Broken heart! (Voltooid)

~62 (Laatste deel, einde)

Loubna: Youssef. Wat wil je? Waarom hou je ons hier vast? Heb je mij niet al genoeg pijn gedaan? Heb je niet al voor genoeg verdriet gezorgd? Wat wil je hiermee bereiken he? He?

Ik keek nu echt woest en ik moest mezelf in bedwang houden, om hem niet meteen aan te vallen. Hij begon vals te lachen.

Youssef: Snap je het nou nog steeds niet? Waarom denk je dat ik je ontvoerde? Ik wil JOU terug. Ik heb alles gehoord. Over jou verloofde die een meid op mij stuurde, zodat ik ervoor zou vallen. Ik weet alles Loubna, alles. Ook over jou erfenis. Die erfenis die ik tevens wil hebben. Het is of die erfenis en jij of de leven van je vrienden. Aan jou de keus. *Zei hij op een kalme, maar duidelijke toon.

Ik stond daar maar met een mond vol tanden. Droomde ik nou wat hij zei? Ter bevestiging, uitte ik een zachte "Wat?!" Hij beantwoordde "ja. Het is jou of ik vermoord al je vrienden hier voor je gezicht. Ik zal je laten zien, dat er niet te spotten valt met mij. Een wijf op mij afsturen, zodat ik het uit ging maken. Wat een kleuterachtige gedoe zeg!"

Het wordt steeds beter en beter, dacht in in mezelf. Ik zuchte.

Loubna: Youssef, kifesh kleuterachtige gedoe? Wie trapte erin. JIJ! Als je zogenaamd echt van me hield, had je die versierpogingen niet geaccepteerd, dan had je haar afgewezen. Maar nee, jij ging erop in en met als resultaat, je raakte mij kwijt. Dat heeft niet met Zaki of mij of iemand anders te maken, maar met jou! Het is juist beter dat hij dat deed. Ben ik tenminste eerder achtergekomen, wat voor een smerige klootzak je wel niet bent. Stel ik was met je getrouwd he? Misschien zou je dan vreemd gegaan zijn en dan zou de pijn nog heviger aankomen. Dus het was fout van hem. Dat weet ik en dat weet hij zelf ook. Maar je weet dondersgoed dat het ook jou schuld was. Je vond me saai worden en besloot maar een andere slachtoffer te vinden. Dacht je dat ofzo? Oh en dan nog als smoes gebruiken 'ja, je betrok me niet bij de dood van Hasna' en ik geloofde het ook nog. Wat was ik achterlijk, echt waar! Nu weet ik veel beter, maar hoe durf je? Hoe durf je haar erbij te betrekken? Haar als smoes gebruiken, van jou fout! Wat nog egoïstisch voor woorden is, dat je misbruik maakte van haar dood! Hoe laag kun je zinken, man? En dat noemt zichzelf een man. Zelfs de afval waarom een vlieg stront, is nog meer waard dan jou. Gooi jezelf alsjeblieft weg en laat ons met rust. Ik wil JOU niet, klaar! Er was een tijd dat ik alles voor je voer had, maar die tijd is allang voorbij. En ik verzeker je, dat die tijd nooit meer terug zal komen!

Allemaal keken ze mij aan met een open mond en ogen, die vol stonden met verbazing. Dit hadden ze nooit verwacht van mij. Nooit hadden ze gedacht dat ik zo hard was. Dit is de echte Loubna. De echte Loubna, die heel lang verscholen zat, maar vandaag eindelijk verwekt is.

Loubna: Wat is er Youssef? Heb je je tong verloren ofzo? Net had je nog allerlei praatjes, maar nu ben je wel stil he. Het zit namelijk zo, de waarheid is hard en daar kun jij niet tegen. Wat had je gedacht? Dat ik je met mijn open armen zou ontvangen. Nou, dat heb je verkeerd gedacht jochie. Want ik zal je meer ontvangen. Zoals ik al zei, die tijd is voorbij. De tijd die ik nu mee zal maken inshallah, zal samen met mijn geliefde zijn. Mijn geliefde, die er altijd voor mij is geweest. Mijn geliefde, die mij altijd steunde. Mijn geliefde, die achter elke keuze stond. Mijn geliefde, die mij vertrouwde en die niet vreemd ging. Mijn geliefde, die altijd van mij gehouden heeft. Die geliefde, genaamd Lotfi. Met hem wil ik verder en niet met jou. Wanneer ga je dat inzien? Hij is diegene, die ik wil. En Youssef, als je echt van me hield weet je. Dan zou je mij niet ontvoeren en dan zul je willen dat ik gelukkig was. Maar je houdt niet echt van me. Het enige wat jij wilt is mijn geld. Je bent altijd al een profiteur geweest en dat zal ook nooit veranderen. Ik spuug op jou soort. Tfoe, verdwijn uit mijn ogen! Je verpest mijn hele dag!

Dit keer stond zijn mond echt open van verbazing. Ik moest eigenlijk keihard lachen, maar dit is niet het moment om dat te doen. Het leek alsof ik geen angst kende, maar dat kende ik degelijk wel. Nog steeds klopte mijn hart in mijn keel, maar ik liet het niet merken. Want hij zou daar misbruik van maken, dat weet ik wel zeker.

