De macht der gewoonte

6

'Je mag me ook wel naar huis brengen hoor, als-'

'Nee,' zegt Fivel, 'ik wil dat je komt.'

'Ik kan wel een vriend meenemen,' zegt Timo, 'dan hebben we een dubbeldate.'

'Wie zegt dat ik een dubbeldate wil?' vraagt ze. 'En wie zegt dat Sigrid überhaupt een date wil?'

'Nou, ze heeft toch niemand? Dat is toch leuk?'

'Eh-'

Maar Fivel praat door me heen. 'Misschien wil ze wel niemand. Kan jou het schelen. Steek je neus niet steeds in iedereens zaken.'

Fivel begrijpt me, al vertel ik haar nooit hoe ik me voel.

'Maar ik wil mijn vriendin zien wanneer ik wil,' zegt hij.

'Ik zeg toch dat dat ook kán.'

'Waarom maak je er dan zo'n probleem van? Ze kan morgen toch ook bij je langs komen?'

'Waarom maak jíj er zo'n probleem van?'

Hij stapt dichter naar haar toe en verlaagt zijn stemvolume. 'Omdat donderdagen de enige dagen zijn waarop je vader er niet is.'

'Ah, dus daar gaat het om,' sist ze.

'Nee, dat zeg ik niet, maar-'

'Seks.'

'Ik zeg gewoon dat het nergens op slaat dat zij juist op de donderdag er moet zijn als ze er eigenlijk de hele week kan zijn, en ik niet.'

Ik snap het zelf ook niet, maar ik heb haar de reden er voor nooit gevraagd. Ze slaat haar armen over elkaar, twijfelt, kijkt naar me opzij en zucht.

'Is het goed als ik je naar huis breng?' vraagt ze dan aan mij. 'Dan gaan we volgende week wel weer.'

Ik knik vluchtig.

Die weg zit ik op de achterbank. Timo en Fivel zeggen helemaal niks tegen elkaar en ik durf ook niks te zeggen. Ik heb het gevoel dat ik te veel ben en dat ben ik ook. Ik overweeg om mezelf uit de auto te gooien als mijn gedachten zich proberen voor te stellen hoe ze van dit naar seks gaan.

Als ik bij mijn voordeur sta, voel ik me compleet irrationeel aan de kant gezet.

Zelfs mijn moeder merkt het als ze mijn beduusde gezicht ziet.

'Wat ben jij er vroeg weer,' zegt ze. 'Ben je niet bij Vivianne?'

'Wie is Vivianne?'

'Of hoe heet ze? Vicky? Sibel.'

'Fivel.'

'O ja.'

'Ze kon niet,' zeg ik, en ik voel me woedend, maar laat het niet zien. 'Ze wilde liever iets met haar vriendje doen vandaag.'

'Ah,' mijn moeder knikt begrijpend, 'dat is gewoon even de tijd, lieverd. Vriendinnen maken nu wat meer tijd vrij voor hun vriendjes. Het voelt alsof ze je laten vallen, maar je zal het wel begrijpen als je zelf een vriendje krijgt.'

'Ja.'

Ik heb vijf vissen en ze leven allemaal nog. Ze zwemmen nog steeds verticaal in hun kom als ik even later op mijn bed neer zijg. Er staat nog maar één doos in mijn kamer: SIGRID BASISSCHOOL.

Ik weet niet of ik het ooit zal begrijpen, zoals mijn moeder beweert. Is seks dan zo belangrijk dat mensen liever uren opgescheept zitten met jongens die ze niet mogen dan hun beste vriendin? Want wat had Timo anders dat ik niet had? Wat had hij überhaupt dat de rest van de wereld niet had? Waarom was ze bij hem? Ze verdiende toch veel beter?