De Roddel

34. Echte vriendschap

We staan bij Kenzo's kluis, ruim een kwartier te vroeg voor onze eerste les van vandaag. Ik heb hem gisteren moeten beloven dat ik geen contact zou opzoeken. Dat zou niet veilig zijn. Dat zou je medeplichtig kunnen maken. Het beste wat we volgens hem konden doen is gewoon naar school gaan en daar alles uitvinden. Ik bijt zenuwachtig op mijn lip, wachtend tot we zien waar we op hopen. Onbewust glimlach ik. Wat was het een chaotische ervaring, van begin tot eind.

Nadia heeft raar staan kijken toen we laat in de avond voor haar deur stonden. Niet zo gek natuurlijk. Ik had mijn beste vriendin van te voren niets verteld over het illegale feestje. Daarbij stonden we in onze zwemkleding met weinig spullen en geen werkende telefoons. Ik deed nog een poging alles uit te leggen, maar daar maakte Kenzo uiteraard snel een einde aan.

"We hebben niet veel van je nodig. Een telefoon zou fantastisch zijn. Dan regel ik vervoer. Voor je het weet ben je alweer van ons af" zei hij tegen haar.

Toen begon de reeks aan gênante momenten. Met haar handen in haar zij staarde ze hem bedenkelijk aan. Haar bruine ogen gingen van hem naar mij. "Is dit de douchebag?" vroeg ze vervolgens rustig. Hij keek ons met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik kon haar wel slaan. Mijn niveau van schamen had een nieuw toppunt bereikt. Bravo Nadia! Voordat ik het wist liet ik mezelf binnen en vluchtte ik naar de badkamer. In de tussentijd wist Kenzo zijn broer te overtuigen ons op te halen. Vervolgens verliep alles heel snel. De zwarte BMW stond buiten, Nadia straalde met haar expressieve blik duizend vragen op me af en Kenzo noemde nog even een bijpassende opmerking.

"Leuk je in het echt te hebben ontmoet Nadia. Elena heeft vermakelijke verhalen over je gedeeld toen ze dronken was."

Grijnzend liep hij naar buiten. Ik sloeg mijn handen voor mijn gezicht. Mijn buik kriebelde en ik betrapte mezelf erop dat ik in lachen wilde uitbarsten. Die twee hadden me flink voor schut gezet. Een fantastische afsluiting.

'Je houdt je lach in. Waar denk je aan?'

Hij schudt me wakker uit mijn gedachten. Zijn boeken heeft hij zijn kluis in gegooid. Ook zijn rugtas met van alles gaat erin. Wanneer hij het slot erop draait heeft hij slechts zijn telefoon en een pen vast. Typisch. Meneer vindt dat wel genoeg voor Nederlands, wiskunde en geschiedenis. Als ik met hem om blijf gaan kan ik vanaf nu extra schriften, een rekenmachine en agenda mee gaan nemen. Hij leeft van lenen hier.

'Aan de onvergetelijke ontmoeting tussen jou en Nadia' geef ik toe. 'Nog bedankt voor dat. Nu denkt mijn beste vriendin dat ik zuip met een foute jongen.'

Onverschillig haalt hij zijn schouders op. 'Het is gedeeltelijk waar vind je niet? Overigens vind ik het veel interessanter wat zij over mij zei. Ga je dat nog toelichten?'

'Oh ik hoef niks uit te leggen,' antwoord ik verdedigend. 'Je was een douchebag toen ik je leerde kennen. Einde verhaal.'

Hij lacht uitgelaten. 'Hier kan ik nou van genieten.'

'Daar is Kiara,' zeg ik abrupt. Daarmee slaat het humeur om. Ik ben gedeeltelijk opgelucht dat ik haar vanuit de gang op ons af zie lopen. Ze kijkt op z'n zachtst gezegd niet vrolijk. Eenmaal aangekomen drukt ze hardhandig Kenzo's telefoon in zijn handen.

'Jij vieze klootzak' sist ze. 'Een beetje je eigen vrienden verraden!'

'Pas op met wat je zegt,' bromt hij even fel terug. 'Ik was niet voorbereid op het feit dat Cassey ons zou naaien. Ik had geen tijd, oké? Je weet waarom. Dat weet je. Als het kon had ik jullie gewaarschuwd.'

Zijn woorden nemen haar razernij een beetje af. In plaats daarvan verschijnt een donkere blik op haar gezicht. Een uitdrukking van onbegrip. 'Cassey?'

Hij knikt. 'Zij heeft gebeld. Hoe denk je anders dat de politie van het feestje wist?'

'Nee, zij zou nooit-'