugo mong nagresulta ng hindi normal ay nawala ang lason. Your blood has no poison anymore, so don't worry, you will not be poisoned." paliwanag ni Tito Axi na ikina-hinga ko nang maluwag, ngunit nagtataka parin ako kung paano nangyare.

"Paano po nangyare na nagkaroon ng lason at biglang nawala?" hindi ko na alam kung may mas igugulo pa ba ang mga nangyayare.

"Iyon din ang iniisip namin, pero 'wag kang mag-alala, Nathalia, ginagawa namin ang lahat para malaman natin kung ano nga ba ang nangyare." saad nito saka ngumiti pa sa akin.

Tito Axi is trying to convince me that everything will be okay. Gusto kong maniwala, pero sa lagay ngayon, papaano?

"Malakas ang kutob kong may kinalaman ang naganap na pagsabog sa parking lot noon sa nangyayare ngayon kay Nathalia." sabat naman ni Adrian na ngayon lang nagsalita.

"How can you say that? Papaanong mangyayaring makakapasok ang kung ano mang pumasok sa dugo ni Nathalia sa pagsabog na iyon? As you say that is the first time you bite her and suck her blood, how do you compare that before and after the explosion?" kunot noo namang tanong ng kanyang Daddy sa kanya.

"I don't know, Dad. All I know is malakas ang kutob kong may kinalaman iyon."

-

"I'm sorry."

Naramdaman kong niyakap ako ni Adrian.

"Sorry for what?" tanong ko sa kanya.

Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin saka mataman akong tinitigan sa muka.

"I'm sorry for bringing you here in my world, I mean in this situation. I feel guilty. You shouldn't be here suffering in this situation. You don't deserve to suffer in that situation. I'm sorry, baby."

I don't know how and what to react on what he said.

Anong ibig niyang sabihin?

Nanahimik ako kaya naman pinaandar na niya ang kotse kung saan kami nakasakay. Ihahatid na niya ako pauwi sa bahay. Nagpunta lang naman ako dito para malaman ang resulta ng blood test. After lunch ay nag aya na akong umuwi at ngayon ihahatid na niya ako.

Halos hindi rin ako makakain kanina nang maayos dahil sa iniisip ko parin ang mga nangyayare. Kaya siguro nagso-sorry si Adrian sa akin ngayon dahil napapansin niya ang pananahimik ko kanina pa.