Αυτη.

1.2K 87 51
                                    


"Hey αυτό ήταν ζαβολιά " του λέω κάνοντας την ενοχλημενη και τον χτυπάω στον ώμο ενώ αυτός χαμογελάει και πιάνει την μέση μου και με βαζει στον ώμο του .

"Άσε με κάτω παλιόγουρούνι " του φωνάζω και για απάντηση  με χτυπάει στον κωλο και γελάει . Ο αναίσθητος !

"Άσε με κάτω τώρα !" Του ξανά λέω αλλά με γράφει και αρχίζει και περπατάει στον δρόμο . Ενώ δίπλα μας πολύ μας κοιτουν σαν να είμαστε τρελοί .

"Αλλιώς τι ;" Με ρωτάει με πονηρό τόνο και εγώ σηκώνω το κεφάλι μου θέλοντας να δω το πρόσωπο του αλλά μάταιος κόπος  το μόνο που κατάφερα να δω είναι την πλάτη του .

Εγώ δεν θα σήκωνα καθόλου το κεφάλι μου εάν είχα αυτό τον τέλειο ποπό μπροστά μου .

 

Έλεος πια ρε Λίτσα εγώ ούτε καν παρατήρησα τον κωλο του . Εντάξει τον παρατήρησα αλλά για λίγο ...οκ .... Για πολύ .


"Εάν δεν με αφήσεις θα πάω να μείνω με τον Alex "  του λέω και αμέσως με αφήνει και τα πόδια μου ακουμπούν και πάλι το πεζοδρόμιο . Το βλέμμα του Shawn σοβαρεύει και εγώ αφήνω ένα γελακι .

Απλώνω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και τον φιλάω πεταχτά .

"Ζηλιάρη μου " του λέω μια τον ξανά φιλάω αλλά παραμένει σοβαρός .

"Δεν είμαι ζηλιάρης απλά είσαι δικιά μου και δεν θελω να σε πλησιάζει κανένας " μου λέει και εγώ του γνέφω και ένα αυταρεσκο χαμόγελο απλώνεται στα χείλη του.

Ξαφνικά πιανει το χέρι μου τραβώντας με πάνω του και αρχίζει να τρέχει . Είναι εντελώς τρελός ?

"Καλε μην με τραβολογας έτσι " φωνάζω πίσω του γελώντας και αυτός γυρνάει και με κοιταει χωρίς να σταματήσει . Είμαστε τρελοί τρέχουμε μέσα στους δρόμους του Τορόντο μέσα στο χιονι , ποιος λογικός άνθρωπος το κάνει αυτό ;


Σταματάει μπροστά από την εταιρεία του θείου του και γυρνάει και με κοιτάει ανασηκώνοντας τα φρύδια του σαν να ετοιμάζει κάτι  .


"Τι κάνουμε εδώ ;" Του λέω και οι συρόμενες πόρτες ανοίγουν μπροστά μας καθώς περπατάμε προς τα μέσα .

"Θα δεις " μου απαντάει και μπαίνει στο ανσανσερ περνώντας απαρατήρητος από τους πολυάσχολους υπαλλήλους και εγώ τον ακολουθώ .

Πατάει το κουμπί του τελευταίου ορόφου και με πλησιάζει με ένα πονηρό χαμόγελο μέχρι να ανεβουμε στον 102 όροφο θα με εχει  βιάσει εδώ μέσα  .

_Mercy_ [Book 1] Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα