Serap Ayça, hayallerini gerçekleştirmek üzere, bu yepyeni dünyaya ayak basmıştı. Uzun beyaz bulutların ülkesine... Hayalinin ülkesi Yeni Zelanda'ya...
Büyük hayaller, büyük umutlarla gelmişti. Onu nelerin beklediğini bilmiyordu ama, daha adımı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevgili Yazar arkadaşım @Madam_Apple'nin hikayeme özel bu hediyesi için çok çok teşekkür ediyorum. Canım Özlem'im bu ince düşüncen beni çok mutlu etti gerçekten iyi ki varsın kuzum seni çok seviyorum...<3 <3 :)))
Hikayeme konuk olarak gönüllü olan ve hem kendileri hem eşleri ile hikayemi onurlandıran wattpad ailesinde birbirinden değerli tüm yazar ve şairlerime, her biri ayrı değerli biricik okuyucu arkadaşlarıma ayrı ayrı teşekkür ediyor hikayemi renklendirip şenlendirdikleri için hepsine kucak dolusu, gönül dolusu sevgi ve saygılarımı yolluyorum. Sizleri çok ama çok seviyorum.
Gönlüm değer verdiğim tüm yazarlarımı, şairlerim ve okuyucu arkadaşlarımı burada hikayeme dahil etmekten yana ama bu bölümde mümkün olmadığından ve hikayeyi dağıtacağından şimdilik her birine sözüm olsun diyorum, eğer gönüllü olmak ve Yeni Zelanda'da ki bölümlere dahil olmak isteyenler olursa onlara da hikayemde yer verebilirim. Çünkü sizlerle çok daha hayat buluyor hikayem. Sizde fark ettiyseniz "Uzun Beyaz Bulutların Ülkesinde Bir Serap" aslında bir dizi film tadında o yüzden bağrı geniş bir hikaye olarak sizlere kucak açıyor.
Konukların bitmek tükenmek bilmeyen gelişleri ortalığı hala kalabalıktan kurtaramamıştı. Ayrıca üst binada yapılan nişana gelen misafirler de çok olunca biraz sıkıntı yaşansa da, nişan sahipleri oldukça memnundular bu durumdan. Çünkü düğün nedeniyle hazırlanmış ışıltılı bahçe onların da faydalanmasını sağlamıştı. Kiraz çiçekli kameriyeden az bir önde kalpli ve çevresi çiçeklerle bezeli bir pankartta Serap Ayça ve Carlos'un resimleri ve isimlerinin altında da kısa bir şiir yazılıydı. Etraf ise düğün çiçekleri ile sarılmıştı. Carlos'un düğününü öğrenen tüm şirket yöneticileri, iş ortakları ve iş adamları, dostları sepet sepet çiçekler, ayaklı duvaklar göndermişlerdi. Etraf içeri sığmayacak kadar çiçek kaynıyordu. Tabiki kız tarafının da çelenkleri de ağırlıktaydı bu gece ve bu düğün için merkezdeki tüm çiçekçiler harıl harıl çalışmış gibiydi.
Gökyüzünde bir helikopter dolanıyor, yaz akşamlarının serin semalarında, ineceği alanı tespit ediyor gibiydi, tam da stadın üstünde yoğunlaşmıştı oluşturduğu geniş halka. Bu eğlenceye uymayan sinir bozucu sesiyle koca bir helikopter böceği gibi vızıldıyordu nereden çıktıysa akşam akşam. İşte tam da bu sırada düğün salonuna geçemeden Carlos'un telefonu çalmıştı. Serap Ayça onun kiminle konuştuğunu anlayamamıştı, ama ilgiyle kulak kabartmıştı, neden Maorice konuşuyordu ki hiçbir şey anlamıyordu. Carlos'un kahkahalarla gülmesinin sebebi neydi, az evvel sinirinden Alper'i öldürecek olan adamın bu keyfini kim ve ne yerine getirmişti gerçekten merak etmişti. Sonra ciddileşti Carlos çok katı konuşuyordu, uzun uzun ne anlatıyordu acaba karşısındaki kişiye, sanki Alper'in ismini duymuş gibi oldu bir de Hugh'un. Neyse anlatır her halde diye düşünerek Carlos'un karşısına dikildi.
"Ama uzun olmadı mı bu konuşma, artık gitmemiz gerekmiyor mu?" diye mırıldandı ağzının içinde sabırsızca oflayarak. Carlos onu göğsüne yaslayıp neşeyle konuşmasına devam etti. "Az bekleyelim querida, Auckland'dan sürpriz misafirlerimiz var, birazdan burada olurlar, onları bekleyelim öyle çıkarız?" dediği anda Serap Ayça'nın içine bir umut düştü, yoksa gelenler Tao ve Şeyma mıydı, düğüne sürpriz yapıp gelmişler miydi? Sevinçle, "Peki kimmiş gelenler?" diye sordu. Carlos onu kendine çekip bir öpücük kondurdu dudaklarına ve mavi bakışlarındaki aşkla iyice yüzüne yaklaşıp "Az sabır, mi querida." diyerek güldü. Genç kız da içinden gelenlerin kimler olabileceğini tahmin ederek heyecanla beklemeye başladı.
