Κεφάλαιο 8ο

1.3K 157 18
                                    

Τα μάτια μου είχαν πρηστεί από το κλάμα. Επίσης από την στιγμή που κατάρρευσα έξω από το νοσοκομείο στην αγκαλιά του Αρθούρου δεν θυμόμουν και πολλά μέχρι πριν από λίγο που ξύπνησα. Από τις φωνές και τις μυρωδιές ήξερα ότι όλοι ήταν μαζεμένοι στο σπίτι. Βέβαια δεν πίστευα ότι και η Νίνα θα τριγυρνούσε κάπου εδώ μέσα από την στιγμή που ο πατέρας της είχε βρεθεί στο χείλος του θανάτου. Επίσης αισθανόμουν έτοιμη να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Ντρεπόμουν για τον τρόπο που είχα φερθεί χθες στον Μαξ καθώς και στην παρόρμηση μου να τον βάλω να μου υποσχεθεί ότι δεν θα κινδύνευε ποτέ ξανά όπως χθες. Το μόνο που έμενε πλέον ήταν να παραδεχτώ τουλάχιστον στον εαυτό μου ότι μου άρεσε ο Μαξ. Και αυτός ήταν ο λόγος που φερόμουν τόσο ηλίθια.

Όταν κατέβηκα για πρωινό τα αγόρια συζητούσαν κάτι. Προχώρησα προς το μέρος τους ενώ εκείνοι δεν μου έδωσαν απολύτως καμία σημασία. Κάθισα σε ένα σκαμπό ανάμεσα τους αρπάζοντας ένα φλιτζάνι. Το γέμισα με καφέ και ήπια κάνοντας μια προσπάθεια να παρακολουθήσω την συζήτηση.

«Γεια σου Κάσι» είπε ο Ορφέας χαμογελαστός. Τουλάχιστον αυτός βρισκόταν στις καλές του.

«Φεύγουμε για δουλειά» δήλωσε ο Μανώλης

Μαζί τους σηκώθηκε και ο Αρθούρος, ο οποίος μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο. Του χαμογέλασα καθώς απομακρυνόταν.

«Είσαι καλά;» με ρώτησε ο Μαξ από την θέση του

Δεν έβλεπα κάποια ιδιαίτερη ανησυχία στο πρόσωπο του, οπότε υπέθεσα ότι η ερώτηση αυτή έγινε περισσότερο από ευγένεια.

«Μια χαρά» είπα και κατόπιν κατέβασα το κεφάλι μου ώστε να κοιτάζω τον καφέ στο φλιτζάνι μου. Ένιωθα άβολα από την στιγμή που τον αντίκρισα εξαιτίας της ηλίθιας γλώσσας μου.

«Χαίρομαι» είπε και σηκώθηκε και εκείνος «Εγώ πρέπει να φύγω τώρα» πρόσθεσε

Που πήγαινε αφού πλέον το εργοστάσιο δεν λειτουργούσε, τουλάχιστον μέχρι να επισκευαστούν οι ζημιές από το χθεσινό περιστατικό; Ίσως ήθελε να βοηθήσει, σκέφτηκα. Μαθαίνοντας τον σιγά σιγά αυτό έμοιαζε να ήταν κάτι που θα έκανε.

«Θέλω να σου πω κάτι» τόλμησα να πω.

«Δεν χρειάζεται» μου απάντησε «Ότι έγινε έγινε. Τέλος πάντων πάω να βρω μια καινούρια δουλειά.»

Πέρασε από δίπλα μου και κατευθύνθηκε προς την έξοδο.

«Όχι σε κάποιο εργοστάσιο» είπε τόσο σιγά που αναρωτήθηκα αν όντως το είπε λίγο πριν ανοίξει η πόρτα και βγει έξω από το σπίτι ή αν το φαντάστηκα.

Φυλακισμένες ΨυχέςΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα