WATTY AWARD WINNER 2020: YOUNG ADULT
Sigrid is een laatste schakel in een reeks familieleden die nogal twijfelachtige beslissingen in de liefde hebben gemaakt. Met een doorgedraaide oma, een vader die ze niet echt spreekt en een hoogzwangere moeder...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Lola's moeder verzamelt stenen. Niet zo maar stenen: kristallen - kristallen met een helende werking. Ze staan allemaal op een rijtje uitgestald over de enorme boekenkasten die de huiskamer omhullen. Ook hebben ze geen televisie, omdat de televisie de energie van de kristallen weg zuigt, maar als ik binnen kom, zit Lola Netflix te kijken op haar mobiel, bij de kristallen.
Ze zit in een hangstoel van touw die zich van de grond af houdt door één enkele schroef in het plafond. Ze draait langzaam rondjes, peutert aan haar lip terwijl ze opgezogen wordt in de wereld op haar mobielscherm en zit in de kleermakerszit, met blote voeten en een gek, melkachtig drankje op de salontafel.
'Jezus!' zegt ze dan, als ik binnen kom, omdat niemand de deur open deed toen ik aanklopte. 'Waarom ben jij zo vroeg?!'
Het feest zou om half 9 beginnen. Het is tien over half 9.
'O.' Er is ook helemaal niemand. 'Ik dacht-'
Lola zucht luid.
Even later, staan we voor de koelkast en trekt ze de deur open. 'Wat wil je? We hebben kefir, wortelsap, tomatensap of... o, bietensap.'
Er staan alleen maar glazen flessen in haar koelkast met zelfgemaakte labels er op. Een no-waste family, noemt Lola het. Ze gebruiken alleen hun eigen flessen, bakjes en potjes om dingen in te houden en kopen nóóit in plastic verpakt voedsel.
'Ik weet niet eens wat al die dingen zijn,' mompel ik zacht.
'Schiet even op. Dan kan ik me klaar maken.'
'Eh- doe maar wortelsap dan.'
Ik wordt achtergelaten met een glas oranje derrie op het aanrecht en hoor Lola de trap op stormen. Ik bekijk mijn mobiel, maar Lola's WiFi is beveiligd en al snel raak ik verveeld. Er ontstaat een strijd tussen mij en de wortelsap.
Ik wil het best proberen, ik hou ook wel van wortels, en wortelsap klinkt het minst smerig van alle dingen die ze heeft opgenoemd, maar het ziet er toch echt, echt wel onsmakelijk uit en even wens ik dat ik om water had gevraagd.
Ik hef het glas op en ruik er voorzichtig aan.
Het ruikt naar wortels.
Goed, denk ik, jij wint, wortelsap.
Zo gauw het sap mijn mond raakt, kokhals ik, schiet het wortelsap mijn keel in, verslik ik me en sijpelt de oranje derrie uit mijn mond. Precies op datzelfde moment, hoor ik de achterdeur open schuiven en dan stapt Fivel de huiskamer in.
Ze draagt drie flessen frisdrank en ze ziet me door het poortje dat naar de keuken leidt. Ik sta daar, met het sap aan mijn kin, dat nu naar de grond druipt alsof ik overgegeven heb. Ze bekijkt de situatie vlak.
'Wortelsap,' mompel ik, waarna ik het glas kort ophef. 'Niet lekker.'
Ze fronst en wendt haar ogen af. Ze zet de flessen op de salontafel. 'Lola is zeker nog niet klaar?'
