Broken heart! (Voltooid)

~4

~

Moeder Hasna: Hoe gaat het met mijn dochter?
Dokter: Helaas kunnen wij nog niets zeggen. Zij heeft 3 ribben gebroken en nog ernstige letsel aan haar hoofd. Op dit moment doen we zoveel we kunnen. Ze ligt in coma, dus het blijft maar afwachten.
Loubna: Maarr, maarrr ze redt het toch wel?
Dokter: Dat is moeilijk te zeggen, we zullen vannacht een operatie uitvoeren en daarna zullen we meer weten. Het is beter, als u nu naar huis gaat en als er wat is bellen we u meteen.
Loubna: Bedankt!
Dokter: Geen dank! En nu maar bidden dat ze het haalt.

~Loubna

Ik wist niet wat ik hoorde. Hasna, me beste vriendin ligt in coma! Ik kon het nog steeds niet geloven. En allemaal door een of ander gek. Als ik diegene te pakken krijg, oefff.. Ik weet niet wat ik ga doen. Hasna's ouders en broer wouden blijven, maar ik overtuigde hun dat ze beter kunnen gaan en uitrusten, zodat als ze wakker wordt, dat ze dan op hun best zijn. Ik besloot om te blijven, omdat m'n ouders toch nog lang zullen blijven. Ik liep snel naar beneden om Zaki te zoeken, zodat hij kon komen, maar ik kon hem nergens vinden. Ooh hij geeft dus niet om me, dacht ik bij mezelf. 1 seconde daarna hoorde ik hem zeggen:

Zaki: Ey, hoe is het met haar?
Loubna: Hangt er van af op welke kant je bekijkt. Goed, omdat ze nog leeft, mar slecht, omdat ze in coma ligt en 3 gebroken ribben heeft en dan nog letsel aan haar hoofd, dus..
Zaki: Ooh sorry..
Loubna: Maakt niet uit. Jij kan er niks aandoen. Ik ben blij dat je me gebracht hebt. Ga je mee naar boven, want ik blijf toch hier slapen of ga jij naar huis?
Zaki: Ik ga straks wel. Ik blijf nog eventjes met jou.

Zo gingen we samen naar boven en ik besloot om Dunya te bellen om te laten weten waar ik ben.

Dunya: Hallo?
Loubna: Heey schat
Dunya: Waar ben je mop?
Loubna: Ik ben in het ziekenhuis, want Hasna heeft een ongeluk gehad *zei ik snikkend.
Dunya: Wejoow, wat erg man *Nu begon zij ook te huilen, want Hasna was ook wel een goede vriendin van haar.* Hoe gaat het met haar?
Loubna: Ze ligt in coma, heeft 3 gebroken ribben en nog letsel aan haar hoofd.
Dunya: Wat erg! Geef maar een kusje van me en ik zal aan Allah (swt) vragen om beterschap.
Loubna: Shoukran schat. Zal k ook doen. En ja ik blijf hier. Mag ik mama nog en dan weet zij het ook meteen?
Dunya: Is goed en sterkte!

Moeder Loubna: Ah bentie, alles goed?
Loubna: Gaat wel mama, maar ik blijf in het ziekenhuis, want ik wil bij Hasna blijven.
Moeder Loubna: Is goed bentie. Wij blijven toch hier slapen en we komen morgenmiddag terug.
Loubna: Is goed yemma. Ik zie jullie morgen inshallah.
Moeder Loubna: Inshallah. Beslama!
Loubna: Beslama!

Ik veegde nog mijn tranen af en ik besloot Youssef maar te bellen, want die zou zich ook wel beginnen af te vragen waar ik ben ofzo.

Youssef: Heey?
Loubna: Met Loubna.
Youssef: Heey schatje! Wat is er, je klinkt zo verdrietig?

Zo begon Loubna het verhaal te vertellen en ze begon weer te huilen.

Youssef: Ooh still maar schatje! Alles komt inshallah goed. Moet ik naar je toe komen?
Loubna: Nee hoeft niet lieverd. Zaki is bij me. Hij had me gebracht.

Het was toen even stil..

Youssef: Ooh okee. Uhmmm.. Pas je wel op!
Loubna: Ja mop, hij is gewoon aardig. Een vriend hoor!
Youssef: Ik vertrouw je, dus..
Loubna: Je mag wel komen hoor, als je wilt.
Youssef: Als jij dat wilt, mij maakt het niet uit.
Loubna: Ja kom maar toch, want Zaki gaat straks weg.
Youssef: Oke, ik kom eraan, doeii.
Loubna: Oke beslama.

Zo was ik klaar met bellen en ik liep richting Hasna's kamer. Ik zag Zaki daar zitten en zijn ogen straalden, toen hij me zag. Maar dat duurde niet lang, want hij zag dat ik begon te huilen. Hij stelde me gerust en troostte me. Ooh, ik voelde me zo veilig. Niet dat ik dat niet voelde bij Youssef, maar dit was toch anders! Het zal wel gewoon als vriend zijn, omdat ik nooit gewoon een 'vriend' heb gehad. Opeens hoorde ik gekuch en ik maakte me los uit Zaki's armen. Het was..