De Roddel

38. E + N + Y

Het is half tien in de avond. Nadia, Yara en ik zijn bij onze standaard speeltuin met onze favoriete plek: de schommels. De houten palen die alles op z'n plek houden zijn in jaren nog nooit vervangen, wat je rechtsonder kan zien. Met een permanente zwarte stift is een hartje getekend. Middenin staan de letters "E + N + Y". Terwijl ik negeer dat we te groot zijn geworden voor deze plek en genietend vanaf de grond de lucht in zwiep, vertel ik mijn beste vriendinnen alles. En dan bedoel ik ook echt alles. Ze kennen de fase van Kenzo de douchebag, maar alles erna heb ik verzwegen. Tot nu. Ik schaam me er niet meer voor.

Ze mogen weten dat ik met hem opgesloten zat in het schoonmaakhok van een museum, dat hij Tim een mep gegeven heeft in de supermarkt, dat hij in het geheim een super lief meisje genaamd Adriënne beschermd, dat hij niet heeft gevochten met Bram tijdens het illegale zwembadfeestje en tot slot: dat we hebben gezoend. Geen detail wordt overgeslagen. Inmiddels hebben ze zo vaak uit verontwaardiging of enthousiasme gegild dat het me verrast dat 112 nog niet is gebeld door buurtbewoners.

'Jeetje Elena!' roept Nadia. 'En ik maar denken dat hij je had gehersenspoeld die avond dat je in je fucking zwemkleding voor mijn deur stond.'

'Ik support je lieverd. Of je hem nou een klootzak vindt of van hem houdt' voegt Yara daar glimlachend aan toe.

Ze menen het. Het geeft me opluchting. Ik weet dat de keuzes die ik maak van mij en van niemand anders zijn en toch is het extra fijn dat de mensen om wie je geeft je steunen. Ik ben me ervan bewust dat ze beide altijd hun eerlijke mening zullen geven, dus hun goedkeuring is nog een teken voor mij. Een teken dat aangeeft dat ik niet gek ben. Ik heb niet de verkeerde beslissing gemaakt.

'Kunnen we wel nog even terug naar het stukje dat mensen hem zoeken voor wraak? Dat lijkt me op zich wel een dingetje waar wat aan gedaan moet worden, of niet?'

Nieuwsgierig kijken ze me aan. Ik zucht.

'Geloof me ik maak me daar ook zorgen over. Kenzo beweert dat hij het onder controle heeft. Hij weet in ieder geval wie Nathan, Jack en Chris zijn dus hij kan ze in de gaten houden. Vraag me niet hoe of wat, ik weet hoe raar dit allemaal klinkt. Laten we zeggen dat hij genoeg ervaring heeft met vijanden en gevechten.'

'Oh ja dat heb je ons duidelijk gemaakt. Super normaal trouwens om in een park af te spreken waar jongens dronken worden.'

Ik grinnik. 'Dat was niet de reden dat ik het vertelde Nadia. Die uitwisseling van Adriënne 's foto en mijn kleding was belachelijk. Waar het omging is dat ik hem niet zo kon laten liggen na het gevecht. Ik kon hem niet uitstaan, maar hij was gewond. En toen ik hem een zakdoekje gaf, hoorde ik hem iets zeggen. Niet tegen mij. Het was meer gemompel.'

'Wat zei hij?' vraagt Yara benieuwd.

'Volgens mij "je lijkt op haar". Ik heb nooit durven vragen over wie hij het had maar ik denk dat hij Adriënne bedoelde. Hun eerste ontmoeting was in een nacht waarin zij hem hielp zonder er iets voor terug te willen. Zo ontstond hun vriendschap.'

Starend kijken ze me aan. Nerveus schiet ik in de lach. 'Oké dat was het einde van mijn huidige levensverhaal. Gaan we naar huis snoep eten?'

'Hallo nee!' roept Yara hysterisch. 'Ik wil nog wel even weten hoe het verder is gegaan na jullie eerste zoen. En de tweede. En de derde. En het James Bond momentje.'

Mijn wangen kleuren. Die middag was... precies zoals het had moeten zijn. We zijn niet meer naar school gegaan. Naast het feit dat mensen met wraakgevoelens daar aanwezig waren hadden we gewoon echt geen zin in de lessen. Daarbij had hij al voor me beslist. "We gaan hier weg" zei hij en dus gingen we. Ik maakte me geen zorgen. Verantwoordelijkheid kwam later wel weer. We liepen in de straten, ik praatte en hij luisterde. Er werd gelachen. Veel. Soms pakte hij mijn hand, soms gaf hij me een kus. Ik had het warm en dat kwam niet door de zon.

'... het was perfect' eindig ik het verhaal mee.

Energiek trekken ze me van de schommel af, gevolgd door een groepsknuffel. Op dit moment voel ik maar één ding.

Geluk.