"Luhan……"
ေခၚေနသံကိုၾကားေသာ္လည္းလွည့္ၾကည့္စရာမလိုဟု
ထင္ေသာေၾကာင့္ Luhan လွည့္မၾကည့္ပဲ
ပုံမွန္ေျခလွမ္းႏွင့္ပင္ အခန္းရွိရာဆီသို႔ဦးတည္
ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
ေရကူးကန္ႏွင့္ဟိုတယ္အခန္း ထိုမ်ွေလာက္ေဝး
သည္ဆိုတာကိုျပန္မွပင္ Luhanသိေတာ့သည္။
"Lu………Hann"
"tsk………"
ေနာက္မွေခၚသံသည္ကားအဆက္မျပတ္ေသာ္လည္း Luhan အေရးစိုက္ျခင္းမရွိပါပဲထပ္မံလ်စ္လ်ဴရႈ
ပစ္လိုက္သည့္အခါ
"Luhan သတိမရဘူးလား??"
"Shit………Oh Sehun..."
နားရြက္တခုလုံးကိုငုံခဲလိုက္ျပီးေလသံတိုးတိုးျဖင့္ေမး
လာျပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့Luhanခ်က္ခ်င္း
ပင္ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရေတာ့သည္။
ေတြ႔ရသည္မွာသူႏွင့္မနီးမေဝးတြင္ေဘာင္းဘီ
အိတ္ကပ္ထဲလက္တဖက္ထည့္ျပီးမတ္တပ္ရပ္ေနတ့ဲ
Oh Sehun။
Luhan့ခပ္စူးစူးအၾကည့္ကိုျမင္ေတာ့ မ်က္ခုံး
တဖက္ပင့္ကာ ခပ္ဟဟရယ္လ်က္
"အခုမွပဲလွည့္ၾကည့္ေတာ့တယ္ ။ ငါသုံးလိုက္တ့ဲ
နည္းက အရမ္းစြမ္းသြားတယ္ထင္တယ္"
*fuck u*
"ရတယ္ေလ ။ ငါကအျမဲတမ္းအဆင္သင့္ပဲ"
Luhanအသံတိတ္ဆဲေရးလိုက္သည္ကို Sehun
ျပန္တုံ႕ျပန္လိုက္သည့္နည္းကနည္းနည္းေတာ့
ထိေရာက္သြားသည္။
လ်စ္ကနဲ Luhan ျပံဳးလိုက္သည္ကို ျမင္ျဖစ္
ေအာင္ျမင္သြားသည့္ Sehunက Luhan့နဲ႕ပိုနီး
သြားေအာင္တိုးကပ္လာရင္း
"ၾကည့္ရတာ မင္းငါ့ကိုဦးေဆာင္ဖို႔ စဥ္းစားေနျပီ
ထင္တယ္"
Sehunစကားေၾကာင့္ Luhan ရယ္လိုက္ျပီး
ပခုံးတြန္႔လိုက္သည္။
အနည္းငယ္ရဲကာေဖာင္းၾကြေနသည့္ Sehun
ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြေနာက္ ေျဖာင့္စင္းေနသည့္ ႏွာတံ
တေလ်ွာက္ ေနာက္ဆုံးမွာတလက္လက္ေတာက္ပ
ေနသည့္မ်က္ဝန္းတစုံထဲထိထိမိမိစိုက္ၾကည့္လိုက္ျပီး
"ေရကူးကန္ေဘးနားမွာ ငါ့ကို မိန္းမလို႔သုံးသြားတာ
ဘယ္သူပါလိမ့္အ့ဲဒီသူက ဦးေဆာင္ခ်င္လို႔ပဲ
ဒီထိလိုက္လာတာ မဟုတ္ဘူးလား?"
YOU ARE READING
Notice : Love isn't allowed
Fanfiction"မင္းငါ့ကိုမခ်စ္ရဘူးေလ ငါလဲမင္းကိုမခ်စ္ဘူးေလ" "No love between us ပါကြာ" "မင်းငါ့ကိုမချစ်ရဘူးလေ ငါလဲမင်းကိုမချစ်ဘူးလေ" "No love between us ပါကွာ"
