#17 Τρόποι Επιβίωσης [#17ΤΕ] [✔]

~#13 Να είσαι ο εαυτός σου~

ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΠΑΡΤΙ ΣΤΟ FOUR SEASONS

"Υπάρχει κάποιος λόγος που πρέπει να πάμε σε αυτό το πάρτι;" ρωτάω τον Λούσιφερ καθώς περπατάμε στον διάδρομο του ξενοδοχείου.

Φτιάχνει το σακάκι του και χτενίζει τα μαλλιά με τα δάχτυλα του. Μπορεί να τον ακολουθώ δυο χρόνια-ή κάτι τέτοιο-αλλά δεν τον καταλαβαίνω. Δεν τον έχω συνηθίσει βασικά. Δεν μου ανοίγεται τόσο στην πραγματική του φύση και ποτέ δεν μου εξηγεί περί τίνος πρόκειται όλο αυτό. Όλο αυτό το πράγμα του να είμαι ο Άγγελος του Θανάτου, αλλά συγκεκριμένα το δεξί του χέρι.

Χρειάζεται στ' αλήθεια ο Διάολος δεξί χέρι; Αυτός ούτε δεξί πόδι δεν χρειάζεται, μπορεί να τα καταφέρει όλα μόνος του.

"Μιλάς πολύ, Μπράιαν, και δεν με αφήνεις να συγκεντρωθώ," λέει και σουφρώνω τα φρύδια μου μπερδεμένος.

"Σε τι;" αναρωτιέμαι και προσπαθώ να προλάβω τον γρήγορο βηματισμό του.

"Σε τι μορφή να κάνω την εμφάνιση μου."

"Εεε;"

Σταματάει απότομα μπροστά από μια πόρτα και συγκρατώ το σώμα μου να μην πέσει πάνω του. Τον κοιτάω παραξενεμένα και περιμένω την επόμενη κίνηση του. Ξαφνικά γυρνάει με ένα τεράστιο-τρομακτικά τεράστιο-χαμόγελο και ακουμπά τον ώμο μου.

"Μπράιαν, δεν πας μια μόνος σου; Ξέχασα ότι πρέπει να πηδηχτώ... με...εεε...μια, ξέρω 'γω, κάπου θα την βρω," ανακοινώνει και τον κοιτάω σαν να μου είπε ότι χέστηκε πάνω του και πρέπει να του αλλάξω πάνα. 

Πριν καν προλάβω να διαμαρτυρηθώ, αρχίζει και τρέχει σαν παλαβός στον διάδρομο, μέχρι που στρίβει κάπου και τον χάνω από το οπτικό μου πεδίο. Στέκομαι έξω από την πόρτα εντελώς μπερδεμένος από το τι έγινε μόλις τώρα και αναστενάζω. Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και κάνω στην άκρη για να περάσει ένα ζευγάρι. Τους χαρίζω ένα πρόχειρο χαμόγελο και μόλις βγουν, κρατάω την πόρτα ανοιχτή για να μπω εγώ.

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό να εμφανίζομαι στον ανθρώπινο κόσμο όταν εν ζωή με ήξεραν σχεδόν όλοι στις άνω τάξεις. Τα λεφτά και οι πλούσιοι ήταν το φόρτε μου. Θα βρισκόμουν σε κάθε δεξίωση που θα μου έδινε την ευκαιρία να επεκτείνω τον κοινωνικό μου κύκλο. Βοηθάει πολύ όταν κάποιος θέλει να πάει ψηλά. Αρκετά ψηλά.