Forever Together

hoofdstuk 6

{Scarlett pov.}

"Ik heb je nuet te veel pijn gedaan he"zegt hij bezorgd. Ik schud mijn hoofd van nee en trek hem in een knuffel. Hij sluit zijn armen stevig om me heen en ademt mijn geur in. "Je bent niet dood"mompelt hij in mijn nek en snuift mijn geur nog eens op om rustug te worden. Ik grinnik. "Wat ik had herl onze slaapkamer vereoest"zegt hij. "Ahww dat is eigenlijk best lief"zeg ik. "Wauw dat is ook nieuw dat iemand zoiets zegt als ik iets gesloopt heb"grinnikt hij. Ik lach zacht. "We moeten hier weg"zegt lex. Ik knik en kijk naar de poort. "Je kan zeker nog niet lopen he"vraagt hij. Hij laat me los en ik probeer te staan maar om een of andere reden doet het nog steeds pijn. Ik trek een pijnlijk gezicht en lex tilt me op. Hij legt me voorzichtig op de grond neer. Hij loopt naar het grote hek toe. Hij pakt het vast en begint eraan te schudden maar er stond een behoorlijke lading electriciteit op waardoor hij weer een naast mij op de grond beland. "Ouchh"mompelt hij en wrijft een keer over zijn rug. Ik kruip tegen hem aan. "Dat werkt beter"grinnikt hij en slaat een arm om me heen. Er klinken voetstappen verderop in de gang. Lex tilt me snel op. Hij zet me naast zich tegen de muur. "Probeer tegen de muur te leunen. We gaan hier nu weg. Ik heb het pistool weten te pakken"zegt hij en laat zien dat hij hem achter in zijn broek heeft zitten. Ik knik. Hij zucht diep en komt naast me staan. Mijn pink rakat zijn hand kort maar hij pakt mijn hand stevig vast. Ik glimlach. Wat heb ik hem gemist zeg.  De voetstappen komen dichterbij. Niet veel later kunnen we zien wie het zijn. Het is jax en een andere dikke man in een zwarte jas. Ze zetten een knopje af en maken de poorten open. Jax loopt naar binnen. Dr man blijft wachtdn. Jax loopt naar lex toe en gaat recht voor hem staan. Lex heeft met zijn andere hand het pistool al vast maar dat kan jax niet zien. Jax slaat lex hard in zijn buik waardoor hij wat ineen krimpt. "Gaat het"vraag ik. Hij knikt pijnlijk. Jax komt naar mij toe. Net voor hij mij wil slaan hoor ik lex het geweer laden. "Blijf met je gore poten van haar af"gromt lex en niet veel later licht jax dood op de grond. Lex schiet ook meteen de man neer bij de poort. Hij tilt me snel op zijn rug en begint te rennen. Hij verandert naar wolfvorm en rent zo dnel mogelijk weg. We rennen de trap op.  Als we buiten zijn adem ik de lekkere frisse lucht weer in. De vogels fluiten en de bomen vliegen om mijn oren heen. Heerlijk.

We komne weer bij de pack aan. Brady en daan komen naar buiten gerend. Ze heloen me snel van lex zijn rug af en zodra ze merken dat ik niet kan staan houden ze me nog even vast. Lex verandert terug en tilt me dan op. Ik dla een arm om zijn nek heen. "Je bent er weer"zegt brady vrolijk. "Ik zei het toch"grinnikt brady naar lex. Ik kijk ze vragend aan. "Xo makkelijk was het niet. Jax had een chip in haar hoofd laten zetten. Ze dacht dat ik de vijand was en jax de held. Meer details hoef je niet te weten"zegt lex. Brady en daan kijken ons bezorgd aan. Olivia komt ook naar buiten rennen. De tranen rollen over haar wangen heen. "Ik dacht dat je dood was"snikt ze. Ik geef haar zover ik kan een knuffel. Ik veeg haar tranen weg en glimlach "zo makkelijk bdn je niet van me af" waardoor ze zacht grinnikt. "We mieten de pack laten weten dat scar nog leeft"zegt brady. "En jesse en skylar"zegt olivia. "Mam. Pap."zucht scar. "Shhtt het komt goed"sust lex en drukt een kus op mijn wang. Ik glimlach zwak."probeer eens te gaan staan?" Zegt lex. Ik knik. Mijn voeten raken de grond. Het gaat tot nu toe goed. Langzaam zet ik mijn evenwicht erop en ik heb nog geen last. Ik loop een klein stukje en het doet geen pijn. "Het doet geen pijn meer!!"roep ik blij en spring ik lex zijn armen. Ik plant een kus op zijn lippen en hij draait me een rondje. Dan zet hij me weer op de grond neer. "Ik had nooit gedacht dat nog eens te zien"grinnikt daan. "Kom op we laten het de pack weten"lacht olivia die al vooruit naar het podium rent.

Heyy mensjes,
Weer een hoofdstuk.
Laat weten wat je ervan vond. Vergeet niet te stemmen. Tips en ideeën zijn altijd welkom.

Groetjes roos