Broken heart! (Voltooid)

~36

Het was tijd dat ik er iets aan zou gaan doen, want hier in Lotfi's armen zitten snikken, zal ook niets aan de situatie veranderen. Ik wist me echt geen raad. Ten eerste mocht ik Lotfi niet meer zien, anders zal ik de huis uit worden gegooid en niet meer als zijn dochter gezien worden. Hoe kan hij dat nu zeggen? Ik snap het echt niet. Alleen omdat ik zat te zoenen. Oké dat was wel fout van mij, maar hoe kon ik weten dat mijn vader daar zou staan. Kijk, hoeveel hij van me vraagt. Pff, echt ik had het nooit van hem verwacht, maar ja.. Zo weet je al weer dat niet veel mensen te vertrouwen zijn. Nu moet ik ook nog eens met Zaki gaan trouwen, met een verkrachter, met een persoon die mijn hele leven een hel heeft gemaakt. Yarrabi, help mij! wat moet ik doen, zodat ik gelukkig kan zijn? Lotfi merkte dat ik in gedachten verzonken was en hij pakte mijn kin vast en draaide mijn gezicht naar hem toe. Hij keek me diep in de ogen aan.

Lotfi: Ik hou van je. Vergeet dat niet! Ik ga er alles aandoen om jou gelukkig te zien, desnoods geef ik mijn leven ervoor!

Ik moest huilen van deze woorden.

Ik: Als je je leven zou geven, dan zou ik nooit, maar ook nooit meer gelukkig meer kunnen zijn. We moeten echt een oplossing bedenken!

Lotfi knikte.

Lotfi: Ik weet het, maar moet je nu trouwen met Zaki óf mag je zelf kiezen?
Loubna; Mana3rf. Ik weet het echt niet..
Lotfi: Nou kijk, als je zelf mag kiezen, dan moet je als reden geven om eerst je studie af te maken. Je weet wel, dan zeg je zo van 'Ja, ik wil eerst mijn studie afmaken, zodat ik later wel een goede beroep heb enzo.' Mohiem, je weet wat ik bedoel.
Loubna: Ja oké, maar wat maakt dat nou weer uit? Uiteindelijk moet ik toch met hem trouwen. Word gewoon uitgehuwelijkt. Tfoeee..
Lotfi: Ja, maar dan hebben we wel meer dan een halfjaar ofzo bedenktijd! Wanneer heb je je examens?
Loubna: Uhmm.. In mei en dan krijg ik die uitslag rond eind juni ofzo denk ik.
Lotfi: Mlih mlih, Dus nog ongeveer 6 maanden tot je examens.
Loubna: Guess so..
Lotfi: Ewa, dan hebben we genoeg tijd om wat te bedenken. Kijk, als je nu niet naar je vader luistert, dan.. Ik weet niet wat hij dan gaat doen.
Loubna: Ja oké, maar als we niks bedenken en als ik nou met hem moet verloven?
Lotfi: Ewa daar moet je dus over gaan praten met hem.
Loubna: Ik ben zo bang dat ik met hem moet gaan trouwen en over jou dan? Ik mag jou niet meer zien *Zei ik met een traan, rollende over me wang.
Lotfi: Ja zina, ik weet dat is erg! Dat moet dan maar stiekem gebeuren of ik doe alsof ik je help met je bruiloft.
Loubna: Denk je echt dat mijn vader dat gaat geloven? Maar mohiem, ik ga eerst vragen aan mijn vader over dat trouwen. Ik durf niet naar huis te gaan.
Lotfi: Zina, ik weet het. Vraag je zusje dat ze je komt ophalen.
Loubna: Is goed schatje. Ik bel haar meteen en dan ga ik.
Lotfi: Succes lieverd en mijn telefoon staat ook aan, dus als je wat nodig hebt.
Loubna: Yellah beslama.

Ik raapte me jas op, die ondertussen op de grond lag en liep snel het ziekenhuis uit. Wacht, ik was het helemaal vergeten. We zitten natuurlijk nog steeds in Antwerpen. Pff, zitten ze bij Siham thuis nigh? Ik bel Dunya wel even op. Hij ging na een paar minuten over en er werd opgenomen met een droevige stem

Dunya; Ja, hallo?
Loubna: Met mij schat

Dunya's stem klaarde alweer wat op

Dunya: Loubna lieverd, waar ben je?
Loubna: Ik sta buiten het ziekenhuis en ben op weg naar jullie. Waar zitten jullie? Ik moet echt praten met papa.
Dunya: We zitten bij Siham en ja, je moet echt met papa praten. Hij wilt dat je met Zaki trouwt.
Loubna: Ik weet zina. Hij verbiedt me zelfs om Lotfi niet meer te zien.
Dunya: Wejooow echt erg! Had nooit van papa verwacht, maar eej ik moet ophangen, want papa komt de trap oplopen. Beslama
Loubna: Besla..

Voordat ik Beslama kon zeggen, werd de verbinding al verbroken. Sinds wanneer mag de zusje niet meer met haar grote zus praten? Pff, papa is echt doorgedraaid. Ik weet het is me vader en ik hou nog steeds van hem, maar er begint een stuk haat in mijn hart voor hem te groeien, wat ik dus nooit heb gevoeld. Ik heb altijd enorme liefde voor mijn vader en moeder gevoeld, maar omdat mijn vader mij mijn geluk niet gunt, borrelt er grote woede in mij op. Maar ik ga proberen om dit op te lossen en ik zal er alles aan doen om me vader op andere gedachten te brengen. Ik ga het verhaal niet vertellen, want dat kan ik echt niet. Ik heb het 1 keer gedaan en nog een keer zal ik dus niet aankunnen. Met allerlei vragen en gedachtes liep ik rustig naar het huis van Siham. Net voordat ik de straat inloop, sta ik even stil. Ik bedenk bij me zelf, wanneer ik die deur binnengaan, is er geen weg meer terug. Eenmaal binnen, kan ik niet terug, tot dat ik alles heb gezegd wat in mijn hart schuilt. Wat de gevolgen zullen zij, weet alleen Allah (swt). Tenminste zal ik geen schuldgevoel krijgen, omdat ik niets heb geprobeerd. Ik nam een diepe zucht en liep snel naar de deur. Ik belde aan en de deur vloog open en toen begon het al..