Broken heart! (Voltooid)

~8

De volgende ochtend werd ik erg laat wakker. Ik keek op mijn mobiel en zag dat ik 10 gemiste oproepen had. 4 waren van Youssef en 6 waren van Zaki. Pff, ik ga denk ik maar vandaag een nieuwe kaartje kopen, want ik zou het niet aankunnen, dat Youssef me nog een keer opbelt. Ik had helemaal geen zin om naar buiten te gaan, maar dit moest even gebeuren. Ik liep naar de douche en keek naar mezelf. Wejoow, ik zag er echt niet meer uit! Ik was zo afgevallen de laatste 2 maanden. Ewa, wat verwacht je als twee van je dierbaarste personen je verlaten. Ik waste me (ritueel) en ging bidden. Ik trok een spijkerbroek aan, met een vest erboven. Ik deed mijn haar in een staartje. Ik had geen zin om mezelf op te maken, want wat had het voor nut? Ik zou Youssef toch niet terugkrijgen erdoor. Vroeger maakten Hasna en ik elkaar altijd op, voordat we naar de stad gingen. Dat was altijd lachen. Wij tweeën hadden de grootste lol.

Ik kreeg weer tranen, maar veegde ze toen weg.

Maar dat is allemaal anders nu. Hasna is er niet meer en ik moet maar proberen om mijn leven weer op te gaan pakken. Ook al is dat zonder Hasna of Youssef. Ik moest gewoon doorgaan met me leven, maar het zal wel lang duren, want ik ga me verdriet om Youssef heel langzaam verwerken. Ik keek nog snel in de spiegel en toen ging ik naar beneden.

Beneden aangekomen begon ik een gesprek met me ma.

Moeder Loubna: A bentie. Het is goed om je weer te zien
Loubna: Ja mama. Eh, waar zijn papa en Dunya?
Moeder Loubna: Die zijn naar België voor 2 dagen om op bezoek te gaan naar een oom en tante van jullie.
Loubna: Ooh en waarom ging u niet dan?
Moeder Loubna: Iemand moet toch op jou passen. *Zei ze met een knipoog
Loubna: Nou ja zeg. Ik ben geen klein kind meer hoor.

En ik liep kwaad weg. Het was verkeerd om zo uit te vallen tegen me moeder uit te vallen, maar ze denken nog steeds dat ik een klein kind ben! 3la gek! Ik pakte me jas en ging naar buiten. Ik liep naar de bushalte, want ik zou vandaag toch een nieuw kaartje kopen. Ik wilde net de bus instappen, maar toen toeterde iemand. 'Wat nu weer?' Dacht ik. Ik keek om en zag dat het Zaki was. Ik klaarde een beetje op, omdat ik zag dat hij het was. Hij deed de raam open en vroeg waar ik heen ging. Ik zei dat ik naar de stad moest en hij bood me een lift aan. Ik vond het goed en stapte in. Ik vertelde hem nog, dat ik vandaag een nieuw kaartje zou halen om bepaalde redenen en dat ik hem daarna 1 keer zou laten overgaan, zodat hij wist dat ik het was. Mohiem, toen ik in de stad aankwam, ging ik gauw de winkel in om me kaart te kopen. Ik wilde niet al te lang blijven, want het was behoorlijk koud. Nadat ik alles geregeld had en me kaart in me telefoon had gestopt, liet ik Zaki's mobiel 1x overgaan. Hij zou wel weten dat ik het was. Ik had gelijk, want hij belde me meteen terug:

Loubna: Ewaa
Zaki: Hahaha.. Ik dacht al dat jij het was.
Loubna: Ik had het toch beloofd dat ik je zou bellen.
Zaki: Ja en wat ga je nu doen meid?

Ik wilde net wat terugzeggen, maar ik kon het niet. De woorden kwamen niet uit mijn keel. Ik zag iemand staan en diegene was..