Çok Uzak Diyarlardan -Tamamlandı-

55. Final

Sophie kollarını sevdiği adamın boynuna doladıktan sonra kokusunu içine çekti. Henry kollarıyla onu sardığında Sophie huzurla gözlerini kapattı. Bir süre sonra Sophie geri çekilip Henry'ye baktı. "Rüya görmüyorum değil mi?" diye sorduğunda Henry gülümsedi. "Hayır." 

***

Helen Adal ile oynarken kendini başka bir dünyayı ziyarete gitmiş de yeni şeyler keşfediyormuş gibi mutlu hissediyordu. Adal ona hiç yaşamadığı duygular yaşatırken Helen kendini çok mutlu hissediyordu. Bebeğinin bir an önce doğmasını istiyordu. 

Adal ona sanki tüm duyguları aynı anda yaşatıyordu. Helen Adal'ı severken "Sen bizim başaramadığımızı başardın sanırım." dediğinde Adal'ın gülümsemesiyle Helen bebeğin karnını okşadı yavaşça. "Sen saraya güzel şeyler getirdin canım." derken Adal ona keyifle bakıyordu.

Helen Adal'ı kucağına alıp gezdirirken "Hadi anne ve babaya bakalım uyanmışlar mı?" diyerek odaya ilerledi. Yavaşça kapıyı açtığında Henry ve Sophie dönüp ona bakınca Helen "Özür dilerim böldüm." dediğinde Sophie "Hayır gel." dedi.

Helen neler olduğunu anlamaya çalışarak odaya girdiğinde Sophie Adal'ı aldı. Helen ikisine dikkatle bakınca Henry dayanamayıp güldü. Helen çığlık atmamak için kendini tutarak "Barışmışsınız." dediğinde Sophie başıyla onayladı.

Helen heyecanla ikisine de sarıldıktan sonra "Bu son zamanlarda aldığımız en güzel haber." dediğinde Sophie gülümsedi. "Moralinizi bozmak istemem ama size söylemek zorunda olduğum bir şey var." dedi.

Helen ve Henry ona bakarken Sophie Anna ve Mina'nın yer değiştirmesini ülkesinde Anna'yı esir tuttuğunu her şeyi açıkça söyledi. "Bir kardeşiniz daha var." dediğinde ikisi de olanları hazmetmeye çalışarak birbirlerine baktıktan sonra Henry Helen'e göz kırptı. Sophie aralarında ne olduğunu anlamaya çalışarak onlara bakınca Helen "Biliyorduk." dedi.

Sophie Henry'e bakınca Henry başıyla onayladı. "Teyzem buraya gelip bize her şeyi anlattı. O kadınla aynı ülkede mutlu bir şekilde yaşıyorlar. Bize zararı olmadığı sürece umursamamaya karar verdik." Sophie rahatlamış hissediyordu. "Üzerimden yük kalktı." 

Helen "Önümüzde güzel günler var." dediğinde Sophie gülümsedi. O sırada kapı açıldı ve Marcus içeri girdi. "Karımı alıkoydunuz resmen, özledim." dediğinde üçü kahkaha atarken Adal bebek de sanki onlara katılmıştı.

***

10 YIL SONRA 

Sophie rüzgardan dağılan saçlarını düzeltirken ona gelen çocukların haline bakarak gülümsedi. "İçimden bir ses Adal ve Hera yine kavga etti, diyor."  Hera gözlerini devirerek Sophie'ye baktı. "Ama Sophie, o da gitti Leva ile ilgilendi hep." Sophie kendini tutamayarak güldü. 

Adal annesine bakarken Sophie gülümseyerek oğluna baktı. "Leva da senin kuzenin canım. Onunla oynadığın için suçluluk duymamalısın." 

Hera saçlarını sinirle geriye savurduktan sonra kollarını beline koyarak "Ben bu ülkenin prensesiyim." diye bağırınca Sophie Hera'nın kızdığını anlayarak eğildi ve ona sarıldı.

Hera Sophie'ye dayanamayarak kollarını ona dolayınca Hera "Neden canım acıyormuş gibi hissediyorum?" dedi. Sophie Hera'nın saçlarını okşadı. "Sanırım annen gibi aşkı çok genç yaşta buldun." diye açıklarken Helen'in sesi duyuldu.

