Forever Together

hoofdstuk 33

{Scar pov.}

De arts loopt de kamer uit. Lex staat op. Hij pakt een vaas en gooit hem tegen de muur kapot. "VERDOMME"schreeuwt hij en slaat dan hard tegen de muur aan. Zijn hand ligt open. Ik wil wel naar hem toe maar het gaat vrij lastig. Waarom doet hij dit? "Lex?"vraag ik voorzichtig. "Vertel maar. Het is die klootzak van een Jax niet waar. Echt ik vermoord hem."roept hij kwaad. Zijn ogen zijn compleet rood. Ik kijk hem verbaasd aan. Hoe kan hij zoiets nou denken. "Nee. Het is Jax niet sukkel."zeg ik. Waar heeft ie het over. "Je hoeft me niet raar aan te kijken. Je bent voor hem gevallen en bent met hem naar bed geweest en"ratelt hij door. "LEX!"roep ik. Er rolt een traan over mijn wang. Hoe kan hij zoiets over me denken. Vertrouwt hij me niet? Hij ziet het en knippert een paar keer met zijn ogen. Zijn ogen worden wwer de chocolade bruine ogen waar ik altijd in verdrink. "Ohww ik ben het. Ik ben de vader."zegt hij verbaasd en komt naar me toe lopen terwijl hij de traan van mijn wang veegt. "Ja lul"zucht ik. Hij begint als een blij kind in het rond te springen. "Ik word vader. Een kleine. Van mij en mijn meisje"zegt hij vrolijk. Als hij naar mij kijkt beseft hij denk ik pas wat er is gebeurd. Hij kijkt naar de muur en naar mij. Hij kijkt naar zijn hand en weer naar mij. Ik slik. "Vertrouw je me niet?"vraag ik zacht. "Tuurlijk wel babe. Maar die jake voor geen meter" zegt hij en loopt snel naar me toe. Zodra hij jake zegt spuugt hij het woord bijna uit alsof het woord onder de roze verf zit MET roze glitters. Dat is ook om te kotsen. Hij komt naast me op bed zitten en pakt mijn hand vast. "Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen"zucht ik. "Babe. Ik houd van je. Weet je nog"zegt hij en houd zijn linker hand met de ring voor mijn gezicht. "Ow ja. Oops vergeten"grinnik ik sarcastisch. Hij grinnikt zacht. "Wil jij een kleine?"vraagt hij zacht. "Eigenlijk wel"glimlach ik. Hij glimlacht ook en drukt zijn lippen meteen op de mijne. "Ik houd van je. Ik houd van je. Ik houd van je. Heb ik dat al eens gezegd?"zegt hij lachend. "Ja zo'n miljoen keer"lach ik. "Nahh niet genoeg"zegt hij vastbesloten. Hij pakt mijn hand vast en legt hem op mijn buik. "Heey kleine. "Zegt hij grijnzend en drukt een kus op mijn buik. "Als je me kan horen wil ik alvast iets zeggen. Je lievelingskleur moet hoe dan ook blauw zijn. Ik weet niet hoe je het gaat regelen maar het wordt blauw"lacht Lex. Ik duw hem lachend tegen zijn schouder aan.hij kijkt me grinnikend aan. Ik schud lachend mijn hoofd. "WAT IS HIER GEBEURD!"hoor ik een verpleegster roepen die de kamer in is komen lopen. Woopsie.

Lex hand is ondertussen al weer genezen. Ik mocht het ziekenhuis uit dus we zijn weg. Als we in de auto zitten en net aan willen rijden wordt ineens alles wit. Lex kijkt me verbaasd aan. "Scarlett en Lex"hoor ik de stem van de maangodin. "Ik heb gehoord dat jullie een kind krijgen. Gefeliciteerd"zegt ze. "Dankuwel"zegt Lex ook nog een tikkeltje verbaasd. "Nu Scar zwanger is kan die studie niet nog 5 maanden duren. Jullie doen vervroegd eindexamen. Morgen. Jullie kunnen het allebei op Lex zijn school doen en daarna mogen jullie naar huis"zegt ze. Lex trekt me blij in een knuffel. Ik druk mijn lippen op de zijne. Die hoef ik geen 5 maanden meer te missen. "Scar jouw spullen worden morgen opgehaald en terug gestuurd naar de pack" zegt ze. "Super bedankt"zeg ik blij tegen haar. "Geen probleem. Omdat jullie het goed gedaan hebben kunnen jullie beide al examen doen"zegt ze. "Maar ik moet gaan. Succes morgen"zegt ze. "Doei"zegt Lex. Alles wordt weer normaal. "Je bent de mijne en je blijft bij me.Voor eeuwig en altijd" glimlacht hij lief naar me. "Beloofd"glimlach ik terug naar hem. Vandaag is een hele hele hele goede dag. Wow dat was veel keer het woord hele in 1 zin. Ach ja nou ik en Lex krijgen een kleine en we zijn voor altijd samen. Bij die gedachte ontstaat er onbewust al een glimlach op mijn gezicht.

Heyy mensjes,
Vergeet niet te stemmen.tips en ideeën zijn altijd welkom.laat weten wat je ervan vond.

Groetjes roos