#17 Τρόποι Επιβίωσης [#17ΤΕ] [✔]

~#10 Να προσέχεις~

Αλικάκι's POV

2 μήνες αργότερα

"Μπράιαν, δεν θα το πιστέψεις τι βρήκα," φωνάζω και πέφτω δίπλα του στον καναπέ χαρωπά. "Αυτό είναι το άλμπουμ με τις παιδικές σου φωτογραφίες!"

"Θεέ μου, Αλίκη, από που το ξέθαψες αυτό;" ειρωνεύεται και τυλίγει το χέρι του γύρω από την μέση μου.

"Είσαι βλάκας," γελάω και το ανοίγω για να δω την γλυκιά παιδική μούρη του. "Μα τι γλύκας που είσαι."

"Βασικά αυτός είναι ο Βλαντιμίρ, αλλά υγεία," δηλώνει και σταυρώνει τα πόδια του με ένα πλάγιο χαμόγελο. "Τις δικές μου τις έχω κάψει όλες."

"Πλάκα κάνεις;!" επαναστατώ και παρατάω το άλμπουμ δίπλα μου στον καναπέ. 

"Αμάν, βρε αγάπη μου, αστειεύομαι," λέει εκείνος και μου αφήνει ένα σύντομο φιλί στα χείλη, ενώ γελά.

Αποτραβιέμαι γελώντας και του χτυπάω την γροθιά μου στο στήθος του. Τον κοιτάω για λίγο στα μάτια και σκέφτομαι πόσο τον αγαπάω αυτόν τον άνθρωπο. Φέρνω τα χέρια μου στα μάγουλα του και τον φιλάω, αυτή την φορά αργά και παθιασμένα.  

"Σου το συγχωρώ," μουρμουρίζω και σηκώνομαι από τον καναπέ του σαλονιού.

Έξω κάνει πάρα πολύ κρύο και εφόσον δεν μπορώ να πάω να βγω να κανονίσω τις προετοιμασίες του γάμου για το καλοκαίρι, έπεισα τον Μπράιαν να μείνει μαζί μου. Δεν ήταν και πολύ ενθουσιασμένος στην ιδέα του να ακυρώσει τις δουλειές του, αλλά δεν μπορεί να αντισταθεί στα γουρλωμένα μάτια μου.

"Αχ, λέω να πάω να κάνω ένα ντουσάκι," ψιθυρίζω στο αυτί του ενώ στέκομαι πίσω του και του δαγκώνω το λοβό.

Κάτι λέει και γέρνει το κεφάλι στο πλάι να με δει. Με χαρωπά και σχεδόν χοροπηδητά βήματα, ανεβαίνω τα σκαλιά. Τον ακούω που με ακολουθεί, γι'αυτό τρέχω πρώτη προς το δωμάτιο και δαγκώνω το κάτω χείλος μου. 

Μετά τον θάνατο του Λούσιφερ, η σχέση μου με τον Μπράιαν ήταν καταπληκτική. Βέβαια του πήρε αρκετό καιρό να ξεπεράσει το σοκ και να επανέρθει στα συγκαλά του, όμως εγώ του στάθηκα όσο μπορούσα. Ήταν τεράστιος πόνος και για μένα, αλλά για το καλό της σχέσης μας έπρεπε να φανώ δυνατή και να μας βγάλω από το σκοτάδι.

Ο Μπράιαν επέμενε να θάψουμε το άψυχο σώμα του Λούσιφερ. Μου εξήγησε πως όλα έγιναν στο κρυφό γραφείο του και πως εκείνο βρισκόταν ακόμη εκεί όταν πήγε ο Σεργκέι. Βέβαια μέχρι που το είδα με τα μάτια μου, δεν το πίστευα, αλλά ναι. Ήταν ο Λούσιφερ με ένα άψυχο βλέμμα στα σκοτεινά του μάτια.