Falling Inlove With You (EDITING)

Chapter 37 *

CHRYSSTALL'S POV...

Dahan dahan kong nilingon ang taong nasa likod ko

dO_Ob

Si Aaron...

Sunod sunod akong napalunok.

Magkakilala sila?

Paano?

Kailan?

Wala masyadong nabanggit sakin si Aaron tungkol sa buhay niya kaya malamang wala akong alam siguro ay may koneksyon sila.

"Leave her alone." Seryosong sabi niya at may tonong maawtoridad.

"I said its my business not yours." Pag uulit ni Chloe sa sinabi niya ngunit napailing iling nalang si Aaron sa kanya.

"Bakit ka ba nagkakaganyan ha?"

"Hindi mo alam kung ano abg atraso nitong babaeng to sakin." Nanggigigil na ito at parang asong gusto na talagang maexercise yung baba niya.

"You're too childish. Stop it, wag mong dumihan ang pangalan mo."

Dali dali namang nilisan ni Chloe ang pathway na kung saan kami napaparoon.
Napatingin ako sa mata ni Aaron sinusubukan kong baka may makuha akong sagot sa kanya.

"Okay ka lang ba?" Lumapit siya sakin kaya napaatras naman ako kaya nagtaka siya.

"Bakit?" Bahagya pa siyang natawa sa inasal ko maski ako ay hindi ko rin alam. "Hindi naman kita guguluhin pa. Im just asking if you're okay kasi hindi ka naglalakad ng maayos."

"A-ah?" Hindi ko alam ang sasabihin ko. Ano nga ba ang isasagot ko?

"Do you want me to go with you?"

"Ah? N-naku wag na. A-ayos lang ako. Sige mauna na ako."

"Doon rin kasi ang daan ko baka gusto mong alalayan kita." Pagmamagandang loob niya.

"Okay lang ako." Pagtatanggi ko ulit. Marami na siyang naitulong sakin. Besides I can walk on my own naman eh.

"If you dont mind sasabay na ako sayo."

Tumango naman ako bilang kompirmasyon.

Ang awkward nga lang

Isang dipa ang distansiya ko sa kanya kaya hindi masyadong halatang magkasabay kaming naglalakad.

"Pasensiya ka na sa kanya." Panimula niyang sabi sakin habang paakyat na kami.
"Ayos lang. Hindi ko rin naman alam kung bakit parang sukdulan nga ang galit sakin nun eh." Pareho naman kaming natawa sa sinabi ko.

Halos dumugo na ang utak ko para isipin kung saan banda ako nagkamali para ako ang balikan niya. Hindi ko kailanman nagawang manghimasok sa buhay niya.

"Magkakilala pala kayo." Hindi makapaniwalang sambit ko.

"Ah yeah and were strangers, again." Bahagya siyang natawa kaya gumanti ako ng ngiti.

Hindi ko siya maintindihan.

"Bakit?"

"Coz destiny says."

Ano raw? Kahit kailan ay weirdo talaga tong taong to.

"A-aray!" Natumba ako dahil sumakit yung paa ko.

"Are you okay?" Inalalayan niya akong makatayo pero ang sakit talaga ng paa ko.

"Sumakay ka nalang kaya sa likod ko para maihatid kita sa room niyo at hindi-"