Master Jerk (Master #2) (Completed)

MJSA 32 - #Trust

Chapter 32

Sheun's breathing and that's the only reason why I'm still sane right now. My head is spinning crazily as we run him inside the hospital.

Hindi ko kayang makita siyang puno ng dugo sa katawan habang walang malay. I couldn't stop my tears from falling dahil sa takot para sa kalagayan niya.

Tinamaan siya sa dibdib at malapit ito sa puso. Mabilis na tinakbo siya sa operation room at laking pasasalamat ko dahil mabilis ang aksyon na ginawa ng mga nurse at doctor.

While I was left outside the operation room, the driver who drove us here in the hospital put handcuffs on me.

Nanlaki ang mata ko sa ginawa niya at hinila ako patungo sa isang kwarto. Then, I realized what situation I'm at right now. Sheun want me in jail and here I am worried and stupidly put myself into the lion's den.

I could have run for Pete's sake. Pwede kong hayaan nalang si Sheun at iwan sa driver para dalhin sa hospital yet sumama pa ko at tumulong.

I can't help but to cry harder kahit na pinaupo na ako ng lalake sa ilalim ng kama at doon ikinabit ang dalawang posas na nasa kamay ko. Now, my hands are hanging while I'm sitting on the floor.

"You could have run away... Stupid woman." Komento ng lalake bago umalis.

Napatungo ako sa sinabi niya at kasabay no'n ang sobrang pagkirot ng puso ko ngunit walang kapantay ang kirot ng makitang puno ng dugo si Sheun. I cried harder at the thought that he might be dying.

To be honest, I could get out in an instant. Pwedeng-pwede kong labanan ang lalakeng 'yun kanina kahit nakaposas pa ako. But, a part of me doesn't want to leave yet dahil gusto kong masiguradong maayos siya.

I'm really stupid isn't it? The man I am worried about wants me in jail. How ironic. Matagal niya naman talaga akong gustong ipakulong noon, hindi ba? Noong una naming pagkikita.

Ipinikit ko ang mga mata ko habang unti-unting nararamdaman ang paghapdi ng kamay ko sa mahigpit na posas at sa pangangalay.

Before I fell asleep, I prayed that Sheun would be okay. Even if I saw his dark eyes again glaring at me, it's fine. Basta maayos siya. Basta buhay siya.

I woke up when I heard voices from the outside. Tumingin ako sa bintana at nakitang madilim na ang langit. How much did I sleep?

Agad kong naramdaman ang pananakit ng buong katawan ko, lalo na ang leeg ko. Bigla akong napabalik sa pwesto ng ulo ko at pumikit ng marinig ang pagbukas ng pinto.

Narinig ko kaagad ang boses ng lalake kanina.

"I already ask for someone to pick you up..." sabi nito sa kasama na hindi ko alam kung sino.

"Good..." sagot ng isang baritonong boses.

Kumabog ang puso ko ng marinig ang boses niya. Nakaramdam ng saya ang puso ko ng mapagtantong naging matagumpay ang operasyon.

Hindi ko na narinig ang kanilang galaw. Hanggang sa magsalita ulit si Sheun.

"Why is she there?" mariing tanong ni Sheun.

"It's the only way, Sir." Sagot ng lalake.

What? There's a lot of ways to tie me up! Damn. I will just look stupid kung ako pa ang magtuturo sa kaniya kung saan.

Tahip-tahip na ang tibok ng puso ko. Now that he's fine, ano na? How will I get out?

"How long is she been there?" tanong niyang muli at bakas na ang pagkairita sa kaniyang boses.

"When you got inside the operation room, Sir."

Am I interpreting it right? Does he sound concern? Do I look really pitiful right now?