Broken heart! (Voltooid)

~17

Aangekomen bij me nicht Siham kuste ik haar en was ik zo blij om haar te zien en ze gaf Lotfi een hand en ze fluisterde in mijn oor of dat mijn vriend was. Ik schudde van nee, waarbij ik wel begon te blozen. "Za3ma niet je vriend en daarom word je rood" zei ze vervolgens nog om mij te pesten. Ik werd nog roder, maar ik gaf geen antwoord en bracht me spullen naar boven. Ik kwam weer beneden en er was al thee gezet en koekjes neergelegd. Ik liep naar de keuken om te kijken of ik iets kon doen om te helpen, maar Siham zei dat het niet hoefde. Dus liep ik naar de woonkamer en zag Lotfi op de bank zitten. Hij keek op en straalde helemaal, omdat hij mij zag. Ik gaf hem een glimlach en knipoog om hem te pesten, want hij begon te blozen. Wij zijn een stelletje gekkerds. Ik geef toe, ik begon hem leuk te vinden, maar ik weet niet als ik toe was aan een nieuwe relatie, want ik dacht nog steeds zoveel aan Youssef, maar inshallah nadat ik hier 2 weken ben verbleven, zou ik een nieuwe start maken en hopelijk zou Lotfi daar ook deel uit van maken. Maar ik heb wel het gevoel dat hij mij ook leuk vindt, maar ik heb geen idee of dat ook zo is. Mohiem, Hij had door dat ik aan wat dacht, want hij riep opeens keihard mijn naam. Ik zo "wat?" Hij: "eindelijk. Ik riep je al 6 keer ofzo. Waar was je met je gedachten?" Ik besloot om hem te stangen en zei toen "ja ik dacht aan zo'n jongen die ik laatst gezien had. Hij was zo knap zeg!" Ik keek hem toen aan om zijn reactie te zien en wajoow wat werd hij bleek zeg. Ik gooide toen een kussen naar zijn hoofd en zei "hahahaha, tuurlijk niet! Wat denk je wel? Ik wilde je ff jaloers maken." Opeens zat er een big smile op zijn gezicht en hij zei koeltjes dat hij helemaal niet jaloers werd. Ik zei daarop "za3ma en daarom werd je zo bleek!" Meskien, hij schaamde zich helemaal en hij was blij, omdat Siham daarna binnenkwam, maar ja Siham, die gekkerd moest weer zo'n opmerking gaan maken van "ooh, stoorde ik de twee tortelduifjes!" Ik gooide ook een kussen tegen haar hoofd, zodat ze op die bank viel. Gelukkig had ze die spullen al op tafel gelegd, anders was het wahed warboel! Om van onderwerp te veranderen, begon ik aan haar te vragen.

Loubna: Ewa Siham, hoe gaat het met jou liefdesleven?
Siham: Elhamdl goed. Ik heb een jongen ontmoet en hij komt inshallah overmorgen langs en dus kun je hem zien!
Loubna: Dat meen je niet?! Mabrouk schat. Ik ben echt blij voor je! Waar heb je hem ontmoet?
Siham: Nou is een jongen uit Nederland. Volgens mij ook uit Rotterdam. Hij was vorige maand ofzo 1 ker geweest en sindsdien hebben we contact gehad en hij is wel serieus hoor.
Loubna: Ik geloof je schat. Je bent niet zo'n iemand die meteen contact zoekt, behalve als het een goede jongen is.
Siham: Dank je lieverd. Ewaa en met jouwe? *Zei ze met een knipoog.
Loubna: Daar valt niets over te vertellen en daar wil ik het ook niet over hebben.

Siham wilde net vragen waarom, maar ze werd toen onderbroken door Lotfi. Ooh, daar ben ik hem zo dankbaar voor. Zij begonnen een gesprek, terwijl ik alles opruimde en ging afwassen. Ik was uiteindelijk klaar en ik ging de woonkamer binnen en ik zag hun nog steeds praten. 3la praters, hoeveel hun praten. Allatief! Ik ging ze even pesten en zei "ewa, wesh zijn jullie je levensverhalen aan het vertellen nigh?" Ze schoten allebei in de lach en zeiden dat het gewoon over algemene dingen ging. Za3ma dacht ik, volgens mij ging het gewoon over mij. Zo dat klonk best wel ego en ik begon te grinniken, maar ik stopte al snel, want ik zag dat Lotfi opstond. Ik vroeg waar hij naar toe ging en hij zei dat hij naar de stad ging en vroeg of ik ook meewou. Ik wilde wel, maar vond het zielig voor Siham, maar ze vond het totaal niet erg. Ze duwde me letterlijk de deur uit. Ik begon te lachen en liep samen met Lotfi naar de auto en zo reden we naar de stad.

We hadden echt zoveel gekocht in de stad. Dat was gewoon niet normaal. We hadden aan elke hand 3 of 4 tassen en Lotfi had eigenlijk het meeste van mijn tassen van maarja.. We waren best wel moet geworden van al dat lopen, dus gingen we even wat eten. Ik ging alvast zitten en wat bestellen, want Lotfi moest nog wat halen ofzo. Mohiem, ik bestellen en zocht een plaatsje uit. Er kwamen van die groepje Marokkaanse jongens aan lopen. 'Fijn, weer van die levenloze mensen' en ik rolde met me ogen. 1 van die jongens riep van "ewa sahbi" en ik wist zeker dat ze het tegen mij hadden, want ik was de enige op het terras, behalve na een paar oudjes, maar ja. Dus ik zo "ej ik ben een SAHBTI en niet een sahbi. Zie je geen verschil. Ga ga bril kopen ga." Die andere jongens moesten echt hard lachen en hij hield gelukkig daarna zijn mond, want ik had daar natuurlijk geen zin in. Blijkbaar gaven de andere jongens niet op, want er kwam een andere naast me zitten, terwijl die anderen wat gingen bestellen. Hij wou een gesprek met mij starten, maar ik gaf nauwelijks aandacht aan hem. Wat denkt hij nou wel? Ik voelde me niet op mijn gemak bij hem en wenste dat Lotfi gauw terug zou komen. Intussen was die jongen denk ik wel beledigd. Ik had het idee dat hij net wilde opstaan, maar integendeel legde hij zijn hand op mijn been en ging steeds hoger. Ik verstarde helemaal, ik kreeg geen adem meer en begon helemaal te hyperventileren. Mijn hart bonsde zo hard in me keel, dat ik dacht dat het eruit ging springen. Er riep iemand: "Ah vuile zemmel, wat doe je? Vind je dat normaal ofzo!" En diegene duwde hem van de stoel af en vroeg: "Gaat het?" Ik keek op en het was..