Gecenin Kızı... /TAMAMLANDI/

🎶Özel Bölüm❤️

pandamm66 ya ithaf etmek istediğim bir bölüm, yorumların ve kitaba verdiğin değer beni çok mutlu etti. Teşekkür ederimm❤️🎶

Hepinize tekrar iyi okumalar!❤️

"Deniz!" Deniz'in meraklı sesini yatak odasından duyduğumda yanına gitmeye başladım. "Efendim!" diyerek bana sesini duyurmak için benim gibi bağırmıştı. 

"Sıkıldım ben" diyerek yatakta yatan Deniz'e baktım. Deniz kaşlarını kaldırarak "Güzelim sen iyi misin?" diyerek gözlerini açmaya çalışıyordu. Yanına sessizce adımlamış, ardından bu tatlı haliyle yanına yatmıştım. Beni sıkıca sararken başımı göğsüne yasladım. İyi değildim çünkü hamileydim!

Ben, hamileydim? Ben? Ben! Ve bunun şokunu dün yaşamış, Deniz'e söyleyememiştim. İlk öğrendiğimde uzun bir süre ağlamıştım, sevinmediğimden değil... Sadece Duru gibi olmaktan korkmuştum ya da onu koruyamamaktan...

Ağlamaklı bir ses çıkarırken "Değilim sanırım" dediğimde Deniz saçlarımı okşayarak "Neden?" dediğinde göğsündeki başımı kaldırarak ondan ayrıldım.

Yatakta bağdaş kurarken Deniz'in şaşkın bakışlarını üzerimde hissediyordum. "Mavi benden bir şey saklıyor olabilme ihtimalin var mı?" dediğinde gözlerimi yumdum. "Ay, var!" diyerek ofladığımda Deniz"Söylemeyecek misin? Geceden beri dönüp duruyorsun ve bana vuruyorsun. İyi misin?"

"Çünkü uyuyorsun Deniz! Ben burada çatlıyorum, sen uyuyorsun" Deniz"Yavrum gece ne yapmamı öneriyorsun? Konuşmak istedim, izin vermedin. Sarıldım, saçını okşayarak sakinleş istedim. İttin, yiyecek bir şeyler getirdim. Yemedin, şarkı açtım dinlemedin. Bana uyu dedin, ne yapayım?" diyerek şaşırdığında başımı eğdim. "Haklısın, özür dilerim..."

Deniz belimden tutarak beni tekrar yanına yatırdı. "Söyle ne oldu?" diyerek naif bir sesle konuştuğunda hızlanan kalbim ile gülümseyerek gözlerinin içine baktım. O da bana gülümserken birden öfkeli bir soluk vererek dudağımı dişledim. Bu öyle pat diye de söylenmezdi ki!

Deniz anlamayarak bana baktığında "Sonra söylesem? Şu an söyleyemem" dediğimde Deniz başını salladı, "Tamam ama kötü bir şeyse bence şimdi söyle ve içini kemirmesin bu kadar. Uyu biraz" diyerek boynumu öptüğünde gözlerimi kapattım. Ardından gözlerimi açarak "Uyuyamam"

Deniz anlamayarak yüzünü boynumdan çekti, "O neden? Saat sabahın beşi" ondan ayrılacağım sırada bu sefer izin vermedi. "Mavi, sakinleşir misin? Bana söylediğin şeyden sonra sana kızmayacağımı biliyorsun değil mi? Ya da yargılamayacağımı? Sakinleş güzelim, eğer şu an söyleyemiyorsan bile bugün içinde söylemek zorundasın. Böyle üzülmeni ve suçlu bakmanı istemiyorum"

Başımı sallarken benim derdimin onun kızıp kızmaması olmadığını biliyordum. Of bilmiyorum, belki de öyleydi. Sanırım bana evlilik yaramadı. Fazla mutluluk vücudumu çarptı. Derin bir nefes alırken kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Deniz'in boynuna yüzümü gömerken uyumaya çalışmıştım.

Bir süre sonra Deniz'in düzenli nefeslerinden uyuduğunu anlamıştım. Ben uyumayı beceremediğim için boynumdaki yüzünü ayırmak istesem de nasıl yapacağımı bilmiyordum. Ardından aşağı inerken cebime attığım telefonumu aldım ve Deniz'in sırtına telefonu yerleştirerek Rumeysa'ya yazmaya başladım.

'Acil bir durum var! Bana uyandığında yaz!'

Telefonu kapatacağım sırada Savaş'ın aramasıyla zil sesi odaya dolmuş, Deniz de uyanmıştı. Geceden beri uyutmama mı yanayım yoksa Savaş'ın Rumeysa ile olan konuşmamız da olmasına mı?