ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΝΕΜΕΣΗΣ

Κεφάλαιο 14

Είχε περάσει αρκετή ώρα, αλλά ο ύπνος δεν ερχότανε για τη Νατάσσα. Σηκώθηκε από το ξύλινο κρεβάτι και κοίταξε τις φωτιές έξω από το παράθυρο με τις σκέψεις της να πετάνε, πότε στον αδερφό της, πότε στο επεισόδιο με τον δολοφόνο στο ποτάμι και πότε στον Δημήτρη.  Τον Δημήτρη που βρέθηκε δίπλα της για να τη βοηθήσει όταν απειλήθηκε και έμπαινε σε κίνδυνο μαζί με τους άντρες του για να τους προστατεύσει.

Ξαφνικά άκουσε ελαφριές πατημασιές στη στέγη. Κάποιος περπατούσε αργά και προσεκτικά για να μην τον καταλάβουν. Η Νατάσσα έσβησε βιαστικά το κερί που φώτιζε αχνά το δωμάτιο, έβαλε το μικρό ξιφίδιο στη ζώνη της και το κάλυψε με τα ρούχα της. Πήρε το σπαθί της στο χέρι και πήγε κοντά στην Κατερίνα. Την σκούντησε απαλά στον ώμο: "Κατερίνα ξύπνα" της είπε ψιθυριστά, "μην τρομάξεις αλλά κάποιοι έχουν ανέβει στη σκεπή. Κρύψου γρήγορα κάτω από το κρεβάτι. Να κολλήσεις στον τοίχο".Τα μάτια της Κατερινας άνοιξαν διάπλατα από τον τρόμο .

"Ελα να κρυφτούμε μαζί. Σε λίγο θα έρθουν οι άντρες να δουν αν όλα είναι καλά. Έλα να μπούμε μαζί κάτω από το κρεβάτι", της είπε με φωνή γεμάτη αγωνία.

"Πως ζητάς από το γιο σου να φερθεί σαν κορίτσι;" είπε με ψεύτικη ευθυμία, προσπαθώντας να μη δείξει το φόβο της. "Άλλωστε αν μπω κάτω από το κρεβάτι θα μαι σε μειονεκτική θέση, αφού δε θα μπορω να χρησιμοποιήσω το ξίφος μου. Γρήγορα πήγαινε" και με αυτά τα λόγια την έσπρωξε απαλά προς το κρεβάτι:"  Ότι και να γίνει μην ακουστείς και μη βγεις από κει."

Η ίδια στάθηκε στην μέση του δωματίου και αφουγκράστηκε τους ήχους της νύχτας.

Μετά από λίγο άκουσε έναν γδούπο. Βιαστικά τακτοποίησε τις μαξιλάρες του κρεβατιού έτσι, ώστε να σχηματίζουν ένα σώμα κάτω από τα σκεπάσματα και πήγε να κρυφτεί δίπλα στην ντουλάπα. Το σημείο δε φαινόταν ούτε από το παράθυρο, αλλά ούτε από την πόρτα. Το φως του φεγγαριού, που έμπαινε από το παράθυρο δημιουργούσε τις σιλουέτες των αντικειμένων μέσα στο δωμάτιο, έτσι θα μπορούσε να δει και αυτόν που θα προσπαθούσε να μπει στο δωμάτιο. Έλεγξε να δει αν η Κατερίνα ήταν ασφαλής. Πράγματι δε φαινόταν καθόλου, ούτε καν  από εκεί που στεκόταν η Νατάσσα.

Πέρασε λίγη ώρα χωρίς να ακούγεται τίποτα, το μόνο που άκουγε ήταν οι χτύποι της καρδιάς της. Η αναμονή κόντευε να την τρελλάνει. Λίγα λεπτά αργότερα, που της έμοιασαν με ώρες η πόρτα άρχισε να ανοίγει και στα φώτα των φαναριών απ'έξω διέκρινε τη γεροδεμένη σιλουέτα ενός άντρα, που έμπαινε προσεκτικά στο δωμάτιο, με βήματα που σχεδόν δεν ακούγονταν και κατευθύνθηκε προς το κρεβάτι. Στο χέρι του διέκρινε ένα σπαθί. Ο άντρας στάθηκε πάνω από το ψεύτικο σώμα, που διαγράφονταν στο κρεβάτι και με τα δυο του χέρια σήκωσε το ξίφος και το κατέβασε με όλη του τη δύναμη στο ύψος της καρδιάς του υποτιθέμενου κοιμισμένου ανθρώπου. Η Νατάσσα αφού βεβαιώθηκε ότι δεν υπήρχε κάποιος συνεργός του, του όρμησε την στιγμή που ήταν περισσότερο ευάλωτος με το σπαθί του βυθισμένο στο κρεβάτι, παγιδευμένο στις σανίδες του. Του επιτέθηκε με τις κινήσεις που χρόνια τώρα εξασκούσε με τον Έκτορα ρίχνοντας τον στο πάτωμα. Αυτός στην προσπάθεια του να στηριχθεί αναποδογύρισε το τραπέζι, σπάζοντας την κανάτα που βρισκόταν επάνω. Η Νατάσσα συνέχισε την επίθεση μέχρι που τον έριξε αναίσθητο. Η Κατερίνα ακούγοντας την ησυχία, έβγαλε το κεφάλι κάτω από το κρεβάτι προσεκτικά. Είδε τη Νατάσσα να έχει γονατίσει με σκυμένο το κεφάλι και τον εισβολέα αναίσθητο στο πάτωμα. Γρήγορα πετάχτηκε πάνω και άρχιζε να φωνάζει δυνατά τον Έκτορα. Πλησίασε τη Νατάσσα και την κοίταξε παντού προσεκτικά, φοβήθηκε μήπως είχε τραυματιστεί. Η Νατάσσα γύρισε και χώθηκε βαθιά στην αγκαλιά της με τα μάτια της βουρκωμένα. Δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη από την ένταση.

