De Roddel

18. Grenzen

We kunnen allemaal wel zeggen dat het laatste lesuur van een dag het meest chaotische is. Dat is gewoon een algemene feit toch? Niemand heeft tenslotte nog zin om op te letten. Hoe aardig de docent ook mag zijn: de energie, motivatie en concentratie is domweg op. Of in mijn woorden, de menselijke batterij is leeg. De leerlingen weten dit en de docenten herkennen het gedrag. Helaas voor meneer Schouten, die deze keer de pechvogel is. Hij zal zijn belangrijke jaartallen uit de historie de volgende keer nog eens moeten vertellen.

Wat er gisteravond is gebeurd tussen Kenzo en mij wis ik langzaam uit. Althans, ik doe een poging. Het is te vreemd. Al zou het me niks verbazen als hij een gevecht doodnormaal vindt, voor mij was het ongewoon. De foto, zijn bloedende lip en zijn gefluister op het einde: bij elkaar was en is het nog steeds too much. Vanaf het moment dat ik thuis kwam dwong ik mezelf er niet meer over na te denken. Die regel geldt vandaag nog steeds. En gelukkig heb ik de meeste lessen zijn aanwezigheid niet gemerkt. Pas nu, tijdens het laatste uur, eist hij alle aandacht op. Niet alleen de mijne maar die van iedereen. Hij en Mo gedragen zich extreem kinderachtig. Ze lachen, praten onbeschoft door de uitleg heen en kloten. Het ergste zijn de grapjes die alleen zij hilarisch vinden.

'Zouden de twee oelewappers achterin voor één keer willen zwijgen? Ik probeer hier potjandrie al vier keer de oorzaken van de Eerste Wereldoorlog uit te leggen! Of denkt Mohammed het soms beter te weten? En anders Kenzo? Nou?'

De uitspraak van meneer Schouten klonk behoorlijk verhit. Iedereen draait zich van hem naar de jongens om. Verwachtingsvol kijken we ze aan. Ze zijn nog half aan het bijkomen van een lange lachaanval. Uiteindelijk is het natuurlijk Kenzo die brutaal zijn mond opentrekt.

'Gaat u lekker verder met uw praatje! Mag ik wel één klein tipje geven? Als u boos wilt overkomen zeg dan niet zo'n achterlijk scheldwoord als potjandrie. Het is te fucking grappig. Over het woord oelewappers zal ik verder niks zeggen.'

Ze schateren weer. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Kiara, die naast me zit, verwoord mijn gedachte hardop: 'zo jongens hebben jullie gezopen tijdens de lunchpauze of zo? Jullie lijken wel dronken.'

'Schat! Wat roep je voor onzin? Mo en ik maken toch alleen een geintje! Schouten kan daar wel tegen. Of niet soms?'

Hij knipoogt naar Kiara, slaat zijn armen over elkaar en gaat nog iets meer onderuitgezakt zitten. Onbeschaamd kijkt hij de leraar aan. Zijn geschiedenisboek is niet beschermd met kaftpapier, al doet niemand dat tegenwoordig meer, en het heeft onaangeraakt op de hoek van zijn tafel gelegen. Voor Mo geldt hetzelfde. Ze voelen zich duidelijk cool. De sukkels.

Er wordt geen tijd meer aan ze besteed. 'Goed. In het laatste kwartier wil ik dat jullie het een en ander aan informatie opzoeken' luidt meneer Schouten. 'Lees de hoofdstukken door en noteer op een rij de oorzaken van zowel de Eerste Wereldoorlog als de Tweede Wereldoorlog. Schrijf ook de bijbehorende jaartallen op. Wat je niet afkrijgt is huiswerk voor de volgende keer. Oh, bestuur daarna de gevolgen van beide oorlogen. Het is belangrijk voor de examens.'

De meeste bladeren al in hun boek, op zoek naar de antwoorden. Sommige zien dit als het einde van de les, andere appen verder op hun telefoon. En de twee melige jongens achterin? Die vinden het tijd voor een spelletje. Ze waren welgeteld zeven seconden stil totdat Mo een naam roept: 'Kiara Visser!'

'Ik daag je uit,' vervolgt Kenzo de zin. 'Twee vragen zonder grenzen. Ik aan jou en jij aan mij.'

Ze draait zich om. 'In je dromen. Ik ken jou! Je gaat van die gênante vragen stellen. Vragen die alleen jij kan bedenken, in de hoop mijn zogenaamde grootste geheimen te onthullen. Nee dankjewel.'

Hij grijnst. Een verleidelijke blik volgt. 'Kom op! Honey, jij mag ze daarna toch ook aan mij stellen!'

Haar definitieve antwoord is de middelvinger die ze opsteekt. Er klinkt gegrinnik. Ik heb het gevoel dat alleen zij dat kan maken tegen hem zonder in de problemen te komen. Onbegrijpelijk. Wat doet zij dat hij leuk vindt en wat doe ik dat hij haat?