I część - #skijumping
II część - #disconnected
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sekrety, sekrety, sekrety... Kto ich nie ma? Z całą pewnością nie dwójka młodych ludzi, którzy kilka miesięcy temu spotkali się na portalu internetowym, po czym ich relacja przeni...
Myślałam, że pierwszy dzień szkoły będzie wyglądał zupełnie inaczej, choć szczerze mówiąc nie liczyłam na cud. Tata stracił pracę, więc musieliśmy się przeprowadzić w środku roku szkolnego, a wiadomo – w środku roku każdy już ma swoje koleżanki.
– Nie martw się, w pierwszej klasie jest super fajnie – powiedziała rodzicielka, widząc moją smutną minę. Uśmiechnęła się – zrobiła coś, czego ja nie byłam w stanie wykonać.
Odprowadziła mnie do właściwej klasy i uściskała na pożegnanie. Następnie pojechała do pracy. Nie chciałam, żeby mnie opuszczała. Bałam się, że nie znajdę żadnych znajomych.
Na korytarzu byłam tylko ja i dwie dziewczynki, zbyt zajęte zabawą lalkami, aby mnie zauważyć. Usiadłam tuż obok drzwi prowadzących do mojej klasy. Oparłam się o ścianę, przyciągając do siebie kolana i obejmując je rękami. Minuty mijały, a w przejściu pojawiało się coraz więcej dzieci. W końcu rozległ się dźwięk dzwonka. Podniosłam z podłogi tornister i weszłam do środka jako ostatnia. Czułam na sobie spojrzenia rówieśników zaskoczonych moją obecnością. Usiadłam w ostatniej ławce. Nie chciałam robić niepotrzebnego zamieszania, ale i tak musiałam podnieść się z krzesła i przedstawić, gdy wychowawczyni obwieściła wszystkim moje przybycie. Reszta lekcji i przerw wyglądała tak samo – każda spędzona w samotności i milczeniu.
Z wyjątkiem jednej, ostatniej tamtego dnia.
– Hej, czemu jesteś taka smutna? - Spytał chłopak po przemierzeniu całej szerokości korytarza. Wyglądał na trochę starszego ode mnie, co jeszcze bardziej dziwiło mnie, że odezwał się do mnie pierwszy.
– A... To nic – odpowiedziałam wymijająco. Zauważyłam, że wpatrywała się we mnie dziewczyna, obok której wcześniej siedział. Już gdzieś ją widziałam, chyba też chodziła ze mną do klasy.
– Jak to ,,nic"? Musi być jakiś powód. – Uśmiechnął się i zajął miejsce obok mnie. Wyglądał na miłego, miał dobre intencje. Nie czułam się już tak zażenowana i osamotniona jak wcześniej.
– Po prostu... Mój tatuś stracił pracę, przez co teraz z mamusią ciągle się kłócą. Musieliśmy się przeprowadzić i nie znam tu nikogo – wyjaśniłam. Na ustach bruneta pojawił się grymas.
– Wiem coś o tym – zareagował ze smutkiem w głosie. Po chwili jednak zmienił ton na bardziej radosny. – Ale już znasz! Masz dwóch nowych znajomych!
Wskazał na dziewczynę. Tą samą, która się na mnie patrzyła. Pomachała mi, a kąciki jej ust powędrowały ku górze.
[A/N] Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin naszego booboo! 😊
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Skoro dzisiaj świętujemy, to dzisiaj zamiast jednego rozdziału pojawi się kolejny. Obecnie jestem w trakcie jego pisania i mam jakieś 700 słów więc za godzinkę/dwie powinien się ukazać :3