"Hera sen yine mi Sophie'ye sarılıyorsun? Artık kıskanıyorum ama." dediğinde Sophie Hera'nın kime çektiğini çok iyi anlıyordu. Hera koşarak Helen'e sarıldığında Helen Sophie'ye göz kırpmıştı. 

Sophie şefkatle oğluna sarıldıktan sonra "Leva nerede canım?" diye sordu. Adal Hera'ya baktıktan sonra "Hera onu ağaca bağladı." demesiyle Sophie'nin koşması bir oldu.

Koşa koşa yeğenini bulmak için gittiğinde Mary'nin kucağında gelen Leva'yı görünce derin bir nefes aldı. "Bakıcıları yine atlatmışlar."Mary iç geçirdi. "Hera oğlunu kıskanmaya devam ettiği sürece sanırım bakıcılığı biz üstlenmeliyiz." Sophie üzülerek başıyla onayladı.

"Eğlence başlamak üzere hadi içeri gidelim." Mary başıyla onayladı. Sophie oğlunun elinden tutarken Adal'ın hiç konuşmadığını fark ederek "Ne oldu yine?" diye sordu. Artık bu durum onu bunaltmaya başlamıştı. Adal "Hiç." dedi sıkıntılı bir sesle.

Sophie oğlunun canının sıkkın olduğunu görebiliyordu bu yüzden "Bana anlatabilirsin canım." dedi koridorda  ilerlerken. Adal yürümeyi bırakınca Sophie ona baktı. "Kardeşin beni bekliyor canım." diye açıkladığında Adal omuz silkti.

"Ben bu kızları an-la-mı-yo-rum."  Sophie gülmemek için kendini zor tuttu. Sonra elini oğlunun yanağına uzatarak okşadı. "Büyüyünce umarım anlarsın bir tanem."

***

Henry odada hazırlanırken bir yandan da Sophie'nin gelmesini bekliyordu. Bu kadın hem çocuklara hem de ülke işlerine koşup yetişiyordu ama bazen onu beklerken bile özlüyordu. Sophie odaya girince "Sonunda." dediğinde Sophie ona üzgün bir şekilde baktı.

"Hera her zamanki gibi olay çıkarmış. Leva'yı da ağaca bağlamış. Adal da kızları anlamıyorum diye ortalıklarda dolanıyor. Kızımız da gayet uslu bir şekilde uyumakla meşgul." dediğinde Henry yanına gelip onu öpünce Sophie az önce yaşadığı tüm telaşı unutarak gülümsedi.

"Sana geç kalıyorum hep, değil mi?" Henry başını iki yana salladı. "Bir kral bile olsak sevdiğimiz kadını beklemek zorundayız sanırım." Sophie gülümseyerek "Seni seviyorum." dedi. Henry onu kendine çekip "Sanırım ben daha çok seviyorum." diyerek boynunu öpünce Sophie kıkırdadı.

"Zaman yok Henry gerçekten, üstüm çamur oldu, hemen elbisemi değiştirip balo salonuna gitmemiz lazım." Henry homurdanarak "Sen ben ve çocuklarımız çok uzak diyarlara gitsek ya..." dedi. Sophie "Seninle her yere gelebilirim ama bugün değil." derken içi yanarak Henry'den uzaklaştı ve giysi odasına ilerledi.

***

"Hayal." diye seslendi öğretmeni. "Hayaaaal." diye bir kere daha seslendiğinde Hayal kafasını kaldırıp başında dikilmiş olan öğretmenine baktı. "Tüm ders uyudun." dediğinde Hayal tüm bunların rüya olduğunu düşünerek hayal kırıklığına uğradı. 

Başını uykulu bir şekilde kaldırdıktan sonra tarih dersinin neden uykusunu getirdiğini düşünmeden edemedi. "Affedersiniz efendim, bu dersi daha eğlenceli hale getirme imkanımız yok mu?" dediğinde öğretmeni "Önerin ne?" diye sordu.

Hayal heyecanla tahtaya çıktıktan sonra "Bir dahaki ders size 'Çok Uzak Diyarlardan' bir masal anlatacağım." dediğinde öğretmeni gülümseyerek ona baktı. Bu derste başarılı olmayabilirdi ama hayat dolu oluşuyla  hayranlık uyandırıyordu.

29.03.2018 düzenlendi.

Edit 2: 22.04.2023