_Mercy_ [Book 1]

New life

"Μωρό μου το ξέρω ότι πονάει αλλά σε παρακαλώ μείνε δυνατή και σήκω γιατί πρέπει να φύγουμε " μου πει ο Jack μαλακά . Δεν έχει φύγει εδώ και δύο μέρες από δίπλα μου και τον ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό πραγματικά τον χρειαζόμαι.

Σήμερα είναι η κηδεία θα την δω , θα την δω για τελευταία φορά , την μανούλα μου που ήταν πάντα δίπλα μου στα καλά και στα κακά , ήταν εδώ να με μαλώνει  , να με πειράζει , να μου δίνει συμβουλές , να με προστατεύει και να έχει πάντα μια αγκαλιά και ένα ζεστό χαμόγελο για εμένα  .

Αλλά όλα αυτά χάθηκα και πια δεν έχω κανέναν άνθρωπο τόσο κοντινό όσο την μητέρα μου η τον πατέρα μου .

"Πήρε τηλέφωνο και ο Nolan " μου είπε και στηρίχθηκε στο κάσομα της πόρτας . Εγώ απλά εγνευσα και αυτός κατάλαβε ότι θέλω να συνεχίσει.

"Είπε ότι θα έρθει στην κηδεία αλλά δεν θα κάτσει πολύ γιατί η μητέρα του είναι στο νοσοκομείο"

Εχω να δω τον Nolan 5 χρόνια δεν ξέρω πως είναι η τι κάνει και είμαι πολύ θυμωμένη μαζί του αλλά σήμερα τον χρειαζόμαι όπως τον χρειαζόμουν και στην κηδεία του πατέρα μας .

"Πάμε " λέω ξεψυχησμενα και αφήνω από την αγκαλιά μου την ρόμπα της μαμάς μου . Μυρίζει ακόμα σαν και αυτή γαμωτο .

Σηκώνομαι με αργές κινήσεις από το κρεβάτι της και ο Jack έρχεται κα με αγκάλιαζει . Κατεβαινουμε τα σκαλιά και παρατηρώ πως ο κόσμος που ήταν εδώ πριν μισή ώρα ευτυχώς έχει φύγει δεν τους άντεχα όλους να μου λένε συλλυπητήρια μέχρι και εκείνος ο κύριος που τσακωνοταν με τον Shawn στο κώλο πάρτυ ηρθε για συλλυπητήρια .

Σέρνω τα πόδια μου μέχρι το αυτοκίνητο του cam και μπαίνω μέσα αμίλητη . Η Cristi που καθόταν δίπλα μου με αγκάλιασε σφιχτά και μου άφησε ένα φιλί στο μέτωπο . Την λατρεύω απλά

"Ili πως νιωθεις ?" Με ρωτάει επιφυλακτικα ο Cameron και εγώ κοιτάζω έξω από το παράθυρο όλα τα βλέπω θωλα από τα δάκρυα που έχουν στολίσει τις τελευταίες μέρες τα μάτια μου και μαύρα από την θλίψη μου .

"Νιώθω κενή και μόνη cam " ψυθιριζω χωρίς να γυρίσω να κοιτάξω κανέναν τους .
"Δεν είσαι μόνη έχεις εμας "λέει o Jack και γνέφω αλλά ξέρω ότι δεν είναι το ίδιο χωρίς του γονείς μου τις ρίζες μου θα καταρευσω όπως θα έκανε και ένα δέντρο .

Μετά από λίγο ήμασταν εκεί  καθόμασταν απέναντι της να την κοιτάμε.  Είναι τόσο γαλήνια και ήρεμη είχε πλέον χαθεί αυτή η συνεχείς ανησυχία από το πρόσωπο της .