Broken heart! (Voltooid)

~3

~Loubna

Ooh die Hasna ook. Ik ben zo blij met haar als beste vriendin. Ook weer een persoon, waar ik niet zonder zou kunnen leven. Ik was nu al buiten en ik zag een bankje staan. Ik stond erop om daar even te gaan zitten en weg van al het harde muziek, want ik kreeg er best wel koppijn van. Ik liep langs een paar jongens en die begonnen meteen te fluiten. Ach, die jongens hebben gewoon geen leven. Ik merkte op dat 1 van hen, me zat aan te kijken en toen ik die kant op keek, kruiste mijn blik die van hem. Het was Zaki. Ik zei hem gedag om die andere jongens te pesten en hij zei verbaasd gedag. Ik moest echt lachen om mijn actie, maar ik hield me lach in. Je moest die blikken van die andere jongens zien en je hoorde ze nog zeggen: 'Ewa Zaki, is dat je chick ofzo? Wesh, hoe kom je aan die mooie meid? Heeft ze nog mooie vriendinnen voor ons, oulleh?' Zaki begon nu ook te lachen, maar hij gaf geen antwoord op hun vraag en hij begon nog harder te lachen, toen ze zeiden 'Ewa a sahbi, wat is er met jou? Maakt liefde je gek nigh? Allahie a7fad, saffe laat maar hoeft niet meer met jou gelach.' Hahahahaha, ik moest nu ook lachen, maar gelukkig was ik al niet meer in zicht. Ik ging op het bankje zitten met mijn gedachten diep verzonken en ik dacht aan wat voor leven ik had. Alhamdullilah, ik had goede ouders, een leuk zusje, een mooie vriend en een beste vriendin. Wat kan een mens zich nog meer wensen? Mijn gedachten werden verstoord, doordat me mobiel afging! Ik nam op en ik wist niet wat ik hoorde..

Het was een mevrouw en ze zei:

Mevrouw: Spreek ik me Loubna Dawnafi?
Loubna: Ja, daar spreekt u mee. Wat is er loos?
Mevrouw: Ik heb helaas slecht nieuws. Uw vriendin Hasna Boufraki ligt in het ziekenhuis. Ze heeft een ongeluk gehad.
Loubna: Ooh … *

Ik kon niet veel zeggen, omdat ik voor me uit zat te staren.

Mevrouw: Gaat het wel?
Loubna: Ja.. *

Ik herstelde me snel en zei: Ik kom er zo aan. Dag!

Nu begonnen pas de tranen over me wang te stromen en ik rende snel huilend weg. Zaki kwam naar me toe rennen en vroeg wat er aan de hand was. Ik vertelde het dus en hij bood aan om me te brengen. Ik vroeg of het niet te ver was en hij zei dat het niets uitmaakte. Ik ging snel naar binnen en ik vertelde me moeder, dat ik naar Hasna moest, omdat ze een ongeluk had gehad. Ze vroeg of ze mee moest, maar ik zei dat dat niet hoefde!

~

Zo reed Zaki Loubna naar Rotterdam terug en ze zeiden helemaal niks in de auto. Toen ze bij het ziekenhuis aankwam, rende Loubna de auto uit en rende vervolgens naar het ziekenhuis. Eenmaal binnen vroeg ze op welke kamer ze lag en voordat ze erheen ging, bedankte ze Zaki nog en hij vroeg of hij meemoest, maar Loubna zei van niet, omdat misschien de ouders van Hasna raar zullen opkijken. Hij zei dat hij zou wachten. Ik nam snel de lift en ging naar de etage en kamer waar Hasna lag. Toen ik daar aankwam, zag ik Hasna's moeder al en haar broer. Ze omhelsde Hasna's moeder en troostte haar. Loubna vroeg wat er was gebeurd. Hasna's broer zei dat er een of andere gek te hard reed in hun straat en dat die Hasna niet zag. Toen raakte diegene Hasna. Ze weten nog niet wie de bestuurder was. Het werd al laat in de avond en nog steeds hadden ze geen nieuws. Haar ouders en broer wouden net weggaan, maar toen kwam de dokter eraan met het nieuws..