Forever Together

hoofdstuk 42

{Scarlett pov.}

Het gaat nou niet echt bepaald goed tussen mij en Lex. Hij slaapt zelfs voortaan op de bank... We hebben ruzie om de kleinste dingen. Bijvoorbeeld waar een shirt moet liggen en waar niet. Ik sta in de keuken te koken. Sepp is bij Olivia vandaag. "SCARLETT!"hoor ik Lex van boven roepen. Ik slik. Ik heb echt geen zin in nog een ruzie met hem. Ik zet het fornuis wat zachter en loop naar boven toe. In onze kamer staat hij. Hij is boos dat kan je zonder enige moeite aan hem zien. "Ik wil dat er op dit bed een zwart dekbed ligt en geen witte"bromt hij. "Je slaapt hier niet eens. Waarom doe je zo moeilijk?"vraag ik argwanend. "Het is nog steeds mijn huis he"zegt hij en wil langs me aflopen. "Meen je dat nou serieus"vraag ik verbaasd. Wil hij het echt zo spelen. Hij stopt met lopen en draiat me naar me om. Hij knikt. "Ow moet ik dalijk dan ook huur betalen ofzo?!"roep ik. Dat meent hij toch niet serieus?! "Als je niet oplet ben ik dalijk met Sepp hier weg"gromt hij. Mijn ogen worden groot. Hij loopt de kamer uit en gooit de deur met een enorm harde klap dicht. De deur valt er zeg maar net niet uit. Er rolt een traan over mijn wang heen. Wat is er tussen ons gebeurd?... Il laat me op bed vallen. Ik laat mijn hoofd in de kussens vallen. De kussensloop eordt zeik nat van mijn tranen.

Zo is het genoeg geweest. Ik pak een koffer en stop alle spullen erin die van mij zijn en ik mee kan nemen. Ik loop naar beneden toe. Lex zit in de woonkamer. Zodra hij mij ziet kijkt hij op. "Ik ga"zeg ik. Zijn ogen, geen emotie. Hij lijkt wel van steen. Ik zie hem alleen slikken. "Ik kom ook niet terug. Ik kom alleen af en toe naar Sepp maar jou zal ik niet meer lastig vallen met je zwarte dekbed. Zoek het toch uit"zucht ik en loop naar buiten toe. Zodra ik buiten ben rollen de tranen weer over mijn wangen heen. En waar moet ik nu heen dan?

Ik bel aan bij mam en pap. Mam doet de deur open. Ik val meteen in haar armen. Ze kijkt me verbaasd aan en slaat haar armen om me heen. Ze wrijft geruststellend over mijn rug heen en fluistert "shht"in mijn oor.

Als ik kalm ben loop ik naar binnen toe. Ik zet mijn koffer aan de kant en ga op de bank zitten. "Hoi pap"zeg ik. Hij kijkt op. "Heey meisje"zegt hij eerst vrolijk maar zodra hij mijn gezicht ziet veranderd die ook meteen weer naar bezorgd. Hij komt aan de ene kant naast me op de bank zitten en mam hurkt voor me neer. Ze geeft me een kopje thee. Ik houd mijn handen om het warme kopje. "Wat is er gebeurd?"vraagt mam. "Lex en ik hadden de laatste tijd heel veel ruzie. Om niks. Ik heb mijn koffer gepakt en ben gegaan. Ik trok het niet meer"zucht ik. Pap gromt meteen. "Waar is die idioot"bromt hij en staat op. "Jesse"zegt mam waarschuwend en kijkt naar mij. "Goed"mompelt hij en gaat met tegenzin wel weer naast me op de bank zitten. "Misschien weet zijn vader er meer van?"zegt mam. Dat zou best kunnen denk ik en neem een slok van mijn thee.

"Bedankt dat ik mocht komen"zeg ik tegen Mark. "Geen probleem. Maar wat kan ik voor je doen? Is Lex er niet bij?"vraagt hij."Nee. We hebben veel ruzie gehad. Ik ben gegaan. Toen liet hij ook niks van emotie zien"zucht ik. "Oh nee toch"zegt Mark denkend. "Wat is er?"vraag ik. "Zijn oom Henk is weer in de stad"zegt hij.

Heyy mensjes,
Laat weten wat je ervan vond. Vergeet niet te stemmen. Tips en ideeën zijn altijd welkom.

Groetjes roos