Broken heart! (Voltooid)

~34

Papa: Nee, zij zal en moet hem met trouwen. Ik zal het niet toestaan, dat wij vol met minachting worden aangekeken, elke keer als we op bezoek gaan. Of zij trouwt met hem of wij kunnen zich niet meer vertonen bij familie of iets.
Mama: Maar zij kan er niets aandoen. Hij verkrachtte haar en het was niet uit vrije wil..
Papa: Dat maakt zij wijs, maar wie zegt dat het zo is. Je weet nooit die meisjes tegenwoordig. Al onze familie kijken mij nu vuil aan en ze schelden haar uit als hoer. Ik weet dat ze het niet is, maar ik kan dit niet aan. Deze familie zal niet dupe worden van die fout van die jongen. Zij trouwt met Zaki, PUNT UIT!!

Ik wist niet wat ik hoorde. Mijn bloedeigen vader, die mij op deze wereld had gezet, dwingt gewoon dat ik met die verkrachter moet trouwen. Wat heb ik hem ooit aangedaan, dat hij mijn leven zo erg verziekt? Mijn moeder, die doet er ook niets aan. Nee, ik zal niet met Zaki trouwen. NOOIT! Schijt aan die familie. Tfoeee, dat ze echt denken dat ik zo'n hoer ben. Tfoeee 3la familie dan. Ik sloot de deur zachtjes dicht en ik liet me vallen tegen de deur. Daar begonnen ze weer. De tranen, de tranen die ik zolang niet meer had laten vallen. De tranen die onmacht en pijn uitstralen, de tranen die mij zoveel kapot maken. Ik keek op naar Lotfi. Ik wilde zo dat hij nu wakker was en dat hij me zou steunen, dat hij me zou helpen. Het schoot nu pas door me hoofd, me vader zal me echt dwingen om met Zaki te trouwen. Wij waren altijd gerespecteerd bij de familie en mijn vader kan dat dus nu niet aan, maar hij kan me toch niet dwingen met iemand te trouwen, die me zoveel pijn bezorgt en die ik zoveel haat. Ik moest vluchten, hoe dan ook. Maar ik kan Lotfi niet alleen laten. Wajooow, wat moet ik nu doen. Ik kroop met tranen vloeiend over mijn gezicht naar Lotfi toe. "Alsjeblieft word wakker! ALSJEBLIEFT!" Schreeuwde ik de longen uit mijn lijf. Dat wilde ik tenminste, maar het enige wat uit mijn mond kwam, was een piepend geluid. Ik kon het echt niet meer aan. Ik werd gek. Yarrabi, wat heb ik gedaan, dat ik zoveel pijn mee moet maken en waarom kan ik gewoon niet 1 keer in me leven gelukkig zijn? Ik besloot om Lotfi hier niet alleen te laten en ging op een stoel naast hem zitten. Ik pakte zijn hand vast en zijn hand werd steeds natter, doordat de tranen steeds maar op hem neervielen. Na een tijdje viel ik in slaap, met Lotfi's hand in die van mijne gewikkeld. Hopend dat ik hem zal tegenkomen in mijn dromen en hopend dat we daar wel gelukkig konden zijn..