hoofdstuk 52

1K 76 18
                                    

{Scarlett pov.}

Ik duw mijn hoofd in mijn kussen. Het kussen wordt zeik nat van de tranen. Hoe kan ik zo stom zijn geweest ddat ik Jake vroeg me te kussen?! Ik gooi mijn kussen tegen de deur aan. Tenminste dat was de bedoeling maar hij beland vol tegen Caithlynn aan. "Ja altijd al een kussen willen eten. Thanks Scar" zegt ze sarcastisch. "Ha ha ha"mompel ik en kruip wat overeind. Ik sla mijn ogen eigenwijs over elkaar. "Ik zag Lex net bij het packhuis naar binnen stormen..." zegt ze voorzichtig. Meteen rolt er weer een traan over mijn wang. Ik ben zo stom geweest! "Shhhtt" mompelt Caithlynn en geeft me een knuffel.

"Je bent zo warm!" Roept ze en laat me meteen los. "Ja ik voel me niet zo lekker vind je het heel gek"mompel ik. Ze zucht. "Oke ga in bed liggen dan maar wat is er gebeurd?" vraagt ze. Ik slik. Nou mensen, dit is wat er is gebeurd.

"Ik was in een zaaltje n de sportschool wat oefeningen aan het doen. In een keer ging de deur open. Jake stapte grijnzend naar binnen  toen hij mij zag. Hij had iets vreemds in zijn ogen. Ik slikte meteen, ik werd bang van alle herinneringen op school. 'Hey Scar lang niet gezien' grijnsde hij. Ik probeerde hem te negeren en ging door met mijn oefeningen. Hij liep rondjes om me heen. Zijn ogen brandden verschrikkelijk op mijn billen. Maar toch was er een of andere rare aantrekkingskracht. Ik ging normaal staan. Hij duwde me tegen de muur. Ik dacht nergens meer aan. Mijn hond stond in de fik op de plekken waar hij me aanraakte. Ik kon er niet meer tegen dus ik vroeg of hij me wou kussen. En dat deed hij. Geen vuurwerk ofzo net zoals je met mates hebt, het was alleen lust. Zijn ogen waren compleet goud toen hij me losliet. Hij liep de kamer weer uit. Toen kwam het besef pas. Ik was vreemdgegaan... ik zakte tegen de muur aan. Lex kwam binnen, want hij was mij aan het zoeken. Er rolde tranen over mijn wangen. Alleen door hem te zien kreeg ik al een super groot schuld gevoel. Hij nam me in zijn armen en probeerde me te troostten. Toen ik vertelde wat er was gebeird stormde hij de kamer uit en ging Jake halen.even later kwam hij terug. Hij sloeg Jake in elkaar. Totdat Jake zei dat ik erom vroeg. Toen ik met heel veel tegenzin zei dat het waar was is hij kwaad weg gestormd" leg ik snikkend uit. "No offense, maar denk je niet dat wel terecht is" probeert Caithlynn voorzichtig. "Hey je bent mijn vriendin je moet mij steunen"zeg ik verbaasd. "Ja klopt ook, maar toen hij vreemdging bleef jij toch ook niet? "Zegt ze. Ik zucht en knik. Ze heeft gelijk, zoals gewoonlijk... "Wat moet ik nu doen" zucht ik en trek de dekens over mijn hoofd heen. "Geef Lex zijn tijd. Jullie horen bij elkaar. Het komt vast wel goed" zegt ze aanmoedigend. Alleen werkt het aanmoedigende gedeelte niet echt.. "Nou deze keer denk ik niet"mompel ik geluidsloos.

Ik zit op bed. Netflix staat op mijn laptop aan terwijl ik huilend een pak koekjes naar binnen zit te werken. "Scarlett!!" Roept Caithlynn die blijkbaar in de deuropening stond. Ze loopt naar mijn bed. Ze klapt de laptop dicht en pakt het pak koekjes van mijn bed af. "Heey ik mag dat ik ga door een moeilijke echtscheiding"snik ik. "Scar het is nog niet eens uit..."mompelt Caithlynn en rolt met haar ogen. "Nou en..." mompel ik eigenwijs en sla mijn armen over elkaar heen. "Kom op we gaan wat leuk doen. Hier word jij alleen maar depressief van. Dat hoort niet bij jou. Jij bent juist altijd blij dus kom op ga eens blij zijn"zegt ze lachend terwijl ze me van het bed af trekt. "Goede speach Caithlynn. Goed gedaan applausje voor jou.

"We zijn er!!" Roept Caithlynn blij en gooit haar handen vrolijk in de lucht. "De speeltuin..." mompel ik. Ze knikt enthousiast en rent naar het grote klimtoestel. Ik zie alle kleine kindjes haar raar aankijken. Ach ja who cares. Als zij raar doet moet ik dat ook doen hè. Het is wel mijn beste vriendin. En het helpt misschien alles even te vergeten...

Heyy mensjes,
Laat weten wat je ervan vond.
Vergeet niet te stemmen. Tips en ideeën zijn altijd welkom.

Groetjes Roos

Forever TogetherWhere stories live. Discover now