Όταν το σκοτάδι απλώθηκε στην γειτονιά άνθρωποι άρχισαν να ξετρυπώνουν από τα σπίτια τους, μουσική χαρούμενη έφτασε στα αυτιά μου και κατενθουσιασμένη έτρεξα από την σοφίτα στο σαλόνι όπου βρισκόντουσαν τα αγόρια. Ένας ένας γύρισε να με κοιτάξει. Κανείς τους δεν μίλησε καθώς κατέβαινα τις σκάλες.
«Πάμε;» ρώτησα. Ήξερα ότι με περίμεναν εδώ και ώρα αφού δεν μπορούσα να επιλέξω ποιο φουστάνι από τα ελάχιστα που είχα στο δωμάτιο μου ήταν το κατάλληλο. Τελικά ένα ολόλευκο φόρεμα στενό στο στήθος και τη μέση που άνοιγε στους γοφούς και έφτανε στη μέση του μηρού ήταν ότι χρειαζόταν. Ο Μανώλης άπλωσε το χέρι του πιάνοντας το δικό μου. Έσκυψα το κεφάλι μου και κοίταξα το δικό μου που βρισκόταν μέσα στην παλάμη του. Προς την ίδια κατεύθυνση βρισκόταν και το βλέμμα του Μαξ. Τελικά καταφέραμε να βγούμε από το σπίτι. Ο ουρανός έμοιαζε πιο φωτεινός από ποτέ αν και βράδυ. Η ατμόσφαιρα γύρω ήταν εξαιρετικά γιορτινή. Όσο περισσότερο πλησιάζαμε στην κεντρική πλατεία τόσο αυξανόταν ο αριθμός των πάγκων που βρισκόντουσαν κατά μήκος του δρόμου που ακολουθούσαμε. Διάφορα γλυκά και αλμυρά είχαν κατακλύσει ως επί τω πλείστον τα προϊόντα που πωλούνταν. Ένα περίεργο πράγμα που είχε τραβήξει την προσοχή μου ήταν ένα ροζ μαλλιαρό γλυκό καρφωμένο σε ένα ξυλάκι. Ο Μανώλης συνειδητοποιώντας ότι κοιτούσα ένα παιδάκι που δοκίμαζε έτρεξε σε έναν πάγκο και μου αγόρασε ένα. Του χαμογέλασα και δάγκωσα. Ήταν εκπληκτικό.
Στην πλατεία ο Αρθούρος μας οδήγησε σε ένα τραπέζι κοντά στην πίστα όπου ένα κυκλικός χορός βρισκόταν σε εξέλιξη. Ήμουν έτοιμη να τους ζητήσω να μου δείξουν τα βήματα ώστε να σηκωθώ όταν η Νίνα εμφανίστηκε στην παρέα μας και κάθισε δίπλα στον Μανώλη. Ήξερα ότι η κάθε κίνηση που έκανε ήταν για να μου δείξει την κυριαρχία της πάνω του. Αυτό που δεν καταλάβαινα ήταν η στάση του Μανώλη. Γιατί ήταν τόσο απόμακρος μαζί της; Έσκυψα στο αυτί του και του ψιθύρισα ώστε να μη μας ακούσει κανείς από τους υπόλοιπους.
«Τι περιμένεις; Μίλησε της χωρίς να τσακωθείτε αυτή τη φορά. Σε θέλει... Το σχέδιο μας πέτυχε, ζήλεψε!»
Έπειτα απομάκρυνα το πρόσωπο μου από το δικό του και τον κοίταξα στα μάτια. Δεν μου μίλησε. Του χαμογέλασα ενθαρρυντικά. Ίσως αυτή τη φορά να κατάφερναν να τα βρούνε και η ψεύτικη σχέση μας να τελείωνε...
«Πάω μια βόλτα» είπα «μήπως βρω την Λένα» προσπαθώντας να τους δώσω κάποια ελευθερία.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Φυλακισμένες Ψυχές
Science Fiction«Άριστη δημοκρατία είναι εκείνη που δεν έχει ούτε πάρα πολύ πλούσιους ούτε πάρα πολύ φτωχούς πολίτες.» Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος «Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους ε...
