Broken heart! (Voltooid)

~20

Natuurlijk Lotfi. Hadden jullie kunnen raden. Het was alsof me moeder me gedachte kon lezen, want ze zei "ik weet het schat. We laten je wel even alleen en ik roep Lotfi wel even voor je!" En ze gaf me een kus op mijn wang. Ik werd natuurlijk weer rood, want me vader stond erbij, maar hij vond het blijkbaar niet erg, want hij knipoogde naar mij en klopte nog op mijn schouder. Ik glimlachte terug. Wat hou ik ook zoveel van hun. Ze liepen weg en ik moest gaan nadenken wat ik ging zeggen, want het is wel overduidelijk dat ik wat voor hem voel en hij wat voor mij. Alleen hoe moet ik dat hem zeggen. Als hij zo komt, hoe moet ik nou beginnen? Wajoow, 3la radeloosheid hier! Ik had geen tijd om na te denken, want ik zag al een gedaante naar de kamer verschijnen. Ik zette me haar nog heel snel los, ook al zat het voor geen meter. Hij zal me maar moeten accepteren hoe ik ben. Hij liep naar binnen en we keken elkaar diep in de ogen aan. Dit moment leek wel een eeuwigheid te duren. Ik smolt gewoon in die ogen. Ze waren zo mooi, maar ik werd uit mijn gedachte gewekt, doordat hij wat zei.

Lotfi: ewa, ben ik zo lelijk dat je me zo aanstaart? *Zei hij met eeen grijns op zijn gezicht.
Loubna: Hahahahahaha, tuurlijk niet! Je ziet er fantastisch uit, net als altijd. * Zei ik nu met een knipoog, waarop hij begon te blozen.
Lotfi: Maar niet zo fantastisch als jou schat!
Loubna: Ewa saffi. Kom je daar nu pas mee? Dat wist ik allang hoor.
Lotfi: 3la eigendunk hier. Waga shem waga..
Loubna: Je zei het zelf hoor en als ik eigendunk heb, is het gewoon een feit *Ik ging za3ma even ego doen.
Lotfi: Oke is goed, maar ik pak je nog wel!
Loubna: Wat wil je doen dan hé? Za3ma mij komen slaan. Roh roh slapen. Mij kan je niet slaan hoor.
Lotfi: Oh nee?

En hij rende op mij af.

Loubna: NEEE Lotfi *lachte ik.* Als je nog dichterbij komt, dan roep ik de dokter en mag je niet meer komen!

Meteen kwam Ismaël tot stilstand en hij begon te lachen. Ik trouwens ook, we leken wahed kinderen hier.

Lotfi: Yarrabi, met jou lijk ik net shi kind van kleuterschool!
Loubna: En dat is negatief? *Zei ik met een pruillip.
Lotfi: Tuurlijk niet gekkerd. Met jou is alles gewoon leuk. Vanaf die dag in het ziekenhuis kreeg ik al gevoelens voor je en die werden met de dag sterker. Toen ik je daar zag liggen vanmiddag, gingen er echt opnieuw steken door mijn hart. Ik dacht dat ik je verloren had en als dat zo was. Weet ik echt niet, wat ik gedaan had. Ik heb me zusje al verloren en dat is meer dan genoeg. Ik wil niet nog een dierbare verliezen. En toen je wakker werd, kwam er zo'n grote slaag van opluchting binnen mij. Echt waar! Ik bedankte Allah (swt) zoveel, alhamdullilah dat je leeft en ik meen het. Maar wat ik je dus probeer te vertellen is: ik hou echt heel veel van je en ik kan geen leven inzien zonder jou. Maar mijn vraag is: wat vind jij ervan?

Ik was even stil, want het moest even tot me doordringen.

Lotfi: Zeg dan wat Loubna, alstublieft!

Ik begon tranen te krijgen in me ogen. Ik geloofde het gewoon niet, ik heb al zoveel pijn geleden en ik hou van hem, maar ik ben echt bang dat ik hem weer ga verliezen of dat hij me in de steek laat, net als alle anderen.  En waarom valt hij per se op mij? Ik, die geen maagd meer is. Wat moet je dan daarmee?

Lotfi: Ooh, het is dus al duidelijk. Het antwoord is: Nee zeker. Ik had het kunnen verwachten, want waarom zou ik zo'n prachtmeid als jou verdienen. Waar was ik, toen mijn zusje werd overreden en waar was ik toen jij het ziekenhuis in belandde? Ik begrijp het wel. Nog een gelukkige leven en insha'Allah kom je nog een betere man tegen dan ik. Vaarwel!

En hij liep richting de deur van de kamer. Hij draaide zich nog 1 keer om en hij bewoog zo met zijn lippen I LOVE YOU! En toen draaide hij zich om, om nooit meer terug te keren naar mij en om mij nooit meer te zien en om te gaan verlaten. Was dit wat ik wou? Hij zal nooit meer terugkeren en zou ik dat aankunnen. Opeens schoten de woorden van Hasna naar binnen: 'Jij hebt heel veel te doen nog en jij kan nog heel veel bereiken. Volg je hart en denk aan elke stap die je neemt aan mij en wat ik zou zeggen!' En mijn hart zegt op dit moment alleen maar Lotfi, Lotfi, Lotfi en nog eens Lotfi. Natuurlijk heb ik twijfels, maar wat heb ik eraan als ik erop niet waag en Hasna zou zeker gezegd hebben: 'waar wacht je nog op? Hij houdt van je en jij van hem! Pak die jongen en wees gelukkig!' Dat is wat Hasna gezegd zou hebben en zij zelf zou heel trots zijn op mij als ik voor Lotfi zou kiezen. In de tussentijd was Lotfi al de deur uitgelopen. Ik riep snel nog zijn naam, maar er kwam geen reactie. Ik had het verpest en ik zou hem nu nooit meer terugzien. Yarrabi, waarom gaat alles mis! Ik wil gewoon..

Voordat ik die zin kon afmaken, zag ik een schaduw op de grond en ik keek op en het was Lotfi. Hij had me toch gehoord. Ik kon niets meer zeggen, want er vloeiden alleen maar tranen over me wangen en ze stopte maar niet. De tranen van geluk en de tranen van verdriet en ook nog eens de tranen van liefde. Blij om te zien dat hij me niet verlaten heeft, verdrietig om te zien dat ik zoveel pijn heb geleden en verliefd omdat ik helemaal gek op die jongen ben! Hij kwam naar me toe en omhelsde me stevig. "Ik zal je nooit verlaten en ik hou van je, vergeet dat nooit!" En zo bleven we wel enkele minuten zitten, totdat ik de moed had om te zeggen "ik hou ook van jou Lotfi..’ Ik kon niets meer verder zeggen, want voordat ik het wist zag ik iemand in de deur staan. Iemand die ik zo haatte en iemand die mijn leven had verpest en ja, diegene die mij al dit verdriet kon besparen. HIJ, wat deed HIJ hier? "Loubna.." Kwam er schor uit zijn keel. Lotfi keek nu ook om en hij keek verbaasd van mij naar hem en weer terug. Diegene die in de deuropening stond, kwam dichterbij en ik begon te gillen. "NEEE! Laat me met rust!" Maar het was al te laat, want hij was er al en hij begon te huilen en ik kon dit niet meer aan. Net wanneer ik dacht dat alles weer een beetje goed ging, gaat het fout. Maar dit keer zal ik geen fouten maken en dit keer zal ik niet treuren en dit keer ga ik geen spijt krijgen van mijn daden. Ik zou hem is wat laten zien. Ik begon met zijn naam..