Cryptic Agency 1: Keys for Hidden Mysteries (Completed)

Thirty Fourth Mystery

Gabriel's Disappearance

Girlie Justine Samalca

Isang araw pagkatapos ng birthday ni Daryl/Almighty ay maraming nagbago.

When I said nagbago, maraming nangyaring kakaiba. Madalas umalis si Jiro ng nag-iisa.

Sinasabi niyang gumagawa siya ng isang sikretong misyon na mukhang maging si Almighty ay hindi alam.

Unti-unti ring bumabalik si Jiro sa dating siya - sa Jiro na nakilala ko nang unang beses ko siyang nakita.

It made me worried a lot. Sinubukan ko siyang tanungin kung anong problema niya but I never received any answer from him - katulad na katulad ng dating Jiro.

Isang buwan na ang nakalipas mula noon kung kaya't Lalo na akong nag-aalala ngayon.

"Hey, twin." rinig kong gulat sa akin ni Kuya Ram mula sa likuran.

"Hi, kuya. Ano Yun?" tanong ko na lang.

"What makes you unease? Isa pa, malalim na naman ang iniisip mo. Girlie, don't worry too much about the past. We will resolve it soon. Just relax for a bit. You're not alone now. Sabay-sabay natin itong imbestigahan since what happened 25 years ago seemed connected to what happened several months in this current year." pag-alo sa akin ni Kuya.

I just give him a faint smile.

Hindi ko alam kung bakit pero hindi ko masabi sa kuya ko ang totoo kong problema.

I don't want him to worry about Jiro too like I did. Alam ko kasing importante si Jiro sa kanya.

Jiro seemed to be his best friend in this band kaya as much as possible ayokong sabihin sa kanya ang bumabagabag sa akin.

"Hey, Girlie. Tell me what's in your mind right now." pangungulit niya sa akin.

"Hanggang gaano kaya kalalim ang kaya nating matukoy sa imbestigasyong ginagawa natin?" tanong ko na lang.

Alam kong hindi Niya ako titigilan sa katatanong kaya nag-isip na lang ako ng ibang isasagot.

Kuya Ram smiled at me like he usually do. Then, he tapped my head and kiss it.

"Don't worry about it, Girlie. Everything will become fine sooner. Gaanuman kalalim ang malaman natin, alam kong hindi tayo mapapahamak dahil sigurado akong walang imposible kung magtutulungan ang lahat." saad ni Kuya sa akin.

Napangiti ako sa sinabi niya.

Tama siya, siguro kailangan ko lang mag-isip na magiging ayos din ang lahat.

"Thanks, kuya." tanging nasabi ko na lang.

Napanatag na ang loob ko sa mga oras na iyon.

His words made me realize that there's nothing I should worry about.

Panatag na ang loob ko nang biglang nakita kong kumakaripas ng takbo si Raf mula sa itaas patungo dito sa living room kung saan kami nag-uusap kanina.

He seemed bothered.

Agad siyang dinaluhan ni Kuya dahil baka mahulog sa hagdanan sa katatakbo.

They are the major angels of this agency and without them Angel Entertainment will be nothing.

"Hey, mag-ingat ka naman. May concert tayong papalapit oh." saad ni Kuya ng makalapit siya kay Raf.

Napatigil naman sa katatakbo si Raf sa may hagdanan at huminto sa ikatlong hakbang.

"Sorry naman. Nagmamadali kasi akong sabihin sa inyo ito eh." sabi niya na halata ang pagiging bothered sa boses niya.

Raf is always happy go lucky guy. His bright smile gives a positive atmosphere in the band. Looking at him right now ay parang hindi na siya ang Raf na nakilala ko.