Ξύπνησα νιώθοντας το σώμα μου να πονάει. Ήμουν κουλουριασμένη στο κρεβάτι με το φόρεμα που φορούσα χθες το βράδυ στους αρραβώνες μου με τον Φίλιππο. Ένιωθα τα μάτια μου πρησμένα και τα χείλη μου σκασμένα. Σηκώθηκα αργά και βγήκα από το σπίτι. Από την κουζίνα και το σαλόνι ακουγόντουσαν φωνές. Κατέβηκα τις σκάλες προσεκτικά ώστε να μην πατήσω το φόρεμα και πέσω. Όταν έφτασα στο ισόγειο έστριψα δεξιά και βρήκα όλους τους γνωστούς να παίρνουν πρωινό στην κουζίνα. Κάθισα στο σκαμπό ανάμεσα στον Αρθούρο και τον Ορφέα. Απέναντι μου βρισκόταν ο Μαξ. Η Νίνα ήταν όρθια πίσω μου και μερικά λεπτά αργότερα εμφανίστηκε η Λένα, η οποία κάθισε δίπλα στον Μαξ.
«Καλημέρα Πριγκίπισσα» είπε ο Μαξ.
«Κάσι» του απάντησα και ήπια μια γουλιά καφέ που μου σέρβιρε ο Αρθούρος «επίσης μπορώ να μάθω πότε θα μπορέσω να φύγω από εδώ;»
«Μπα τόσο αφόρητο σου φαίνεται να ζεις εδώ μαζί μας;» ρώτησε ο Μαξ.
«Μαξ» είπε ο Αρθούρος «μην είσαι τόσο αυστηρός μαζί της. Θα είχε τους λόγους της...»
«Προφανώς προτιμά εμάς από τους φλώρους τους Γαλαζοαίματους» κοίταξα τον Ορφέα.
«Δεν είναι το θέμα αυτό. Πρέπει να γυρίσω πίσω. Δεν ξέρω καν τι έχει συμβεί αφού κανείς σας δεν με ενημερώνει...»
«Το έχεις καταλάβει ότι είσαι κρατούμενη;» ρώτησε ο Μαξ και το μάτι μου έπεσε πίσω στην τηλεόραση που ήταν ανοιχτή. Σηκώθηκα και περπάτησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα δεδομένου ότι φορούσα ένα τόσο ογκώδες φόρεμα. Στην οθόνη υπήρχαν πλάνα από το παλάτι την ώρα που μερικοί άντρες ντυμένοι στα μαύρα και με καλυμμένο πρόσωπο μπήκαν μέσα και κρατώντας μερικά όπλα ξεκίνησαν να πυροβολούνε. Πρώτα στον αέρα και έπειτα τριγύρω τους πετυχαίνοντας 18 συνολικά Γαλαζοαίματους. Οι 11 από αυτούς πέθαναν. Έπεσα με τα γόνατα στο πάτωμα, μπροστά από την τηλεόραση και παρακολούθησα τις εικόνες που ακολούθησαν προσπαθώντας να καταλάβω αν βρισκόταν κάποιο από τα αγαπημένα μου πρόσωπα στα θύματα. Δύο χέρια με σήκωσαν από το πάτωμα και με προσοχή με απόθεσαν στον καναπέ.
«Αν ανησυχείς για τον πολύτιμο πρίγκιπα σου είναι μια χαρά. Ούτε μια γρατζουνιά δεν έχει.» πέταξε ο Μαξ
«Ο Κρίστοφερ, η Μαρίνα, ο παππούς μου, η γιαγιά μου, οι θείοι μου...»
«Όλοι είναι μια χαρά» με καθησύχασε ο Αρθούρος. Ωστόσο η ηρεμία που εμφανίστηκε στην καρδιά μου μαθαίνοντας ότι τα αγαπημένα μου πρόσωπα ήταν καλά αντικαταστάθηκε από θυμό και γρήγορα σηκώθηκα όρθια ορμώντας προς τον Μαξ.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Φυλακισμένες Ψυχές
Science Fiction«Άριστη δημοκρατία είναι εκείνη που δεν έχει ούτε πάρα πολύ πλούσιους ούτε πάρα πολύ φτωχούς πολίτες.» Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος «Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους ε...