«Είσαι καλά;» τη ρώτησε με αγωνία η Κατερίνα σφίγγοντας ταυτόχρονα τα χέρια της γύρω από το τρεμάμενο σώμα, «δε χτύπησες πουθενά.»

Εκείνη της έκανε νόημα ότι ήταν καλά . Μπορεί να έκανε χρόνια εξάσκηση με τον Έκτορα, αλλά η πραγματικότητα ήταν πιο τρομακτική. Ήταν διαφορετικό το να προσπαθείς να κάνεις πραγματικά κακό στον άλλο, έστω και αν γνωρίζεις ότι αυτός προσπαθεί να σε σκοτώσει. Τώρα καταλάβαινε γιατί ο Εκτορας στην εξάσκηση ήταν τόσο σκληρός.

Απ έξω ακούστηκαν κάποιοι να έρχονται τρέχοντας. Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και ο Έκτορας με τον Δημήτρη και τον Αρη μπήκαν μέσα κρατώντας τα σπαθιά τους. Αμέσως κατάλαβαν τι είχε συμβεί. Ο Άρης πήγε και σήκωσε βίαια τον αναίσθητο από κάτω. Ο Δημήτρης άναβε τα κεριά, την ώρα που ο Έκτορας πήγαινε κοντά στη Νατάσσα, που ήταν ακόμη στην αγκαλιά της Κατερίνας. Ο Δημήτρης είχε προλάβει να δει τα βουρκωμένα μάτια της κοπέλας, πριν αυτή προλάβει να γυρίσει από την άλλη μεριά. Συγκινήθηκε από το βλέμμα απόλυτης στεναχώριας, που είχε ο Έκτορας στο πρόσωπό του, όταν τη ρωτούσε αν ήταν καλά. Ο Δημήτρης κοίταξε πάλι τη Νατάσσα. Δε φαινόταν να έχει χτυπήσει πουθενά. Τώρα η Κατερίνα τους εξηγούσε τι είχε συμβεί. Εκείνη δεν μίλησε καθόλου.

«Μπράβο, καλή δουλειά του», είπε ενθουσιασμένος ο Άρης μόλις άκουσε τι είχε κάνει.

Εκείνη τον κοίταξε προσπαθώντας να χαμογελάσει, αλλά ένας θλιμμένος μορφασμός φάνηκε στο πρόσωπο της. Το βλέμμα της στάθηκε στον άντρα που κρατούσε ο Αρης, που μόλις είχε αρχίσει να συνέρχεται. Ήταν ντυμένος στα μαύρα και στο πρόσωπο του φορούσε μια μαύρη μάσκα. Ο Δημήτρης τον πλησίασε και του τράβηξε τη μάσκα. Ηταν μαυριδερός και ρυτιδιασμένος.

«Ποιος σε έστειλε;» ρώτησε ο Δημήτρης. Εκείνος χαμογέλασε αποκαλύπτοντας τα χαλασμένα δόντια του: «Τι σημασία έχει ποιος με έστειλε, αφού δε θα πάρω την αμοιβή. Θα ρθουν όμως και πολλοί άλλοι, γιατι έχει βγει πολύ μεγάλη αμοιβή για όποιον καταφέρει να τον σκοτώσει», είπε δείχνοντας με το κεφάλι του προς τη μεριά του Νικ δηλαδή της Νατάσσας. « Ακούστηκε ότι έχουν βγει οι πιο σκληρές ομάδες δολοφόνων στο κυνήγι.» Χαμογέλασε χαιρέκακα.

Ο Δημήτρης βλέποντας το χρώμα να φεύγει από το πρόσωπο της Νατάσσας και της Κατερίνας φώναξε δυνατά στον Αρη:  «Πάρτε τον και θα έρθω να τον ανακρίνω σε λίγο. Για να φτάσουν μέχρι το σημείο να μπουν σε καλά φυλαγμένο στρατόπεδο, για να δολοφονήσουν, κάποιος πρέπει να έχει υποσχεθεί πολύ καλή αμοιβή και νομίζω ότι εγω και συ πρέπει να κάνουμε μια συζήτηση», είπε απευθυνόμενος, αυτή τη φορά,στον Εκτορα .