Falling Inlove With You (EDITING)

CHAPTER 72 *

Chrysstall's POV...

"You're absent-minded. How could I sign the contract if you can't able to answer my questions? Is that all what you got?" Parang nainsulto naman ako sa tinanong niya. Parang nakakaoffend lang pero dapat ko tong masagot! Hindi pwedeng babagsak ako dito at iiyak nalang bigla. Hindi to highschool exam na kapag hindi ka nakapasa iiyakan mo.

"N-no Sir. Im lacking of ideas now...I-Im a fashion designer in short I will be more focus in interior designs...Im sorry." Nagbow pa ako sa kanya dahil nahihiya talaga ako. Sa katunayan hindi ko alam kung bakit ako ang napiling ipadala ng boss namin dito.

"I dont need to study architecture or an engineer just to answer you're questions. What Im saying here is just from what I have research last night. And it says that we dont need expensive materials to have a strong foundation for our building. But
as what Im saying that there were 'cheap' I guess that was the term to describe to have a low cost materials. Hindi naman po sa tinitipid may mga bagay lang talaga na mahal na nga pero hindi tayo sigurado sa kalidad nito."

"Kaya ka biglang nawala noon dahil akala mo isang bagay akong mamahalin pero hindi maganda ang kalidad?"

"Its not what I mean. Were talking here about materials."

Sorry Sir. Ni hindi ko nga iyon naisip eh.

Napangisi naman siya sa sinabi ko hindi niya siguro inaasahang sasabihin ko iyon. Hindi pa to ang oras para saming dalawa. Ayokong maging mahina ulit nang dahil sa pagmamahal ko sa kanya. Ayoko na sawang sawa na ako na masaktan ng paulit ulit.

"Okay then. I have no questions anyways."

"Thank you Sir." Ngiting tagumpay naman ang pinakita ko sa kanya kahit sa loob loob ko ay para akong babagsak sa kinatatayuan ko.

Itinipon ko na lahat ng gamit ko mga files at tsaka pinermahan niya ang kontrata na inilapag kanina ng kanyang assistant niya. Umupo na muna ako dahil may ipinahanda siyang pagkain so it means I have reasons to stay. Gosh! Kakayanin ko ba to? Pareho kaming nasa magkadulo ng mesa. Hindi ko alam kung maiilang ba ako o hindi.

Pasulyap sulyap pa siya sakin kaya naman ngumingiti lang ako. Hindi ko siya masyadong tinitignan. Pero siya ewan ko ba kung may masama sa itsura ko ngayon o wala.

"May problema po ba Sir?" Hindi ko pinapahalatang nahihirapan ako sa kanyang makitungo.

"Wala naman. Can we...talk? Something personal."

"Like what?" Diretso kong sabi wala akong pakialam sa gusto niyang isipin. Hindi na ako tulad ng dati.

"About us."

"What about us Sir?" Sarkastikong sabi ko. Gusto kong matawa sa inaasta niya ngayon. Ako yung taong nagkukunware habang siya yung parang seryoso talaga. Nakakatuwa lang ano naman kaya ang gusto niyang malaman?

"Bakit ka biglang nawala?"

"Hindi ako nawala sadyang gusto ko lang lumayo." Bumuntong hininga naman ako. Hindi ko alam kung paano ko ba ipapaintindi sa kanya.

"Why?"

"You dont need to know everything Sir. After all, it was years ago. There's no reason to bring it back." Natawa pa ako ng bahagya. Yung mga alaalang nagpaiyak sakin noon ay tinatawanan ko nalang ngayon.

"But I want to know because until now ---I still loved you." Biglang sigaw niya sakin dahilan para matigilan ako sa sinabi niya. Hindi ko siya tinignan ayokong bumalik ulit ang nararamdaman ko sa kanya. Ayoko na ulit na mabaliw ng dahil sa kanya. Ayoko nang ibalik ang nakaraan.

Gusto kong matawa dahil para sakin isa nalang yung nakakatuwang joke. Hindi ko alam kung kaya ko pa bang magtiwala ngayon sa mga kagaya niya---kagaya niyang manloloko.