De Roddel

40. Verbonden

Alle vriendschappen beginnen met twee vreemden die door iets onverklaarbaars, sommigen zullen zeggen door het lot, in elkaars leven terecht komen. Naast elkaar zitten in de trein of bus, hetzelfde bijbaantje, lessen op school, of in het geval van Adriënne en mij: contact met Kenzo. Indirect en direct heeft hij ons bij elkaar gebracht. Via een foto uit zijn kluisje is het begonnen. Inmiddels hebben we afgesproken. Het was bijzonder, iets wat ik niet snel zal vergeten.

Drie dagen geleden kwam ik bij haar thuis. Ze was zenuwachtig, wat begrijpelijk is. Ik wilde haar graag leren kennen zonder anderen in de buurt. Ze moest zich zo comfortabel mogelijk voelen. Kenzo begreep dit. Hij bracht me naar de afspraak, gaf me een kus en vertrok. Eenmaal binnen werd ik vrijwel meteen naar de slaapkamer begeleid. Dit was de plek waar ze volledig zichzelf kon zijn en ik snapte waarom. Haar kamer, haar persoonlijke plek; het was sprookjesachtig. De muren waren prachtig donkerblauw geverfd met zilveren sterren op het plafond. Ze had zo'n typische grote, bruine kast volstaan met verzamelingen aan boeken en films. Op een plank stonden fotolijstjes, die alles weerspiegelden waar ze waarde aan hecht. Ik herkende onder andere de lachende vrouw als haar moeder. Ernaast een gedicht van een beroemde Engelse schrijver, werd me verteld. Helemaal rechts stond Adriënne zelf, op de kleinste foto. In tegenstelling tot normaal had ze hier een zelfverzekerde uitstraling. Ze werd omhelst door degene die mijn hart sneller laat kloppen. Kenzo hield haar glimlachend vast. In sierlijke letters stond erboven geschreven: best friends for life.

Het was lief, warm en uitnodigend. Ik stelde mezelf open om aan te tonen dat ze me kon vertrouwen. Ik wilde laten zien dat niet iedereen zo vals is als de meeste mensen uit haar verleden. Gelukkig was er een goede vibe. Haar hechte band met haar moeder, haar plan om vrijwilligerswerk in het dierenasiel te gaan verrichten, haar doorzettingsvermogen om haar schooldiploma te halen en haar wekelijkse uitjes naar de bioscoop met haar beste vriend: stuk voor stuk waren het hints voor mij die zeiden hoe aardig, mooi en slim ze is. Hoe langer ik met haar praatte, hoe meer haat ik voelde voor degenen die haar zoveel onrecht hebben aangedaan.

We kwamen erachter dat we dezelfde passie delen: verhalen. Boeken, films, gedichten, muziek, fictie, non-fictie: in alles zit een verhaal. Er zijn duizenden vormen zonder dat het wordt beseft. Extreem goede, extreem slechte, of grappige en ontroerende. Ik kon het er uren met haar over hebben. Na het avondeten ging ze achter de piano zitten en speelde ze mijn favoriete nummers. Toen ik probeerde mee te doen gingen we allebei stuk. Ik faalde groots. We kwamen op het punt dat ik slechts één toets hoefde in te drukken, of de tranen rolden al over onze wangen.

Eraan terugdenkend verschijnt er een grijns op mijn gezicht. Ik heb een nieuwe vriendschap en dat is waardevol. Net zo waardevol als de al bestaande. Yara, Nadia en zelfs Kiara. Ze zijn mijn tweede familie; niet verbonden door bloed maar wel verbonden. Ik vraag me af of ik Kenzo zou moeten meetellen. Dat we een connectie hebben, daar is voor mij geen twijfel over mogelijk, maar hoe, dat is weer een heel ander verhaal... We zijn geen vijanden. We zijn geen vrienden.

Ik schrik door het onnodige geschreeuw van een groepje meiden verderop in de gang. De eerste dag van de week is van start gegaan en voor mij mag het dan allemaal wel wat zachter. Lichtelijk geïrriteerd zoek ik mijn wiskundeschrift. Ondertussen zie ik in m'n ooghoek Fleur en Caitlin geheimzinnig doen. Typisch, deze school is de baas van drama. Iemand hoeft slechts het kleinste te beweren en het gefluister gaat als een lopend vuurtje. Ik sta bij mijn kluisje wanneer Fleur me nonchalant begroet, om vervolgens de nieuwste roddel verder te verspreiden.

'De twee koninginnen hebben het goed gemaakt. Had jij dat verwacht? Wel beter hoor. Dat constant kiezen van een kant begon vermoeiend te worden.'

Ze bedoelt Kiara en Cassey. Voordat ik kan reageren, staat Kiara ineens naast me. Ze lijkt gehaast te hebben. Met een grimmige blik stuurt ze Fleur weg.