ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΝΕΜΕΣΗΣ

Κεφάλαιο 66

Μετά από κάποιες ώρες, πέρασε τα σύνορα του βασιλείου της γης και σταμάτησε στο πρώτο χάνι που βρήκε για να αφήσει το δικό της κουρασμένο άλογο και να πάρει άλλο. Όταν μπήκε μέσα στο χάνι η γυναίκα του ιδιοκτήτη βλέποντας την να τρέμει την πλησίασε και της είπε:  "Κορίτσι μου εσύ φαίνεσαι άρρωστη και δε φοράς και πανωφόρι. Πάρε αυτό" και της έδωσε ένα παλιό και φθαρμένο αλλά καθαρό πανωφόρι .

"Ευχαριστώ" είπε η Νατάσσα με δυσκολία. Αισθανόταν τις δυνάμεις της να την εγκαταλείπουν αλλά δεν είχε περιθώρια να καταρρεύσει. Έπρεπε να τελειώσει την απόστολή της. Να προστατεύσει το Νικόλαο και να εκδικηθεί το θάνατο των αγαπημένων της ανθρώπων. Η γυναίκα βλέποντας την έτσι φώναξε σε ένα μικρό κορίτσι να της φέρει ένα πιάτο ζεστή σούπα.

Η Νατάσσα κάθισε βαριά στον πάγκο και ζήτησε μια πένα. Όταν της την έφεραν συμπλήρωσε κάτι στο γράμμα που είχε γράψει. Το τύλιξε και το έδεσε με την κόκκινη κορδέλα.

"Σας παρακαλώ στείλτε κάποιον άμεσα στο παλάτι να δώσει αυτό στα χέρια του πρίγκιπα. Είναι θέμα ζωής και θανάτου. Μόνο στα χέρια του πρίγκιπα. Αν δε σας αφήσουν να τον δείτε να πείτε από τη Νατάσσα."

Άφησε το γράμμα στα χέρια της γυναίκας: "Θα σας ανταμείψουν για αυτό. Επίσης σας παρακαλώ μην δώσετε πληροφορίες για μένα σε κανένα που θα περάσει από εδώ και σας ρωτήσει. Σας παρακαλώ ενημερώστε και τους υπόλοιπους που με είδαν. Αλλιώς θα μπω σε μεγάλο κίνδυνο. Τώρα πρέπει να φύγω." Σηκώθηκε με το ζόρι όρθια.

"Κορίτσι μου με το ζόρι έφαγες μια κουταλιά σούπα. Το χρώμα σου δεν είναι καλό.Γιατί δε μένεις εδώ σήμερα να φύγεις ξεκούραστη αύριο;" είπε με ενδιαφέρον η γυναίκα.

Η Νατάσσα της έπιασε τα χέρια: "Ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν έχω χρόνο. Σας παρακαλώ μην ξεχάσετε αυτά που σας ζήτησα."

Η βροχή είχε ξεκινήσει αλλά η Νατάσσα ήξερε οτι δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο έπρεπε να φτάσει σήμερα στην Ήλιδα.

Ο Δημήτρης είχε πάει στο δωμάτιο της αδερφής του, που ήταν πολύ χαρούμενη για το χορό των γεννεθλίων της που θα γινόταν το βράδυ. Η Αλεξία φλυαρούσε, αλλά εκείνος είχε το μυαλό του σε μια άλλη κοπέλα, που δεν είχε ζήσει ανέμελα ούτε μια στιγμή σε όλη της τη ζωή. Που να ήταν άραγε η Νατάσσα; Κανείς δεν μπορούσε να βρει πληροφορίες. Ήταν για άλλη μια φορά  σα να την κατάπιε η γη.