' မင္းတို႔ျပန္ခ်င္တ့ဲအခ်ိန္ျပန္ လာခ်င္တ့ဲအခ်ိန္လာ
ခြင့္ယူခ်င္တို္င္းယူရေအာင္ ငါ့စာေပတိုက္က
ဇရပ္လား '
ဖုန္းထဲကေနဟိန္းကနဲထြက္လာသည့္Boss Park
၏ေအာင္ျမင္လွေသာအသံေၾကာင့္ Luhan ဖုန္းကို
နားႏွင့္ခပ္ေဝးေဝးမွာထားလိုက္ရသည္။
စကၠန္႔အေတာ္ၾကာျငိမ္သက္သြားျပီးမွ Boss
ထပ္ျပီးစကားစမလာခင္
' ဇရပ္မဟုတ္လို႔ပဲ Bossကိုခုလို တိုက္ရိုက္
တေလးတစားခြင့္တိုင္ေနတာေပါ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕
Oh Sehun ခြင့္ယူမယ္ေနာ္
ဘယ္ေလာက္ၾကာမွန္းေတာ့မသိေသးဘူး
ဒါပဲေနာ္ Boss '
' ေဟ့ေကာင္………
ဖုန္းႏွင့္အတူသက္ျပင္းပါခ်ပစ္ျပီး ေဘးနားမွာထိုင္ေန
သည့္Sehunအားေစာင္းင့ဲၾကည့္လိုက္သည္။
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ သူ႔ကိုေငးၾကည့္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္တိုးေလသည္။ အခ်ိန္ၾကာၾကာ
မ်က္ဝန္းခ်င္းစုံမိျပီးကာမွအၾကည့္လႊဲကာ Sehun
လက္ထဲျမည္ေနသည့္ဖုန္းကိုဆြဲယူလို႔ Luhan
စက္ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။
သူ႔ဖုန္းကိုလည္းစက္ပိတ္ျပီးသားမို႔ ခုခ်ိန္ကစျပီး
Boss ဘယ္ေလာက္ပဲဖုန္းေခၚေခၚ သူတို႔ကိုေႏွာင့္ယွက္
ႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါ။
သူကေတာ့ အလုပ္ျဖဳတ္မယ္ဆိုလည္း ဒီစာေပတ္ိုက္
မဟုတ္ရင္ကမ္းလွမ္းထားတ့ဲစာေပတိုက္ေတြ
အမ်ားၾကီးရွိသားပဲ။
Oh Sehunလည္း ကမ္းလွမ္းခံရတ့ဲေနရာေတြ
အမ်ားၾကီးရွိတာပဲ။ မေၾကာက္ပါ။ ေနာက္ျပီး
Boss Park Chanyeolကအေျပာပဲရွိတာ
သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္သံေယာဇဥ္
ေတြနဲ႕ သူတို႔ကိုအလုပ္မျဖဳတ္ရက္ပါဘူး။ Luhan
သိသား။
Sehunမ်က္ႏွာကိုတစိမ့္စိမ့္ျပန္ၾကည့္မိသည့္ေနာက္
ဒီတခါSehunကအရင္ဦးေအာင္ အၾကည့္လႊဲသြားျပီး
ရထားအျပင္ဘက္ျမင္ကြင္းမ်ားကို မွန္ျပတင္းေပါက္က
တဆင့္ ၾကည့္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည္။
ဟုတ္တယ္……Luhan့ကိုမ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္၍
သက္သက္အာရုံလႊဲေနျခင္းျဖစ္သည္။
"ငါကိုယ္တိုင္မင္းကိုေခၚျပီး မင္းအေဖနဲ႕ေတြ႔ဖို႔
သြားေနတာေတာင္ မင္းကငါ့ကိုလ်စ္လ်ဴရႈေနတုန္းလား"
YOU ARE READING
Notice : Love isn't allowed
Fanfiction"မင္းငါ့ကိုမခ်စ္ရဘူးေလ ငါလဲမင္းကိုမခ်စ္ဘူးေလ" "No love between us ပါကြာ" "မင်းငါ့ကိုမချစ်ရဘူးလေ ငါလဲမင်းကိုမချစ်ဘူးလေ" "No love between us ပါကွာ"
