Destined

Rozdział 7.

~Nadia~

W przedpokoju czekał na mnie mój ojciec. Zniecierpliwiony tupał nogą w podłogę i co jakiś czas zerkał na zegarek.

- O której to się wraca do domu moja panno?- zapytał unosząc lekko brwi.

- O przyzwoitych godzinach, a poza tym wydaje mi się, że jestem już dorosła i wolno mi wracać o której chcę.

- To że jesteś dorosła dobrze wiem.- powiedział.- Ale co to był za facet, co cię podwoził pod sam dom?! Przecież wiesz, jaka była umowa.

- Tak wiem i przepraszam.- powiedziałam i ruszyłam do kuchni.

Zgarnęłam z blatu jabłko i pobiegłam na górę do swojego pokoju. Wzięłam szybki prysznic i z jeszcze mokrymi włosami usiadłam na łóżku. Wzięłam pierwszą książkę z brzegu. Padło na jedną z książek Nicolasa Sparksa.

Byłam tak pochłonięta przez książkę, że nie zauważyłam jaka późna była godzina. Odłożyłam lekturę na miejsce i zgasiłam światło.

~Sebastiano~

Wróciłem do domu zmęczony dzisiejszymi wydarzeniami. Nadal nie mogę uwierzyć w to, co usłyszałem od Nadi. Nigdy nie spodziewałbym się, że to jej rodzina jest winna pieniądze mojemu ojcu.

W sumie, mało mnie to obchodzi. Nie powinienem nawet zadawać się z tą brunetką. Ona nie dorasta mi do pięt i patrząc po jej miejscu pracy i długach rodzinnych, na pewno jest biedna. Nie mogę pozwolić, aby ojciec spełnił swoje postanowienie.

Nie ożenię się z nią!

Nie obchodzi mnie to, że Francuzom się coś nie spodoba i przez to możemy stracić kontrakt.

Ja nie będę życia marnował dla tej dziewczyny.

Moje rozmyślania przerwał dzwonek do drzwi.

Niechętnie zwlokłem się z kanapy i poszedłem sprawdzić, kto o tej porze się do mnie dobija.

Otworzyłem mieszkanie i moim oczom ukazał się zadowolony ojciec.

- Pojutrze ślub. Wszystko załatwione. Nie musisz się niczym martwić.- powiedział od razu po wejściu.

- Dobry wieczór.

- A tak dobry, dobry.- odpowiedział i zajął moje wcześniejsze miejsce na kanapie.

- To chyba dobrze, ale muszę cię rozczarować. Nie ożenię się z tą dziewczyną.

- Ale jak to, przecież była umowa. Nie możesz z tego ot tak rezygnować.

- Mogę i tak zrobię. Nie będziesz mi życia ustawiał. Ta dziewczyna tylko wstyd nam przyniesie. Nie widzisz tego?!

- Ale dzięki temu, że będziesz miał żonę, uzyskamy kontrakt z Francją. Dzięki temu, że jej rodzina nie spłaciła długów, nie musimy płacić żadnej plastikowej lali.- powiedział dumny z siebie.

- Ale ja tak nie chcę. Zaraz media się o tym dowiedzą, a po nich i nasi kontrahenci. Myślisz, że to nie zostanie nagłośnione?

- Nie, dlatego że wszystko zaplanowałem. Nie będzie żadnych dziennikarzy, a wy podpiszecie tylko dokumenty w obecności prawnika.

- I tyle?- zapytałem zdumiony.

- Tak, tylko tyle. Od razu po podpisaniu dokumentów wymieniacie się obrączkami i jedziecie na spotkanie z klientami.