Youssef: Dus je wilt Lotfi? Je wilt hem he. *Zei hij met pijn in zijn ogen.

Ik knikte voorzichtig.

Youssef: Saffi, niets aan te doen. Jullie kunnen gaan..

Ik schrok van zijn opmerking. Nooit had ik gedacht dat hij zo makkelijk zou opgeven, maar blijkbaar deed hij het wel. Hij bevestigde het zelf door het nog een keer te zeggen. Ik wist niet wat me overkwam, maar ik keek naar de anderen. Ook zij keken verbaasd, maar we keken elkaar vluchtig aan. Ik begreep de hint. Snel weggaan, voordat hij zich bedenkt. Safouan, Aliya en Marouan liepen voorop en ik liep daar achter, met Lotfi volgend. Ik wilde nog 1 keer omdraaien om Youssef te zien en op dat moment schrok ik. Hij zei nog iets vluchtig.

Youssef: Als je niet van mij bent, dan ben je ook niet van hem!

Hij richtte zijn pistool op Lotfi. In een fracite van een seconde, zag ik er wat er kon gebeuren. En voordat ik het besefte, sprong ik voor Lotfi en riep heel hard "NEEE!"

Ik viel keihard op de grond en ik ging met mijn hand richting mijn zij. Het enige wat ik nog zag, waren rode handen. Rode handen, die doorweekt waren met bloed. Mijn bloed.. Bloed die eruitkwam, doordat ik mezelf opofferde voor Lotfi. Voor Lotfi, mijn ware liefde. Ik schreeuwde het uit van de pijn en inmiddels had iedereen zich verzameld om mij. Ze konden het niet aanzien en ik zag dat Marouan de ambulance wilden bellen, maar ik schudde nee. Ik wist dat mijn einde was gekomen. Hier zal mijn leven dan eindigen. Helaas zonder Lotfi en van de plan om gelukkig te leven, was ook niets meer over. Met mijn allerlaatste kracht, pakte ik Lotfi's hand en kuste het.

Loubna: Lotfi, zoals je ziet, wordt onze geluk wederom verstoord, maar het is niets anders. Het is zo voorbestemd. Pas goed op jezelf en vergeet niet, dat ik altijd van je gehouden heb en dat zal ik ook voortblijven doen. Vaarwel Lotfi..’

En ik viel weg. Weg van dit leven, waar ik een paar dagen geleden zo graag van weg wou. Weg van mijn geliefden en dierbaren, maar tevens weg van alle pijn en verdriet.
Nu heb ik eindelijk rust.. Rust van alles en mijn ziel is nu het enige dat blijft voortleven. Misschien in de hemel of misschien in de hel. Inshallah in de hemel en misschien zal er ooit een dag zijn, waar Lotfi en ik wel bij elkaar kunnen zijn. Misschien zal ooit die wens vervuld worden. Misschien, een klein woordje waar veel waarde aan gehecht wordt..

Niemand had verwacht dat het leven van Loubna zo zou eindigen. Zoveel verdriet en zoveel pijn ontstond er om haar. Zij ging het leven voort met een gebroken hart, die toch op haar laatste dag hersteld werd. Haar dierbaren gaan nu, net als haar voorheen, het leven voort met een gebroken hart. Harten, die gebroken zijn door het grote verlies. Harten, die gebroken zijn door het grote verdriet. Maar toch was er in elk hart wel wat blijdschap, omdat Loubna toch haar laatste dag eindelijk wat geluk had gevoeld. Dat ze eindelijk haar liefde kreeg, die ze verdiende. Grote eer was er jegens Lotfi. Lotfi die hiervoor gezorgd had. Hij, die alles voor over had en het nog steeds niet verwerkt heeft. Hij zal altijd van haar houden, vanaf de eerste dag dat hij voelde voor haar, tot op de dag van zijn dood. Het enige wat hem nog levend laat, is de gedachte dat Loubna ook zielsveel van hem hield. Hij verwijt zichzelf erg vaak de dood van Loubna, maar Loubna zou dit zeker niet gewild hebben. Loubna opperde zich op, omdat ze hem niet kwijt wou. Ze offerde zichzelf op, omdat ze het niet kon uitstaan om weer iemand dierbaar te verliezen. Haar doel was Lotfi te redden en het kwam ook voor haal als een schock aan, dat ze geraakt was. Het belangrijkste wat er toedeed, was dat ze het voor Lotfi deed. Dat ze het voor haar grote liefde deed. Ook al zijn hun lichamen nu van elkaar gescheiden. Hun liefde zal dan tot De Dag des Oordeels voortblijven. Het lot wees ernaar uit, dat ze niet bij elkaar konden zijn, maar toch bleven ze het proberen, ondanks alle moeilijkheden. Dat was omdat hun liefde sterk was en die zal dan tot het einde ook sterk blijven..

Lotfi en Loubna voor altijd in elkaars harten.