14 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Η νύχτα είχε απλωθεί για τα καλά γύρω μου. Ο αέρας που έκανε τα δέντρα γύρω μου να λυγίζουν στο πέρασμα του όσο περνούσε η ώρα δυνάμωνε. Τα λιγοστά φώτα της πόλης πέρα μακριά στον ορίζοντα ήταν τα μόνα που μου επέτρεπαν κάποια ορατότητα της γύρω περιοχής. Έβγαλα ένα τσιγάρο από την τσέπη μου και το άναψα. Βρισκόμουν ήδη σε εκείνο το σημείο μισή ώρα, τίποτα όμως δεν είχε συμβεί ακόμη. Ρούφηξα τον καπνό που εισέβαλλε με δύναμη μέσα μου φτάνοντας βαθιά στον πνεύμονα μου. Όταν ήμουν έτοιμος για ακόμη μια τζούρα φώτα φάνηκαν στον δρόμο. Ένας θόρυβος από σκασμένα λάστιχα ακολούθησε και ένα αμάξι μαύρο όπως η νύχτα αναποδογύρισε μπροστά μου. Έκανα πέντε βήματα πλησιάζοντας το. Στα χέρια μου κρατούσα ακόμη εκείνο το τσιγάρο. Ο οδηγός προσπαθούσε να βγει από την θέση του. Τον προσπέρασα και κατευθύνθηκα στο πίσω μέρος. Δύο άτομα, ένας άντρας και μια γυναίκα, Γαλαζοαίματοι, φώναζαν ζητώντας βοήθεια. Τους κοίταξα. Έβγαλα το περίστροφο από την τσέπη του παλτού μου και σημάδεψα πρώτα την γυναίκα και έπειτα τον άντρα. Στην απέραντη ησυχία εκείνης της νύχτας ακούστηκαν δύο πυροβολισμοί. Έπειτα έστρεψα την πλάτη μου στο αναποδογυρισμένο αμάξι και έφυγα. Περπάτησα προς τις φτωχογειτονιές όπου έμεναν οι κοινοί, όπου είχα μεγαλώσει.
Άνοιξα το πορτάκι του φράχτη και πέρασα τον κήπο που βρισκόταν στην είσοδο. Έσπρωξα την εξώπορτα και μπήκα μέσα στο φωτεινό σπίτι. Μυρωδιές ερχόντουσαν από την κουζίνα, φωνές από το σαλόνι. Στην κουζίνα μαγείρευε η μητέρα μου εορταστικά φαγητά. Στο σαλόνι ο μικρότερος αδερφός μου καθόταν στον καναπέ και απέναντι ο πατέρας σε μια πολυθρόνα. Έπαιζαν σκάκι. Από δίπλα η τηλεόραση ήταν ανοιχτή. Είχε ως συνήθως το γνωστό πρόγραμμα. Πλάνα από την γιορτή στο παλάτι. Με όλους εκείνους τους γαλαζοαίματους να πίνουν και να γελάνε. 201 χρόνια μετά την λήξη του Γ' Παγκοσμίου και εκείνοι ήταν οι μοναδικοί που είχαν όλη την εξουσία στα χέρια τους. Όλοι οι υπόλοιποι ήμασταν αναλώσιμοι για εκείνους. Ήμασταν απλώς υπηρέτες τους. Τίποτα περισσότερο...
Κοίταξα τον μικρό μου αδερφό. Τα μάτια του, ίδια με τα δικά μου ήταν τόσο φωτεινά που με γέμιζαν δύναμη. Που με παρακινούσαν να προετοιμάσω την αντίσταση μας. Την επανάσταση όλων εκείνων που θεωρούνταν κατώτεροι...
Λίγο ακόμη και όλα θα γινόντουσαν όπως πριν τον πόλεμο, η δύναμη θα ερχόταν ξανά στα χέρια του λαού.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Φυλακισμένες Ψυχές
Science Fiction«Άριστη δημοκρατία είναι εκείνη που δεν έχει ούτε πάρα πολύ πλούσιους ούτε πάρα πολύ φτωχούς πολίτες.» Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος «Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους ε...
