ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΝΕΜΕΣΗΣ

Κεφάλαιο 37

Η Νατάσσα προσαρμόστηκε στο νέο τρόπο ζωής και περίμενε υπομονετικά τη μέρα που θα συναντούσε τον αδελφό της . Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Λέο, ο αδερφός της ήταν βασιλιάς στο γειτονικό βασίλειο του νερού και είχε ανακτήσει πρόσφατα τον θρόνο του. Αυτός ήταν και ο λόγος που θα ερχόταν πιο αργά.

"Μα έχει να δει την αδερφή του δώδεκα χρόνια. Δε ανυπομονεί να με δει, τουλάχιστον όσο και εγώ;"

"Δεν είναι εύκολο να είσαι βασιλιάς. Πίστεψε με και εκείνος θα ανυπομονεί να σε δει και θα έρθει όσο πιο γρήγορα θα μπορέσει."

Ό Λέο της μίλησε και για την ιστορία της ίδιας, που είχε γίνει γνωστή, όταν εκείνη χάθηκε, παραλείποντας να αναφέρει το όνομα του Δημήτρη.

"Πολλοί άνθρωποι έψαχναν να σε βρουν. Η γυναίκα που σε μεγάλωσε σα κόρη της, η Κατερίνα, από όταν χάθηκες έπεσε σε κατάθλιψη"

"Δε θα είναι αυτοί οι άνθρωποι στον αρραβώνα;" τον ρώτησε με προσδοκία η Νατάσσα. Ήθελε να δει αυτούς που βρισκόταν στη ζωή της, πριν χαθεί η μνήμη της. Μπορεί έτσι να θυμόταν κάτι από το παρελθόν της.

"Μην ανησυχείς, την Κατερίνα και τον Εκτορα θα τους δεις αμέσως μετά τον αρραβώνα. "

Δεν ήθελε να τους βάλει σε υποψίες, πριν τον αρραβώνα, καλώντας τους. Θα αναρωτιόταν γιατί ο διάδοχος του βασιλείου της φωτιάς, κάλεσε έναν απλό στρατηγό στον αρραβώνα του και μπορεί να έψαχναν για να βρουν τη νύφη.

Η Νατάσσα κούνησε το κεφάλι της απογοητευμένη. Όλο αυτό τον καιρό, προσπαθούσε να θυμηθεί έστω και κάτι από το παρελθόν της, αλλά πάντα έπεφτε σε ένα λευκό τοίχο.

Η ζωή στο παλάτι ήταν εύκολη και η ίδια, αφού δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει, απολάμβανε μαζί με τη Μαίρη το παιχνίδι με τα μικρά και τις βόλτες τους. Ο Λέο για λόγους ασφαλείας, δε την άφηνε να πάει στην πόλη και έτσι κινούνταν μέσα στα όρια του παλατιού. Εκείνος βρισκόταν μαζί της, όσο περισσότερο μπορούσε και κοίταζε να πραγματοποιήσει κάθε της επιθυμία. Η Νατάσσα όμως, υπήρχαν στιγμές που ένιωθε ασφυξία και τότε ήθελε να βγει στο δάσος και να τρέξει. Όπως τώρα .

Μετά τις εξηγήσεις του Λέο για τη ζωή της, καταλάβαινεγιατί κάθε φορά που κάτι την προβλημάτιζε, ένιωθε την ανάγκη να κάνει εξουθενωτικές γυμναστικές ασκήσεις, που ήταν οι μόνες μνήμες, που το σώμα της έδειχνε να έχει. Σκεφτόταν οτι σε δυο μέρες θα γινόταν ο αρραβώνας της και εκείνη αντί να νιώθει χαρά, ένιωθε νευρικότητα και για κάποιο λόγο στεναχώρια.