Φυλακισμένες Ψυχές

Κεφάλαιο 69ο

Ορφέας

Ένιωθα ανανεωμένος. Τουλάχιστον πριν ξεκινήσει το τοπίο να μεταμορφώνεται σε ένα απέραντο λευκό. Το χιόνι είχε καλύψει τα πάντα καθώς πλησιάζαμε στην Σοβιετική Επαρχία και το κρύο ήταν απερίγραπτο. Ένιωθα την μύτη μου και τα άκρα μου να έχουν παγώσει και δυσκολευόμουν να κουνηθώ. Η συγκεκριμένη πόλη του Βασιλείου φημιζόταν για τα τεράστια τείχη της. Όμως όλοι μας γνωρίζαμε καλά ότι αν ο Δούκας αρνούνταν την είσοδο μας στην πόλη ίσως και να μην καταφέρναμε να επιβιώσουμε εκεί έξω στο κρύο. Οι προμήθειες μας άλλωστε τελείωναν και τα άλογα έδειχναν να κουράζονται ολοένα και πιο πολύ καθώς η θερμοκρασία έπεφτε.

Το τείχος ήταν θεόρατο και εμείς στεκόμασταν μπροστά του περιμένοντας καρτερικά να ανοίξει η πόρτα. Περιμέναμε για ώρες μέχρι που ακούσαμε έναν περίεργο ήχο και την πόρτα να ανοίγει αφήνοντας μας να ρίξουμε μερικές κλεφτές ματιές στο εσωτερικό. Η φρουρά της πόλης παρουσιάστηκε μπροστά μας και μας σημάδεψαν με όπλα. Εμείς κατεβήκαμε από τα άλογα και σηκώσαμε τα χέρια μας ψηλά ως ένδειξη ειρηνικών διαθέσεων. Ο αρχηγός τους μας έκανε νόημα να τους ακολουθήσουμε. Διασχίσαμε πίσω τους τον κεντρικό δρόμο της πόλης που οδηγούσε προς την έπαυλη του Δούκα. Γύρω μας κάτοικοι μας κοιτούσαν γεμάτοι περιέργεια. Η απόσταση μου φάνηκε εξαιρετικά μεγάλη όμως ίσως ευθυνόταν για αυτό η καρδιά μου που ήταν έτοιμη να εκραγεί στο στήθος μου. Ήμουν υπερβολικά αγχωμένος αφού γνώριζα ότι σε μερικά λεπτά θα έπρεπε να διαπραγματευτούμε ο Αρθούρος και εγώ με τον Δούκα ως αρχηγοί αυτής της αποστολής.

Η έπαυλη του Δούκα υστερούσε αρκετά με τα ανάλογα σπίτια των ευγενών που συναντούσες στην γειτονιά των Γαλαζοαίματων στην Ποσειδωνία. Σου άφηνε ένα παγωμένο αίσθημα στην καρδιά που ταίριαζε απόλυτα με το υπόλοιπο κλίμα αυτού του Δουκάτου.

Στην αίθουσα με τον Δούκα περάσαμε μόνο ο Αρθούρος, εγώ και ο Ζιάν. Οι υπόλοιποι παρέμειναν έξω να μας περιμένουν. Ο Δούκας προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν αρκετά νεαρός. Ίσως και στην ηλικία μας. Το βλέμμα του μας περιεργάστηκε όμως κανέναν χαμόγελο ή φιλική διάθεση δεν επιτράπηκε να εμφανιστεί. Καθίσαμε απέναντι του και εκείνος χωρίς να μιλήσει περίμενε να ξεκινήσουμε πρώτοι.

«Χρειαζόμαστε την βοήθεια σου» μπήκε κατευθείαν στο θέμα ο Αρθούρος και ξεκίνησε να εξηγεί την απόφαση μας να επιτεθούμε στην Ποσειδωνία και να ρίξουμε τον Δούκα του Σαχ από την θέση του.