ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΝΕΜΕΣΗΣ

Κεφάλαιο 18

Όταν βγήκε στο διάδρομο βρήκε τους δυο 'γονείς' προβληματισμένους .

«Πρέπει να κρατήσεις το μυστικό μας. Δεν πρέπει κανείς να μάθει οτι δεν είναι ο Νικ, αλλιώς όλες οι θυσίες της, πάνε χαμένες και πίστεψε μας έχει κάνει πολλές θυσίες» του είπε ο Έκτορας με ένταση.

"Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να πω τίποτα σε κανέναν."

Ο Δημήτρης τους άφησε για να βρει τον Άρη που μόλις τον είδε τον ρώτησε με ενδιαφέρον για το Νικ.

«Δεν ξέρουμε ακόμη αν θα τα καταφέρει» του απάντησε. Στο μυαλό του είχε αρχίσει να σχηματίζεται ένα σχέδιο. «Που είναι ο δολοφόνος;» ρώτησε τον υπαρχηγό του και εκείνος τον οδήγησε εκεί που τον κρατούσαν. Όταν έφτασαν στην αποθήκη που χρησιμοποίησαν σαν φυλακή, ο Δημήτρης ζήτησε να του τον φέρουν μπροστά του. Δύο στρατιώτες τον έφεραν κρατώντας τον από τις μασχάλες. Ο άντρας φαινόταν χτυπημένος και ο Δημήτρης κοίταξε ερωτηματικά τον Άρη, που κούνησε αδιάφορα τους ώμους του: «Όλοι έχουν συμπαθήσει το Νικ. Είδαν τις προσπάθειες του, παρά τον τραυματισμό του να βοηθήσει τους πληγωμένους. Άσε που τους κάνει όλους να αισθάνονται καλά με την ευχάριστη διάθεση του και το κέφι του. Αυτός πήγε να τον σκοτώσει .Τι περίμενες;»

Τελικά κάθε μέρα ανακάλυπτε καινούρια προτερήματα αυτής της κοπέλας. Οι στρατιώτες του την είχαν εκτιμήσει. Είχε κερδίσει και τις δικές τους καρδιές. Στράφηκε στο δολοφόνο:

«Ποιος σε έβαλε να το κάνεις;» τον ρώτησε αν και ήξερε ήδη την απάντηση. Σύμφωνα με το σχέδιό του έπρεπε να υποκριθεί οτι δεν ήξερε τίποτα, αλλιώς δε θα γινόταν πιστευτό.

«Δεν ξέρω ποιος ήταν, ποτέ δεν ερχόμαστε σε απευθείας επαφή με τους πελάτες μας, για κάτι περιπτώσεις σαν και αυτές» είπε και έδειξε τα δεμένα χέρια του. « Το μόνο που ξέρω είναι ότι τον ήθελε νεκρό. Τι έγινε τα κατάφερα;» ρώτησε χαμογελώντας. «Πάντως ήταν καλή προσπάθεια».

Ο Δημήτρης με το ζόρι συγκρατούσε τον εαυτό του για να μην πάει να τον πιάσει από το λαιμό. Γύρισε στον Άρη και του είπε με χαμηλή φωνή, ώστε να μην τον ακούσει ο εγκληματίας:  " Να τον φυλάς πολύ καλά, γιατί για να είναι τόσο θρασύς, πρέπει να τριγυρνάνε συνεργοί του, που θα προσπαθήσουν να τον βοηθήσουν."

Όταν έφυγε από την αποθήκη, τα βήματα του τον έβγαλαν και πάλι στο δωμάτιο της Νατάσσας. Μέσα ήταν η Κατερίνα καθισμένη σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι, που με μάτια κλαμμένα χάιδευε το χέρι της αναίσθητης κοπέλας. Πίσω της όρθιος, στεκόταν ο Έκτορας που φαινόταν να έχει γεράσει χρόνια, μέσα σε λίγη ώρα. Τα χέρια του ακουμπούσαν παρηγορητικά στους ώμους της Κατερίνας.