#17 Τρόποι Επιβίωσης [#17ΤΕ] [✔]

~#2 Να συγχωρείς~

"Μπορεί να το κανονίσει μόνος του. Δεν βλέπω που είναι δικό μας πρόβλημα."

"Αλίκη, ήρθε η στιγμή που όλοι περιμέναμε. Το bralice πρέπει να ειδωθεί ξανά-"

"Δεν θέλω. Στείλε τον Άντι-Κρίστιαν. Είμαι απασχολημένη," τον διακόπτω μαζί με τον ενθουσιασμό του. 

Κάνω να σηκωθώ και να φύγω, αλλά μια αόρατη δύναμη με σπρώχνει πίσω και δεν είναι άλλη από του προκομένου. Ο Άντι-Κρίστιαν κάθεται καμαρωτά-καμαρωτά στο πόδι του Λούσιφερ και με κοιτά έντονα, αλλά ούτε αυτό δεν αλλάζει την επιλογή μου.

"Κόφτε το. Δεν θέλω να σπαταλή-"

Τώρα με κοιτάνε και οι δυο με εκείνο το απειλητικό βλέμμα. Ναι, νομίζουν ότι επηρεάζομαι εγώ τόσο εύκολα; Γελάστηκαν. Έχω δει και έχω κάνει πολλά που τώρα είμαι δύσκολο καρύδι για να σπάσει κανείς.

###

"Λούσιφερ, τι είναι αυτό το μέρος;" ρωτάω και τον ακολουθώ στον σκοτεινό διάδρομο. 

Ναι, εντάξει, ο μικρός με φοβίζει, γι'αυτό αναγκαστικά έπρεπε να συμφωνήσω.

Ο Άντι-Κρίστιαν κάθεται στην αγκαλιά του Λούσιφερ και έχει στηρίξει το πηγούνι του στον ώμο του πατέρα του. Τα μάτια του είναι κολλημένα πάνω μου, αλλά περιέργως δεν είναι απειλητικά. Αντιθέτως φαίνεται κάπως νυσταγμένος. Έχει φέρει τα χέρια του γύρω από τον λαιμό του Λούσιφερ και παραμένει σιωπηλός όπως πάντα.

Ξαφνικά σταματάμε μπροστά από μια πόρτα και ο άλλος μου κάνει νόημα να μπω πρώτα. Με καχυποψία και επιφύλαξη, μπαίνω και περιμένω να μου εξηγήσει τι κάνουμε εδώ. Δεν βλέπω τίποτα περίεργο, άμα εξαιρέσει κανείς το φέρετρο στη μέση του δωματίου. Αλλά βρισκόμαστε στην Κόλαση και κάτι τέτοια είναι νορμάλ.

"Λοιπόν, άκου προσεκτικά τι θα σου, γιατί βαριέμαι να επαναλαμβάνω τον εαυτό μου και πεινάω πολύ. Όσο πιο γρήγορα τελειώνουμε, τόσο πιο ζεστό προλαβαίνω το φαγητό," δηλώνει και κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά.

Έχει εδώ και χρόνια που δεν τρώω. Είμαι μια ψυχή, αόρατη στον ανθρώπινο κόσμο, και δεν χρειάζομαι νερό, φαγητό ή οξυγόνο για να επιζήσω. Είναι ανούσιο για μένα να απολαμβάνω πράγματα που θα έκανα ως άνθρωπος με αυτή την μορφή.

"Με την βοήθεια του Άντι-Κρίστιαν, κατάφερα να σώσω το σώμα σου και έτσι θα σε βάλω πίσω για να-"

"Ωπα, ωπα, ωπα. Τι εννοείς να με βάλεις πίσω;" ρωτάω σοκαρισμένη και τον κοιτάω απελπισμένη για μια ικανοποιητική απάντηση.